A big bunch of mirror shots

De afgelopen week heb ik mezelf met verve van mijn taak gekweten om deze zwangerschap fatsoenlijk vast te leggen. Vandaag is het dus weer eens tijd om een flinke lading van deze mirror shots online te kwakken. Mijn doel is tot het einde om de paar dagen een foto van mijn outfit en buik te maken in onze spiegel zodat ik een mooi overzicht van mijn uitdijende lichaam krijg. (Tegelijkertijd is het een stok achter de deur om ervoor te zorgen dat ik er niet als een Sjonnie bij loop...) Kijken jullie mee naar de kiekjes van de laatste paar dagen? Oh ja, ik deel de meeste van deze foto's ook op Instagram. Mocht je het geinig vinden wat previews te zien dan kun je me daar gezellig volgen ;-)

Met precies 20 officiële weken op de teller trok ik mijn favoriete rokje van twee jaar terug uit de kast. Hij is van Asos Maternity en helaas al behoorlijk pillig. Toch blijf ik het een heerlijk ding vinden. Jammer genoeg verkopen ze geen rokjes met dit model meer anders had ik er direct een paar besteld. Ik combineerde dit blije rokje met een donkerblauw topje van New Look Maternity en een paartje Havaianas. Ik blijf dit een hele fijne outfit vinden en bid dat dit rokje het nog even uithoudt.

Een dagje later ging ik wederom voor een luchtige outfit. Ditmaal trok ik een maxirok aan van de markt. Is uiteraard geen positiemode maar het is een superstretchy geval dus het rekt prima mee. Verder trok ik een schattig topje aan van New Look Maternity met vogeltjes erop. Aan mijn pootjes blinken een paar witte sandaaltjes die ik van Miss Etam ontving om te reviewen. Stiekem vind ik deze combo een beetje te tuttig voor mij maar ach, ik las pas ergens dat jongensmama's zich door de komst van hun zonen vrouwelijker gaan kleden. 

Bij een termijn van 20 weken en 2 dagen koos ik voor dit chilloutfitje met items van Mamalicious. Zowel het broekje als het shirtje bestelde ik onlangs bij de webshop Belly Fashion. Ik voel me zo prettig in deze kleren. Het knelt nergens, het is precies mijn stijl en ik heb er nog de nodige groeiruimte in. Voor de ultieme relaxfactor trok ik er een paar afgeragde All Stars bij aan. 

Woensdag vertrok ik met zoonlief richting de dierentuin en ging voor mijn hide-the-bump-tee van Asos Maternity. Nou ja, het is eigenlijk gewoon een tuniekje maar ik had die dag geen zin in de wat-een-allejezus-grote-pens-voor-20-weken-opmerkingen. Ik ben trots op mijn buik hoor maar heb niet altijd zin om er met al dan niet wildvreemde mensen over te kletsen. Ik merk sowieso dat ik steeds meer in een soort van cocon kruip nu mijn zwangerschap vordert. Anyways, ik koos die dag tevens voor mijn zwarte skinny van H&M Mama uit de sale en mijn favoriete sandalen van Havaianas. 

Donderdag was ik te gaar voor woorden na de expeditie met een continu ontsnappende peuterpuber in de dierentuin. Zodoende ging ik wederom voor een makkelijke look. Ik trok een skinny van H&M Mama aan die eigenlijk al wat te strak gaat zitten bij mijn buik en een zwart wijdvallend shirt van Asos Maternity welke ik nog had van mijn vorige zwangerschap. Een oude sjaal van Zara vond ik het geheel wel een beetje opfleuren. De sandaaltjes kocht ik vorig voorjaar bij Primark. 

Met 20 weken en 5 dagen besloot ik weer eens een maxirok aan te trekken. Ook dit exemplaar is van de markt en rekt prima mee. Geen idee of ik hem na mijn bevalling nog kan dragen maar dat zien we tegen die tijd wel. Dit is denk ik mijn favoriete outfit uit dit overzichtje. Aangezien ik van basic houd, vond ik dat dit kledingstuk niet meer nodig had dan een wit topje van Vero Moda en mijn witte sandaaltjes van Miss Etam. Deze combinatie is helemaal des Jess. 

Yep, dit is een heuse tuinbroek! Ik riep altijd dat ik niet dood in zo'n geval gevonden wilde worden maar mijn kledingsmaak is door alle rondgierende hormonen een beetje vertroebeld geraakt. Zeker nu iets over de helft al heel veel broeken te strak op mijn bolle babybuik gaan zitten, besloot ik toch zo'n verschrikkelijk ding van Mamalicious te bestellen. Ik sta er zelf ook van te kijken, haha! Al met al vind ik het trouwens best een leuk kledingstuk. Valt me werkelijk alles mee. Met een oud shirtje van Supermom eronder en een paar sleehaken van Crocs die ik ontving om een review over te schrijven, vind ik het vooralsnog best te doen. 

Volg mij nu ook op Bloglovin, Instagram, Facebook en Pinterest. 

Struisvogelpolitiek

Ik ben momenteel van de struisvogelpolitiek. Wat bevallen betreft dan. Ik ben namelijk nooit echt bevallen. Ik heb een spoedkeizersnede gehad maar heb nooit echt weeën gevoeld. Er ging gewoon gelijk, SHABAM, het mes in. En nu zit er dus een nieuwe baby in mijn buik. Er schijnt er nog nooit eentje te zijn blijven zitten dus diep vanbinnen weet ik dat ik over een paar maanden de pineut ben. Buikbaby zal er toch een keertje uit moeten. Daar wil ik voorlopig echter nog even niet aan denken. 

Hoe Sam ter wereld kwam, was nogal uhhh... traumatisch. Wil ik nooit meer meemaken. Een serene thuisbevalling zit er alleen sowieso al niet meer in. Ten eerste ben ik een medisch geval, ten tweede schijnt het litteken van mijn keizersnede nogal wat problemen op te kunnen leveren en ten derde heb ik bloeddrukprobemen en ging ik daardoor de vorige keer bijna de pijp uit. 

Toen ik onlangs voor de zoveelste keer op controle was bij de gynaecoloog werd er maar aangedrongen op een bevalplan, de verloskamers bekijken en dat soort gedoe. Plotseling ging er een knop om bij me. Ik wilde hier allemaal gewoon NIET aan denken!!! Ik moest de neiging onderdrukken om te roepen: 'Joh, kun je me de OK niet gewoon gelijk laten zien?' Ik heb momenteel geen enkel idee over bevallen. Het liefst beval ik helemaal niet. Ik wil me er niet me er niet mee bezighouden. Ik werd dan ook nogal raar aangekeken toen ik zei dat het me geen zak uitmaakte hoe dit kind eruit zou komen. Pijn doet het toch en als het snijden wordt dan snijden ze tegen die tijd maar een eind weg. Ik voel het daadwerkelijk zo. Het kan immers niet rotter gaan dan de vorige keer. 

Struisvogelpolitiek dus! Stiekem ben ik van plan om mijn kop in het zand te steken tot een week of 37. In ieder geval tot ik er niet meer onderuit kan. Tot die tijd weiger ik om verloskamers te bekijken. Beviel me trouwens voor geen meter twee jaar geleden. Ik zag toen rond week 30 die martelkamers in een ziekenhuis dat een jaar later tegen de vlakte ging. Ik dacht enkel: moet ik in dit Oostblok-ziekenhuis godverdomme mijn kind gaan uitpoepen?!? Gelukkig hoefde dat niet en sneden ze op een vooroorlogse operatiekamer Sam uit mijn buik. Goed, daar begin ik niet meer aan. Ook verdom ik het om bevallingsverhalen te lezen of aan te horen en naar een zwangerschapscursus te gaan. In huize In a flow around the world geldt censuur op alles dat te maken heeft met hoe baby's de baarmoeder verlaten. Degenen die onverhoopt alsnog durven te beginnen over samen bevallen, vacuümpompen en placenta's die blijven zitten, sla ik zonder pardon voor hun bek. Jullie zijn gewaarschuwd!

Of deze aanpak handig is, weet ik niet. Ik kan jullie wel vertellen dat ik me er hartstikke fijn bij voel. Heerlijk rustig! Snap niet waar al die andere dikbuiken zich zo'n zorgen om maken. Nu scheelt het misschien dat de kans sowieso groot is dat het ook ditmaal op een keizersnede uitdraait. Niet dat dat zo goed beviel (haha woordgrapje!) de vorige keer maar het idee van een heel mensje door mijn punani naar buiten werken, klinkt ook verre van aantrekkelijk. Een bevalling heb ik domweg even geskipt in mijn mind-set van dit moment. Ik hanteer simpelweg het tijdperk pré-baby-2.0 en het tijdperk post-baby-2.0. Ideaal wat mij betreft. En tot mijn vliezen breken of de doc met zijn scalpel staat te zwaaien, struisvogel ik rustig verder.  

Volg mij nu ook op Bloglovin, Instagram, Facebook en Pinterest. 

Goody Good Stuff is good stuff!

Snoepen hoort erbij in het leven vind ik. Ik heb zo mijn voorkeuren om mijzelf zo nu en dan mee te verwennen. Zo maak je mij zielsgelukkig met een zak chips of een kaasplankje. Ik ben geen enorme zoetekauw maar ik ben niet vies van een beetje suiker. Mijn naam is namelijk Jess en ik ben net een kliko. Ik eet alles hoewel mijn zwangerschapshormonen mijn eetlust momenteel een beetje indammen. Neemt niet weg dat ik hartstikke blij was dat we een lading snoepgoed van Goody Good Stuff ontvingen om eens te onderzoeken of dat ook lekker zou zijn. Uiteraard had ik een enthousiaste vrijwilliger in de vorm van vriendlief op de bank zitten om mee te werken aan dit experimentje. 

Snoep blijft snoep en dat geldt ook voor al het lekkers van Goody Good Stuff. Het is echter een feit dat de heerlijkheden van dit merk vrij zijn van gluten, lactose en gelatine. Verder worden er natuurlijke kleur- en smaakstoffen gebruikt zoals bijvoorbeeld paprika-extract en concentraten van zwarte bes en wortel. En mensen, dat proef je! Kijken jullie mee naar het assortiment van Goody Good Stuff?

Hier zien jullie de (koala)gummibeertjes en kersen van Goody Good Stuff. Heel tof dat dit merk herkenbaar snoepgoed maakt net zoals de grote namen in snoepjesland. Ik kan me zo voorstellen dat wanneer je je koters een alternatief wil aanbieden dat een stuk makkelijker gaat als de lekkernijen een even tof uiterlijk hebben. Ik vind zowel de beertjes als kersjes lekker smaken. Het zijn niet mijn favorieten maar wel goed te hachelen. Ze zijn wat minder zoet dan het snoepgoed dat in grote getale in de supermarktschappen te vinden zijn. Wat mij betreft een pré want ik ben niet zo'n fan van mierzoete snoepjes. Van deze exemplaren krijg ik in ieder geval niet het gevoel dat mijn tanden spontaan uit mijn mond vallen. 

Verder zijn er ook snoepjes van dit merk te krijgen in de vorm van cola flesjes en perziken. Tevens is er een zure mix te vinden in het assortiment van Goody Good Stuff. Wederom hele herkenbare zaken voor kinders. Ik ben zelf een groot fan van de zure mix. Echt heerlijk! Ik ben dol op alles dat zuur is en geloof me, deze snoepjes zijn zuur. Misschien iets minder geschikt voor kleintjes maar aan de grotere, innerlijke mens moet ook worden gedacht. Ook de cola snoepjes kunnen mij als liefhebber van dit drankje wel bekoren. Als je mij in de Jamin dropt en me een snoepzak laat vullen dan zal ik er altijd cola flesjes in mikken. Yum! Tot slot zijn er de perzikjes. Iets te zoet naar mijn smaak maar alsnog wel lekker. 

Goody Good Stuff heeft ook gedacht aan kleine uitdeelzakjes. Je kunt een verpakking kopen met daarin circa 8 minizakjes met cola flesjes en gummibeertjes. Handig om mee te nemen of standaard in je tas te hebben zitten om je kinderen mee om te kopen als ze vervelend zijn. Persoonlijk vind ik het jammer dat er maar twee smaken vertegenwoordigd zijn in kleine verpakkingen. Ik had die zure mix ook graag in zo'n klein zakje gezien om te voorkomen dat ik in één keer een grote zak leeg graas. Maar goed, dat heeft meer te maken met mijn voorkeur en uhhh... zelfbeheersing. 

Een paar dagen terug probeerde ik trouwens iets geinig uit. Nu het warme weer weer in aantocht is, vliegen de zelfgemaakte ijsjes je om de oren. Al een tijdje terug had ik bedacht dat ik eens ijsjes wilde maken met snoepjes erin. Vroeger had je dat soort ijsjes van Ola met Lion King figuurtjes erin. Mijn oma kocht deze vroeger altijd voor ons en mijn broertje en ik vonden die dingen te gek, haha! Anyways, ik besloot een paar gummibeertjes van Goody Good Stuff op te offeren aan dit experiment. Ik toverde mijn ijsjesvormen onder het stof vandaan en vulde deze met cranberrysap en een stuk of vijf snoepjes per ijsje. Vervolgens gooide ik de hele handel in de vriezer. Wel, ik kan jullie vertellen dat er een stel geslaagde ijsjes voortkwamen uit deze actie. Ik vond de gummibeertjes in combinatie met het zure cranberrysap een dikke aanrader. Ik heb mijn nieuwe zwangerschapscraving gevonden hoor! Goody Good Stuff is good stuff! Yihááá!

Deze blog is tot stand gekomen in samenwerking met Goody Good Stuff.

Volg mij nu ook op Bloglovin, Instagram, Facebook en Pinterest.

Sam 22 maanden

Donderdag was Sam 22 maanden. Jeetje, over slechts twee maanden vieren we alweer zijn tweede verjaardag. Voor mijn gevoel is hij pas net een jaar. Pfoe! Eigenlijk heb ik niet zoveel te melden in dit blogje. Er hebben geen grootse veranderingen plaatsgevonden afgelopen maand. Geen nieuwe mijlpalen. Alles kabbelt vrolijk voort in huize In a flow around the world. Wel is hij een stuk beter gaan praten. Zowaar komen er nu daadwerkelijk verstaanbare dingen uit. Vooral uh-oh, nee en oh neeeee trouwens, haha! Zijn vocabulaire is flink uitgebreid. Hij zegt opeens alles na en ik hoor echt mezelf terug. Ik ben nog even aan het bedenken wat ik daarvan moet vinden. Ik lig in ieder geval regelmatig in een deuk om wat hij allemaal uit weet uit te kramen. Al vind ik een dreumes die midden in de nacht knetterhard aardbei zit te roepen in z'n bed niet bepaald hilarisch. 

Maar het gaat goed met mijn kleine terrordreumes. Hij is dwars, onderzoekend en kan eindeloos protesteren tegen dingen die niet mogen. Volkomen normaal dus. Ik heb mijn handen vol aan hem maar geniet me helemaal suf. Hij begint groot te worden. Hij snapt werkelijk alles! Zo zijn er hier in huis nogal eens dingen kwijt. Zoonlief maakt dus regelmatig onze zoektochten mee naar verdwenen spullen. Tegenwoordig kan ik gewoon zeggen: 'Sam, help jij mama zoeken naar de witte sandalen?' En meestal tovert hij ze dan binnen drie seconde voor me onder de bank vandaan. Handig! Zo gaat het met praktisch alles. 

Verder merk ik dat hij  z'n energie kwijt moet. Dat betekent dus lekker buitenspelen. Rennen, vliegen, klimmen en meer van dat soort zaken. Wanneer we hem niet een beetje afmatten, weet hij niet zo goed wat hij met zichzelf aan moet. Ook blijft hij op zoek naar uitdagingen. Momenteel is hij nogal uitgekeken op zijn speelgoed, lijkt het. Alsof het hem geen uitdaging meer biedt. We zijn nu dus aan het bekijken waar hij wel voor te porren is. Gelukkig blijven auto's een dikke hit. Fijn! Over het algemeen is mini een heel blij en vrolijk ventje. Weliswaar zijn we in de peuterpuberfase beland en wil hij alles zelf doen, toch vind ik het prima te doen. Maar goed, wat niet is, kan nog komen. Daar ben ik me terdege van bewust. Voor hetzelfde geld wil ik hem volgende maand direct na het ontbijt achter het behang plakken. 

Stiekem vind ik het steeds makkelijker worden allemaal. Sam kan zichzelf best eventjes vermaken, helpt mee met van alles en nog wat en is nog steeds een heerlijk knuffelkippetje. Hij kan ons heel veel duidelijk maken zowel verbaal als non-verbaal. Ook eet hij prima, slaapt hij prima en vindt hij het te gek om dingen te ondernemen. Wat wil je nog meer? En tja, dat we over een paar maanden weer helemaal opnieuw gaan beginnen aan de ontwikkeling van zo'n hummel daar denk ik nu nog niet zoveel over na. Ik ga er maar vanuit dat als we het één keer kunnen, het een tweede keer vast ook lukt. Komt tijd, komt raad. Nu nog even keihard genieten van mijn kleine, grote man. 

Volg mij nu ook op Bloglovin, Instagram, Facebook en Pinterest.

Food diary #2

Vandaag vond ik het weer eens tijd worden om een heuse food diary in elkaar te knutselen. Niet omdat wij nu per definitie zo spannend eten maar omdat ik dit soort blogjes altijd heerlijk vind om bij anderen te bekijken. Ik merk overigens wel dat dat hele zwanger zijn er voor zorgt dat we vrij veel snelle maaltijden eten en dingen die ik vooraf klaar kan maken. Verder vind ik bepaalde gerechten opeens niet meer te vreten. Die komen dus pas eind 2014 weer op tafel. Afijn, kijken jullie mee naar wat wij gegeten hebben afgelopen week?

Vorige week zaterdag zette ik een zelfgemaakt mosterdsoepje op tafel. Het recept daarvan kun je hier terugvinden. We aten er een simpele salade bestaande uit cherrytomaatjes, gekookte eitjes, geitenkaas en peterselie bij. 

Zondag was het tijd om restjes op te maken. Ik maakte een fritatta van eieren, kruimige aardappels, broccoli, doperwtjes, maïs, spekreepjes, kalkoenfilet, zoete ui, knoflookteentjes, geraspte kaas en een lading kruiden. Yep, dit is een ideaal gerecht om de koelkast even voor leeg te schrapen. 

Nederland speelde maandag onder etenstijd tegen Chili. Aangezien ik een hele lieve vriendin ben, vroeg ik Maarten wat hij wilde eten onder de wedstrijd. En ook al houd ik niet van pannenkoeken, toch bakte ik een hele stapel vanillepannenkoeken voor meneer. Aardig hè? Ik at zelf twee stuks met stroop en daarbij een schaaltje ijskoude bosbessen en frambozen met geraspte kokos. 

Als ik niet zwanger ben, ben ik dol op vis. Jammer genoeg verdraag ik onder invloed van zwangerschapshormonen de lucht van die lekkere zwemmers niet. Omdat het toch wel goed voor de buikbaby is om zo nu en dan een visje te verorberen, stond er dinsdagavond gegrilde tilapia op het menu. We aten er zoete aardappelpuree bij welke ik op smaak bracht met zwarte peper, zout een een beetje ketjap. Daarnaast maakte ik groentesalsa van tomaat, rode ui, lente-ui, knoflook, koriander en citroensap. Yum!

Oef, dit is zo lekker! Het is noedelsalade met gerookte kip en sesam gebaseerd op een receptje uit het kookboek Koken met Karin. Ik deelde het twee jaar geleden al eens. Je vindt het hier terug alleen ditmaal verving ik de pinda's voor ongezouten cashewnoten en voegde ik er gerookte kip aan toe. 

Donderdagmiddag maakte ik een rollade klaar. Die dag dag kwam Maarten alleen even snel thuis eten om daarna weer te gaan werken. Zodoende hoefde ik die avond alleen wat broccoli te koken en ovenpatatjes in de oven te schuiven. 

En vrijdag was er risotto. We eten dit meestal wel een paar keer per maand. Het is mijn favoriete eten en het is makkelijk te bereiden. Meestal maak ik een grote pan en de rest vries ik in in kleine porties voor Sam. Een soortgelijk receptje vind je hier. De laatste tijd hou ik mijn risotto's iets vochtiger zodat ze wat smeuïger blijven als je ze ontdooit. Smullen maar!

Volg mij nu ook op Bloglovin, Instagram, Facebook en Pinterest.

Instagram diary #32

Ik ben een fervent gebruiker van Instagram. Iedere week deel ik daar foto's uit ons dagelijks leven en de foto's die ik met deze app maak, deel ik ook altijd in een diary op mijn blog. Vandaag is het tijd voor deel #32. Ik heb een rustige week achter de rug en ik vrees ook nog veel rustige weken in het verschiet. Ik ben flink terug gefloten door mijn lijf. Iedere inspanning mag ik met harde buiken bekopen en tja... dat is toch een reden om verplicht wat gas terug te nemen. Helaas! Als ik dat echter moet doen om een herhaling van mijn vorige zwangerschap te voorkomen dan doe ik dat. Kijken jullie mee naar mijn week? Mochten jullie nog niet bevriend met mij zijn op Instagram, schroom dan niet om me te volgen ;-)

Vorige week zondag was het Vaderdag. Sam besloot voor het mooi iets te vroeg om zijn vader eens flink te verwennen. Dat blije koppie toen hij papa (check dat slaaphoofd!) cadeautjes mocht geven, maakte gelukkig wel veel goed. 

Die dag besloot ik een kledingrek uit de garage te halen zodat ik daar alle (positie)kleding op kon hangen welke ik nog paste. Was die frustratiemomentjes voor mijn kledingkast meer dan zat. Ik ga me in december pas weer eens bezig houden met de meuk die daarin hangt. 

Mijn goede voornemen is om veel fotootjes te maken van mijn groeiende buik dus ik spam heel IG plat met mijn selfies. Zondag trok ik mijn favoriete maxidress aan. 

's Avonds was ik flink misselijk. Goh verrassend, bluhhh! Ik werkte toch dit gezonde prutje naar binnen zodat ik niet met een hongergevoel naar bed zou gaan. Was tevergeefs overigens...

Huh? Sam!!! Zit je daar nu in de vensterbank met mijn kaarsenhouder in de vorm van een paard te spelen? Zucht... 

Vorig weekend ging ook deze fijne winactie online. Altijd leuk!

Tja, het is een rampenplan maar ik houd gruwelijk veel van hem. Ik zou hem gewoon op willen eten!

Ik breng mijn voornemen goed in de praktijk, haha! Deze broek vind ik eigenlijk niet zo mooi. Hij is nog van twee jaar geleden en toen bestelde ik met mijn domme hoofd de verkeerde kleur. Hij zit op zich wel lekker dus ik trek hem toch zo nu en dan maar aan. Alleen Jezus, die kleur! Ughhh!

Buikjesspam!!!

De Bakker Bart weer even gesponsord! 

Sam is nog geen twee maar wil al dolgraag naar de basisschool achter ons huis. Hij speelt er ook graag met een paar jongetjes na schooltijd die stug blijven roepen: 'Oh nee, die baby komt weer met ons voetballen!' 

Ja wat?!? Mijn brood is op hoor! Pré-peuter-puberteit-perikelen...

De nacht van maandag op dinsdag deed ik geen oog deed. De volgende morgen moest ik namelijk aantreden in het ziekenhuis voor de 20-weken echo. Alles was in orde en ook kregen we te horen dat zoonlief een broertje krijgt. Wow! Eindelijk kon ik op mijn (blauwe) wolk kruipen. 

Nagellak is niet alleen voor meisjes hoor! Mama's verzameling is blijkbaar ook een prima erfstuk voor zonen. Pak van mijn hart, haha!

Natuurlijk schreef ik ook een blogje over het geslacht van mijn buikbewoner. 

En ook shopte ik die dag de Prénatal leeg omdat ik vond dat we de goede echo moesten vieren. Zo klein weer allemaal!

Zoals ik al zei, ik was goed bezig met mijn buik-selfie-mirrorshots-whatever-projectje...

Woensdagmorgen liep ik met Sam een grafeind naar het kanaal om vervolgens zeiknat te regenen. Het kon me echter niets schelen. Ik liep echt op wolkjes die dag nadat we 24 uur ervoor te horen hadden gekregen dat alles prima gaat met de buikbaby. 

Oops, I did it again! Een sapje gehaald bij Bakker Bart. Het is ook zo verdraaid lastig om zelf een paar sinaasappels uit te persen, ahum, ahum...

Woensdagmiddag vertrok ik naar Bilthoven omdat we daar voetbal zouden gaan kijken. Ik ging eerder in de hoop dat Sam nog even zijn oogjes dicht zou doen. Uiteindelijk liep oma een rondje met hem en wonder boven wonder viel hij in slaap. Een unicum!

We aten die avond kip kerrie! Nee grapje, we gingen nog even bij de kippetjes kijken bij mijn schoonouders in de straat. 

Guess who is happy?!?

Donderdag chillde ik in deze oude trui en een legging van de Zeeman. Het past nog net! 

Ook donderde ik wederom een diary in elkaar. Je bekijkt hier deeltje #31.

Sam doet niets liever dan op z'n fietsje door de tuin racen. En met racen, bedoel ik ook echt racen. Hij haalt bizarre snelheden op dat ding. Binnenkort maar eens bij de gemeente een snelheidsbeperking aanvragen voor deze stuntpiloot. 

Geen zin om eten te koken dus ik mikte dit in de oven en het het was GOD-DE-LIJK! Yum!

Jeetje, soms besef ik me opeens hoe groot Sammie alweer is. Voor mijn gevoel is hij nog mijn kleine baby maar als ik hem dan gezellig zie spelen met die kleine dingetjes, wordt me duidelijk dat hij alweer bijna een peuter is. Anyways, daarom hebben Maarten en ik maar een nieuwe baby gemaakt. Sam werd te groot, haha ;-)

Voor de verandering trok ik een stel sleehakken aan. Stiekem ben ik een hakkenhater maar deze zitten wel fijn. Ik ontving ze van Crocs en schreef er een  verhaaltje over. 

Ook typte ik een blogjeover de babybuit die ik vorige week bij elkaar shopte. 

Dit arme beest moest naar de dierenarts omdat hij in twee dagen tijd zijn rechterachterpoot helemaal kaal had gebeten. Ai! Meneer blijkt een vlooienallergie te hebben. Best een beetje sneu. Vond ik overigens ook van de 115 euro die we moesten aftikken maar goed, het beestje is nu weer blij en gelukkig. Is ook wat waard, nietwaar?

Vriendlief is sportdocent en blijkbaar is het dan genetisch bepaald dat het geen uitleg behoeft hoe je als zoon als een malle tekeer moet gaan met zo'n irritant fluitje. Nondeju, wat een herrie! Pfff...

Wederom geen puf om te koken. Nadat ik Indonesische saté had gemaakt, schoof ik maar een stel ovenpatattekes de oven in. Er hadden nog geroosterde sesamzaadjes overheen gemoeten maar die bleken op te zijn. 

Zzz...

Na het geweld van die ovenpatatjes in mijn zwangere maag op vrijdagavond, luidde ik het weekend in met een sapje van sinaasappelsap en aardbei. Dat viel beter! 

Ook dook ik alleen de stad in voor een uurtje. Serieus, ik vind het soms zo fijn om even in m'n eentje op stap te gaan. Moet ik vaker doen. Hopelijk werkt dat lijf van me nog even mee want Maarten heeft volgende maand pas vakantie. 

Onze wc-verbouwer aan het werk. Hij heeft loodgieterambities, denk ik...

De mannen op zoek naar eendjes om het oude brood bij te dumpen <3

Zaterdagavond aten we mosterdsoep. We eten sowieso veel soep de laatste tijd omdat alles niet zo lekker wil vallen bij mij. Het receptje kun je hier terugvinden. 

Volg mij nu ook op Bloglovin, Instagram, Facebook en Pinterest.