donderdag 31 oktober 2013

Why brunettes have more fun...

Eerder deze week vervloekte ik mijn donkere haar nog. Ik stond mijn bovenlip te harsen en vond het gruwelijk oneerlijk dat blondines geen last hebben van zo'n stom snorretje. Maar goed, er zijn natuurlijk wel wat andere voordelen die je als brunette geniet. Daarom dus een lijstje met waarom brunettes meer fun hebben dan blondjes.

- Bij mijn donkere haar kreeg ik een huidje van schokbeton cadeau. Ik verbrand praktisch nooit en word heel snel bruin. Ideaal!

- Ook al heb ik grote tieten, dankzij mijn donkere haar word ik niet aangezien voor bimbo. Hoop ik...

- Ik kan meedoen aan Movember. Wil ik niet, maar het kan wel!

- In Spanje denkt men dat ik Spaans ben, in Italië denkt men dat ik Italiaans ben en in Zuid-Amerika denkt men dat ik latina ben. Handig om door te kunnen gaan voor een local. Al gaat dat in Zweden niet lukken, vrees ik...

- Ook al ben ik altijd en eeuwig in de weer met hars en pincetten, ik hoef nooit over straat met een blote-billen-bekkie! Yeah!

- Ik mag graag denken dat ik ongelimiteerd uit mijn nek kan lullen zolang ik het maar vol overgave breng. Brunettes worden tenslotte wel serieus genomen haha!

- Ik kan blondines genadeloos de mond snoeren met de opmerking dat ze zich niet zo blond moeten gedragen.

- Volle brows schijnen weer in de mode te zijn. Komt dat even mooi uit! (*gooit pincet in de hoek*)

- Ook al ben ik een flierefluiter pur sang, ik hoef me niet druk te maken over een dom imago.

- Brunettes schijnen mysterieus en passioneel te zijn. Altijd leuk! Dat ik een open boek ben, laten we even buiten beschouwing.

- Ook zonder mascara heb ik zwarte wimpers. Ik doe eeuwig met dat spul omdat een enkel laagje volstaat.

- Mijn vriend is helemaal gek van mijn lange donkere haar. Ik zou wel gek zijn om daar een pakje verf overheen te gooien! Zonde man!

Lees dit blogje met het welbekende korreltje zout hè! Blonde manen zijn heus wel mooi, maar ja, ik heb ze niet...

Volg mij nu ook op InstagramFacebook en Pinterest.

woensdag 30 oktober 2013

Bezoekje aan het CB



Gisteren stond het 14-maanden bezoek aan het consultatiebureau op de planning. Eerlijk is eerlijk, ik zag er een beetje tegenop. Niet alleen vanwege het eeuwige gemiep over van alles en nog wat en de indiscrete vragen maar vooral wegens de beruchte BMR-inentingen. Brrr...
Dinsdagmorgen was het zo ver. Vlak voordat we de deur uit moesten was dit warhoofd haar sleutels weer eens kwijt. Huis op z'n kop gezet maar niet te vinden natuurlijk. Uiteindelijk via de poort de buggy over het pad langs de garage gesjouwd. Tja, iets met een goed begin en half werk ofzo... Afijn, we stapten gelukkig nog net op tijd over de drempel van het centrum voor Jeugd & Gezin. Phiewwww!
Achteraf bezien had ik me niet zo hoeven haasten want de afspraken liepen aardig uit. Ik moest Sam wel gelijk uitkleden om te meten en te wegen. De schade bedroeg 9200 gram en 80 centimeter. Vervolgens was het aan mij de taak om zoonlief een half uur in toom te houden tot we eindelijk aan de beurt waren. Ik probeerde hem nog te verleiden met een geinig boekje over een rupsje maar Sam had alleen maar oog voor de nieuwe omgeving. Van de assistente mocht hij helaas niet kruipen (WTF???) dus zat er niets anders op dan mijn kind in de houdgreep te houden en liedjes te zingen en hem volproppen met rijstwafels. De opties die Sam namelijk naast kruipen in gedachte had, waren: alle luiertassen die te vinden waren leeghalen, boven op baby's van een paar weken oud gaan liggen en op al het meubilair klimmen. Jullie begrijpen vast wel de opluchting die ik voelde toen ik eindelijk door de arts geroepen werd.
Thank God bleven vragen over een vermeende postnatale depressie en over het stoppen met borstvoeding uit. Een meevaller! Wel weer het standaard geneuzel dat mijn vent een lang slank poppetje is. Tijdens het laatste bezoek was dit geen enkel probleem omdat ik toen mijn vriend had opgedragen mee te gaan zodat men kon zien dat Sam de bouw van zijn vader had. Maar goed, deze keer moest dat beeldmateriaal gewoon werken. Na een uitleg van mijn kant snapte de arts gelukkig wel dat we Sam geen honger laten lijden. Het zou wat zijn zeg, dat kind eet als een bootwerker de laatste maanden. 
Verder werden zijn oogjes gecheckt. Er waren geen bijzonderheden te zien maar hij krijgt wel de ogentest al met drie jaar in plaats van met vier jaar. Dit omdat ik op basisschoolleftijd al een bril kreeg aangemeten en dit erfelijk kan zijn. Vooralsnog waren er geen afwijkingen in ieder geval. Fingers crossed dat hij naast de atletische bouw van zijn vader ook diens goede ogen heeft geërft.
En aiaiai, toen was het tijd voor de prikken. Het blijft zielig van die grote naalden in die kleine armpjes. Maar het is voor een goed doel hè. De eerste prik ging nog wel, bij de tweede wist meneer wat er ging komen. Daar zat ik dus met een woest krijsend, rood aangelopen mannetje op mijn schoot. Snot all over the place! Probeer dat daarna meer eens in de kleren te wurmen. Uiteindelijk heb ik hem zijn romper, joggingboek en sokken aangedaan met zijn jas zo goed en kwaad als het ging eromheen. De schoenen en de rest van zijn kleren heb ik maar laten zitten. Nog steeds hikkend en huilend heb ik Sam in de buggy gekwakt en ben snel naar huis gelopen. Zo zielig! Bah!
Eenmaal thuis lekker gekroeld en een bammetje gegeten. Vervolgens afgevoerd richting zijn bed met een zetpil. Hoewel hij eerst best vrolijk was, kickte de inentingen er toch behoorlijk in. Was ik al bang voor want op de één of andere manier reageert mijn mini-me best heftig op al die gemuteerde virusjes enzo. Vannacht was dan ook één groot DRA-MA! Sam ging bij het naar bed brengen lief slapen met wederom een zetpil in zijn kleine kontje. Rond half 12 werd hij echter wakker en toen was het feest. Huilen, huilen, huilen! Ik schrok me rot want dat monster van mij is niet zo huilerig. Het arme ding voelde zich echt niet lekker. Hij heeft ruim twee uur tussen ons in liggen snikken. Hij wilde alleen maar melk drinken. Rond half 3 's nachts is hij bovenop mijn rug in slaap gevallen. Echt, mijn moederhart lag aan gruzelementen.
Vandaag doen we nog maar even rustig aan. Sam is nog steeds niet helemaal zichzelf. As we speak ligt hij met rode konen naast me op de bank te slapen. En weten jullie waar ik hem nu een beetje voor knijp? Die arts vertelde dat kinderen een week tot 10 dagen na het krijgen van de BMR-prikken opnieuw ziek kunnen worden. Dit omdat bij deze inenting het afweersysteem zelf anti-stoffen moet gaan aanmaken. Ze kunnen flinke koorts krijgen en zelfs vlekjes. Zul je waarschijnlijk net zien dat we volgende week weer de pineut zijn. Gaap...

Volg mij nu ook op InstagramFacebook en Pinterest.

dinsdag 29 oktober 2013

Hair Repair Oil van Kruidvat



Degenen die mij volgen via Instagram en Facebook hebben misschien al gezien dat ik een pakket verzorgingsproducten van het huismerk van Kruidvat heb ontvangen. Op dit moment ben ik alles lekker aan het proberen zodat ik wat blogjes voor jullie kan typen met mijn bevindingen. Binnenkort verschijnen er dus meerdere reviews op le blog waar jullie hopelijk je voordeel mee kunnen doen. Vandaag staat er een verslag over de Hair Repair Oil op de planning. Dit product hoefde ik namelijk niet meer uit te testen omdat ik er al bekend mee ben. Ik heb deze haarolie namelijk zelf al eens gekocht. (Als je het leuk vindt, kun je hier mijn hysterische shoplog bekijken...)
Ik kocht dit spul om mee te nemen op vakantie. Mijn haar heeft de neiging om gortdroog te worden door de combinatie van zon en chloorwater dus ik voelde de bui al hangen. Normaal vliegen de serums en conditioners er al doorheen maar tijdens zulke omstandigheden is het helemaal niet aan te slepen. Ik koos ervoor om deze olie mee te nemen vanwege de grote verpakking en de fijne prijs van 3,99. Absoluut niet duur als je bedenkt dat je voor dat geld 150 ml haarolie in een pompflacon krijgt. Ik heb een flinke bos lang haar en wanneer ik er handen vol olie van bijvoorbeeld John Frieda in smeer, voel ik me daar wel een beetje schuldig over. Bij dit product heb ik dat gevoel helemaal niet.
Mijn haar vindt deze haarolie op basis van arganolie erg fijn. (Voor degenen die de afgelopen maanden onder een steen hebben geleefd, arganolie is helemaal hip & happening in beautyland!) Het is voedend genoeg zonder mijn haar zwaar en slap te maken. Door de lengte van mijn lokken, gebeurt het snel dat een serum of olie mijn haar verzwaard omdat je een flinke hoeveelheid nodig hebt. Deze Hair Repair Oil heeft dat effect gelukkig niet. Dit spul is geen wondermiddel maar doet zijn werk prima. Ik gebruik het in ieder geval naar volle tevredenheid. Mijn haar vaart en wel bij, zullen we maar zeggen.
Je kunt deze olie op drie verschillende manieren gebruiken. Voor het wassen op droog haar, na het wassen in handdoekdroog haar en als finish in droog haar. Ik gebruik het eigenlijk altijd op de tweede manier omdat dat het meeste effect heeft bij mijn haartype. Na het wassen met shampoo en conditioner, laat ik mijn haar een paar minuten drogen met een handdoek om mijn hoofd. Vervolgens breng ik drie pompjes olie aan in het onderste gedeelte van mijn lokken voordat ik mijn haar verder laat drogen. De hoeveelheid die je moet gebruiken is afhankelijk van de lengte en dikte van je haar. Een kwestie van even uitproberen dus. Neem steeds eerder te weinig dan teveel. Je kunt altijd nog wat meer olie pakken in plaats van met een vette kop over straat te moeten. En oh, breng het niet op je hoofdhuid aan maar alleen op de lengtes van je haar. Maar goed, dat geldt in principe voor ieder serum of olie. 
Zoals je na het lezen van deze review waarschijnlijk al hebt gemerkt, vind ik de Hair Repair Oil van Kruidvat een aanrader. Prima spul voor een prima prijs. Ik ben Kruidvat dan ook hartstikke dankbaar voor deze nieuwe flacon aangezien die van mij zo goed als leeg is. Het laatsgenoemde feit zegt al genoeg, denk ik. Misschien nog wel leuk om te vermelden, de anti-klitspray uit dezelfde lijn is ook een toppertje!

Deze blog is tot stand gekomen in samenwerking met Kruidvat.

Volg mij nu ook op InstagramFacebook en Pinterest.

maandag 28 oktober 2013

Leraar, elke dag anders!




Hoewel ik tegenwoordig niet meer voor de klas sta, ben en blijf ik een docent. Blijkbaar is dat iets wat je niet meer uit je systeem krijgt. Ik vertelde al kort iets over mijn leraarschap in dit blogje. Tijdens het schrijven van dat stukje voor de 30 dagen challenge kwam ik op het idee om eens een blog te wijden aan wat tips & tricks voor het zijn van een goede leraar. Het heeft namelijk best wat voeten in de aarde om het zowel voor jezelf als voor je leerlingen leuk te houden. Het is niet voor niets dat docenten bij bosjes overspannen raken.
Ook ik ben door schade en schande wijs geworden en heb regelmatig zelf het wiel moeten uitvinden. Toch durf ik wel te beweren dat ik het aardig in de vingers heb, dat docentschap. Vandaag deel ik dus mijn verworven wijsheid met jullie. Hopelijk hebben beginnende docenten hier iets aan en als je niets van doen hebt met het hele onderwijs, is het misschien aangenaam leesvoer. Ik ben geen oude rot in het vak maar een zogeheten verfrissende wind. Niet geheel onbelangrijk om te vermelden, is het feit dat ik werkzaam was als docente op een middelbare school en niet op een basisschool. Goed, lees mee met mijn tips & tricks!

(Ik heb helaas geen foto's van mezelf voor de klas. Daarom dus twee foto's bij dit blogje die genomen zijn tijdens een excursie naar Italië. Je ziet mij hier op het strand in Ostia met enkele leerlingen en collega's.)

- Wees jezelf! Ga niet jouw versie van de perfecte leraar spelen. Ga je dus niet grappiger voordoen dan je bent want dat is beslist niet grappig. (Stel je een ijselijke stilte voor na een slechte grap...) Wees ook niet te streng of te autoritair. Het is namelijk heel vermoeiend om een schrikbewind te voeren. Bovendien kun je het meestal niet waar maken. Drie keer raden wie dan de lul is. Juist, jij ja! Gewoon jezelf zijn dus. So far, so good!

- Sommige docenten zien zichzelf als een soort godheid met hun klaslokaal als universum. Ze lijken alwetend en hoeven nooit iets op te zoeken. Geloof me, dat is echt dodelijk vermoeiend. Naast dat je dit  beeld waarschijnlijk ook niet waar kunt maken is er niets mis met toegeven dat je niet alles weet. Zien de leerlingen ook weer dat je best menselijk bent. (In de ogen van leerlingen, is een docent een soort van robot. Als ik leerlingen tegen kwam in de supermarkt werd ik aangegaapt als een attractie. Alsof ik geen eten nodig had ofzo... Of nooit het schoolgebouw verliet...)

- Streng en autoritair is niet hetzelfde als duidelijk en transparant. Je kunt best aardig zijn zonder dat dat afdoet aan je geloofwaardigheid. Zorg ervoor dat leerlingen weten waar ze aan toe zijn. Maak afspraken over wat je wel en niet wilt hebben en wat je van leerlingen verwacht. Hoeft helemaal niet ingewikkeld te zijn. Steek bijvoorbeeld gewoon een verhaal af in de trant van: 'De juf vindt respect hartstikke belangrijk! Ja, echt waar! Ik wil daarom graag dat jullie een beetje normaal met elkaar omgaan. En ook dat jullie je enigszins normaal opstellen naar mij toe. Ik heb namelijk heel veel respect voor jullie dus ik vind het wel fijn om dat terug te krijgen. Logisch toch jongens? Blablabla...' Nadien hoef je meestal maar het woord respect te roepen bij geouwehoer in je klas en de hele handel een beetje te sussen. Magisch woord! 

- Meeveren! Soms lopen dingen niet zoals gepland. Leerlingen zijn bijvoorbeeld op vrijdag het achtste uur niet zo fanatiek meer. Tja, dat snap ik wel. Probeer het dus zo te plannen dat je niet op dat moment nieuwe grammatica gaat behandelen. Dat gaat namelijk echt niet landen bij die kinders. Ik deed als het even kon leesvaardigheid op zo'n uur. Weinig klassikale uitleg en daarna lekker lezen en eventueel wat opdrachtjes maken. Soms zette ik er alvast een rustig muziekje bij op om het weekend in te luiden. Lekker relaxt!

- Ik ben best grappig al zeg ik het zelf. En ad rem! Dat is een fijne eigenschap in het onderwijs. Met humor kun je namelijk veel bereiken. Het voordeel aan werken met pubers is dat ze al best tegen een stootje kunnen. Sarcasme en cynisme zijn mij dan ook niet vreemd. Om een goede grap van een leerling (mits niet ten koste van iemand anders...) kon ik op z'n tijd ook in een deuk liggen. Risico van het vak zullen we maar zeggen. 

- What goes around, comes around. Houd altijd het menselijk aspect in het oog. Natuurlijk moet je zoveel mogelijk de regels handhaven maar maak soms toch een uitzondering als dat nodig is. Al is het alleen maar om een beetje goodwill te kweken. Bijvoorbeeld: de uiterste inleverdatum voor een verslag is verstreken en een leerling heeft het niet ingeleverd. Normaal hangt daar een consequentie aan vast (punt aftrek, ik noem maar wat...) maar deze gup heeft echt een hele goede reden. Zeg dan ook eens een keer: 'Zorg dat ik het morgen voor 9 uur in mijn postvak heb liggen. Deal?' En vergeet er niet bij te vermelden tegenover de rest van de klas dat dit echt een uitzondering is! Wanneer jij nu zelf eens te laat bent met iets nakijken, hoef je slechts terug te verwijzen naar dit voorval en er verder geen woorden aan vuil te maken.

- Probeer te voorkomen dat je echt boos wordt, maar speel dat je boos bent. Klinkt gek maar het is eigenlijk heel logisch. We herinneren ons allemaal die docenten die om het minste of geringste compleet uit hun plaat gingen. En wat was er leuker dan de leraar op de kast jagen. Ik vond het persoonlijk hilarisch in ieder geval. Een no-go! Speel dus dat je boos bent en laat duidelijk merken dat je ergens niet van gediend bent. Leerlingen prikken hier over het algemeen feilloos doorheen en weten dat er een grens is bereikt. Beperk het echte boos worden tot een een of twee keer per jaar. Alleen dan heeft het het gewenste effect.

- Misschien overbodig om te vermelden maar wees consequent. Als je zegt dat er na drie keer waarschuwen zus of zo gebeurt, doe dat doen ook. Geen laatste kansen! Bedenk vooraf hoe je zaken formuleert. Je zult namelijk altijd zien dat als je roept dat de eerstvolgende die praat eruit vliegt, juist het liefste meisje van de klas haar mond open doet. En dan neemt de klas het negen van de tien keer voor zo'n grietje op. Zij doet immers nooit wat! Tja, daar valt wat voor te zeggen...

- Je wilt dat die koters hun boek meenemen en hun huiswerk maken. Daar dien je goede afspraken over te maken want anders gaat dat echt niet gebeuren. Pubers kun je nu eenmaal niet vertrouwen op hun mooie ogen. Wanneer je aan het begin van iedere les langs alle tafels loopt en alles gaat controleren, kost je dat steeds 10 minuten kostbare lestijd. Zonde! Ik maakte altijd de volgende afspraak met mijn klassen. 'Aan het begin van de periode krijg je van de juf een 10 voor inzet. Aardig van mij hè? Het is aan jullie om die 10 te behouden door braaf je boekjes mee te nemen en je huiswerkje te maken. Wanneer je het toch vergeet dan kom je aan het begin van de les naar me toe en vertel je dat het niet gelukt is. De eerste keer gebeurt er niets, de tweede keer gaat er een punt van de 10 af. Eerlijkheid staat bij mij hoog in het vaandel. Als je het dus niet zegt en ik ontdek het tijdens de les, dan gaan er twee punten van het cijfer af. Dat zou best balen zijn toch jongens? En zonde ook! Oh ja, soms controleer ik toch aan het begin van de les zonder het van tevoren aan te kondigen. Maar daar hoef je je geen zorgen over te maken als je gewoon doet wat de juf zegt. Zijn er nog vragen?' Punt!

- Soms moet je gewoon dingen behandelen die moeilijk zijn, of saai, of weet ik veel wat. Vertel leerlingen in de eerste plaats waarom ze dit moeten doen. Als ze er het nut van inzien is het oefenen van bijvoorbeeld werkwoordspelling al iets draaglijker. Probeer er dan toch iets van te maken. Als je grammatica gaat behandelen, kun je best wat grappige zinnen als voorbeeld bedenken. Ik noem maar wat hè. Laat ze bijvoorbeeld het voorzetselvoorwerp uit de volgende zin halen. De leerlingen van klas 3A zijn er ontzettend klaar mee om naar de uitleg te luisteren. (Antwoord: VZV = naar de uitleg)

- Omarm andere culturen in plaats van er de strijd mee aan te gaan. We kennen allemaal wel de mopperende leraren die het Suikerfeest onzin vinden, Poolse leerlingen raar en die geen goed woord over hebben voor de Afghaanse medemens. Ik geef toe, soms is het best lastig om om te gaan met de diversiteit in een klas. Probeer het echter als een verrijking te zien. Het is juist heel leuk om die andere culturen te leren kennen en het is geweldig om leerlingen verder te helpen die vast dreigen te lopen door hun afkomst. Probeer een goede balans te vinden. Het helpt om interesse te tonen. Vraag dus eens hoe de Chinese les was op zaterdag, of hoe het gaat met vasten tijdens de Ramadan. Gewoon uit interesse voor je medemens. De leukste gesprekken komen op gang. Ook probeerde ik de andere culturen te betrekken in mijn lessen als dat mogelijk was. Ik opperde bijvoorbeeld om spreekbeurten te houden over het geboorteland of ik vroeg naar buitenlandse films of boeken. Het maakt eigenlijk niet zoveel uit maar wees gewoon oprecht geïnteresseerd. Je krijgt er heel veel voor terug. (Prachtige henna op je handen of een lading baklava, mjammm...)

- Het woord strafwerk zegt al genoeg. Het is extra werk als straf. Zinvol strafwerk is in mijn ogen geen strafwerk. Toch wilde ik mijn leerlingen nooit compleet tegen me in het harnas jagen door eindeloze strafregels te laten pennen. Daar heb ik vroeger iets teveel atlasregisters en dergelijke voor over geschreven. Ik liet leerlingen daarom altijd een verhaaltje schrijven van twee kanten op een repetitievel over drie door mij gekozen woorden of een bizar onderwerp. (Denk bij laatstgenoemde aan combinaties als Mc Donalds, smurfen en een raket of Australië, Bambi en een Nintendo. Het onderwerp 'Wat heeft Sinterklaas in de zomervakantie gedaan?' leverde trouwens ook altijd pareltjes op!) Zo'n opstel is wel echt strafwerk omdat het extra tijd kost en moeite maar de meeste leerlingen konden er prima mee leven. Ik bewaarde al deze verhalen in een map en aan het einde van het jaar liet ik ze met naam en toenaam kopiëren en er boekjes van maken om uit te delen bij de conciërge. Wanneer je deze straf invoert, vergeet dan vooral niet om zo nu en dan een geslaagd opstel voor te lezen aan het einde van de les.

Volg mij nu ook op InstagramFacebook en Pinterest.

zondag 27 oktober 2013

Baddertijd #4



Het eerste (en vermoedelijk laatste) blogje in de serie baddertijd van oktober is vandaag een feit. Vanmorgen ging ik gezellig onder de douche met Sam en vriendlief werd vriendelijk, uhhh... dringend... verzocht om dit tafereeltje vast te leggen. De bovenstaande foto is het resultaat van deze actie. Heerlijk even van het warme water genieten samen met zoonlief. Gewoon op de platte kont in de douchebak bij gebrek aan een ligbad. 
En oh wat is dat toch altijd genieten! Het arme kind werd zo rozig van dat warme water dat hij bijna tegen me aan liggend in sliep viel. Zo lief! Die slaperigheid was trouwens van tijdelijk aard. Nadien kroop hij vrolijk in zijn blote kont door onze slaapkamer. Very alive and kicking! 

Aan het formaat van deze foto en het filter dat ik heb gebruikt, kun je misschien al afleiden dat ik tegenwoordig ook op Instagram te vinden ben. Mocht je het leuk vinden om me te volgen, klik dan hier. Gezelligheid kent geen tijd tenslotte!

zaterdag 26 oktober 2013

Sam 14 maanden



Vandaag is Sam precies 14 maanden. Waar zal ik eens beginnen? Misschien met het feit dat we een heuse dreumes in huis hebben. Even afgezien van het gegeven dat mijn schatje nog niet loopt, is verder in alle opzichten de babytijd wel voorbij. Wat een dondersteen heb ik gebaard, poeh poeh! Gelukkig is hij verder wel om op te vreten.
Inmiddels hebben we het stadium bereikt dat we een beetje moeten gaan opvoeden. Meneer doet namelijk van alles wat we niet willen. Zijn vingers in het stopcontact proberen te steken bijvoorbeeld, en de katten slaan en aan hun poten te trekken. En wat te denken van het gas open draaien en de oven aanzetten. Ook zijn we in de fase gekomen van het bijten en slaan. Heel irritant maar goed, hij weet niet beter natuurlijk. We zijn de hele dag dus aardig zoet met afleiden en duizend keer nee zeggen. Tot op heden nog geen resultaat mee geboekt helaas. We zijn echter niet voor één gat te vangen...
Wat heel geinig is, is dat zoonlief tegenwoordig alles aanwijst wat hij interessant vindt. Heel schattig! Hij is voornamelijk verrukt van diertjes, blaadjes en... eten! Over eten gesproken, dat gaat ook best lekker. Sterker nog, hij eet praktisch alles wat je hem voorzet op bananen en kiwi's na. Ook lijkt hij een voorliefde te ontwikkelen voor tosti's met mozzarella en pesto en saffraanrisotto. Het is me er eentje!
De eerste driftbuien hebben zich ook aangediend. Wat een belevenis zeg, zo'n dreumes die zich jammerend ter aarde stort omdat hij geen stukje stroopwafel krijgt of met zijn takken van de telefoonoplader af moet blijven. De eerste keer vond ik het vrij hilarisch maar nu het een paar keer per dag gebeurt, bezin ik me nog even op wat ik er eigenlijk van vind. Op dit moment hanteer ik de negeermodus. Vooralsnog is daar het gemiep het snelst mee voorbij.
Sam heeft de laatste weken een groeispurt van jewelste gehad. Aankomende dinsdag moeten we naar het consultatiebureau voor een gezellige afspraak en een paar prikken. (Ik verheug me er nu al op, zucht...) Het lijkt erop dat hij maat 80 zo goed als overslaat dus ik ben stiekem best benieuwd hoelang hij nu is en hoeveel hij weegt. Qua uiterlijk begint Sam echt een dreumesje te worden in ieder geval. Zijn lijf begint steeds meer in verhouding te raken en al het babyvet is eraf. Die lieve spekjes zijn verdwenen en met de dag wordt hij taniger. Ik heb zo'n vermoeden dat hij de bouw van zijn papa gaat krijgen. Het zou wat zijn zeg, een lange en atletische zoon.
Wat ook nog wel tof is om te vermelden, is dat mijn ventje sinds een paar dagen met blokjes kan bouwen. We hebben zo'n ton met bouwsteentjes à la Duplo en nadat ik had laten zien hoe je die blokjes op elkaar kunt klikken, doet hij dat ook. Hij speelt er er heel lief mee en ik droom nu dus van urenlange speelsessies met Lego over een poosje. Ik vond dat vroeger het leukste speelgoed dat er was. Oh wat zou het heerlijk zijn om samen met mijn koter mijn jeugd her te beleven. 
Verder heb ik weinig nieuws te melden over mijn mini-me. De eerste maanden verandert er heel veel aan wat zo'n hummel allemaal (niet) kan maar na het jaar gaat dat toch geleidelijker. Ook wel lekker moet ik zeggen. Het is fijn om dat roerige eerste jaar achter ons te laten en te genieten van wat Sam allemaal al kan. Het heeft wel wat, dat moederen over een dreumes.

Na dertig keer de app van mijn telefoon gemieterd te hebben, zit deze hippe kip nu toch op Instagram. Mocht je willen mee genieten van mijn kiekjes of gewoon de behoefte hebben om mijn leven becommentariëren, klik dan hier

vrijdag 25 oktober 2013

Los bij de Hennes









Vanmorgen besloot ik eens een kijkje te nemen op de site van H&M. Ik was op zoek naar een nieuwe riem en belandde al scrollend en klikkend in de sale. En toen ging het mis... Of nou ja, integendeel eigenlijk... Ik vond allemaal kekke itempjes voor hele goede prijzen voor zowel zoonlief als mezelf. En geen riem, oeps! Nou ja, om een lang verhaal kort te maken, ik plaatste een riante bestelling. Kijken jullie mee?
Ik kocht drie kledingstukken voor mezelf. Als eerste viel mijn oog op een legergroen jasje. Ik had dit jasje al eens gepast in de winkel maar kocht het toen niet omdat ik niet zo goed wist hoe ik het moest combineren. Achteraf baalde ik dat ik het niet had meegenomen. Gelukkig hoef ik niet meer te treuren want ik heb deze leukerd met een flinke korting naar huis geklikt. Verder kocht ik een los grijs t-shirt in de uitverkoop. Op de site gaven ze deze top als suggestie om onder het jasje te dragen en daar was ik het eigenlijk roerend mee eens. Voor 8 euro kun je niet zonder zitten haha! Tot slot bestelde ik een gestreepte trui sweater in verschillende tinten blauw. Ik twijfel een beetje over de pasvorm maar hopelijk blijken deze trui en mijn figuur straks een goede match.
Voor Sam kocht ik één kledingstuk in de sale. Een schattig overhempje met sterretjes dat ik ook al eerder in de winkel had zien hangen voor de volle mep. Verder scoorde ik een slabber met een snor en een hoedje. Ik begin een soort van snorrenobsessie te ontwikkelen dus dit ding moest ik gewoon bestellen voor mijn smeerpoets. (En dan kan ik mooi wat oude ranzige slabbers weg mieteren...) Ook kocht ik twee kussentjes met een leeuw erop. Die dingen waren maar 2,95 per stuk! Ik wil op Sam z'n kamer een hoek maken met allerlei kussens zodat hij daar een beetje kan chillen en tot rust kan komen. Deze twee exemplaren leken me een mooi begin van dit project. Nu maar hopen dat ze in het echt net zo tof zijn.
Tot slot kocht ik een groot plaid met een capuchon met oren eraan vast. Een paar maanden geleden zag ik dit geval al in de folder van de H&M staan maar aangezien het toen nog erg lekker weer was, was er geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om zoiets te bestellen. Toch bleef ik er al die tijd op azen. Aangezien je de plaids van Hennes enkel in de webshop kunt bestellen, besloot ik hem nu maar in mijn mandje te mikken. Ik plaats namelijk niet zo vaak een bestelling dus anders zou dit lekkere zachte knuffelvelletje misschien aan Sam's neusje voorbij gaan. Zielig nietwaar ;-)
En nu ben ik natuurlijk heel ongeduldig. Het irritante aan online winkelen is dat er meestal een paar dagen overheen gaan voordat je je spullen in huis hebt. Geduld kan nog zo'n schone zaak zijn, ik heb het helaas niet. Dat wordt dus duimen draaien en heel hard hopen dat mijn bestelling niet tegenvalt. 

donderdag 24 oktober 2013

Kinderkamer










Voor het Day Zero Project heb ik mezelf ten doel gesteld om alle vertrekken van ons huis op de foto te zetten. Ik plaatste vorig jaar al eens foto's van de kamer van Sam maar aangezien er inmiddels aardig wat veranderd is, vandaag wat recente plaatjes. De eerdere foto's waren namelijk al genomen toen ik nog zwanger was.
Zoals jullie kunnen zien is Sam's kamer vooral een stuk voller geworden. Logisch natuurlijk, want zo'n kind verzameld me toch een partij zooi in een jaar. Onlangs heb ik wel flink opgeruimd maar je ontkomt er blijkbaar niet aan dat je halve huis een dumpplaats wordt voor kinderspullen. Ik probeer het een beetje in goede banen te leiden door alles regelmatig uit te zoeken. Jullie weten vast wel dat ik een chaoot eerste klas ben en op deze manier probeer ik te voorkomen dat we over een paar jaar omkomen in de troep. Iets met uitstel en afstel enzo...
Wat je op de foto's niet ziet, is dat we in de deur een traphekje hebben geplaatst. Zo kan Sam lekker op zijn kamer spelen als we op de bovenverdieping zijn. In de bakken in de vakkenkast zit speelgoed waarmee hij kan spelen en verder staan er boekjes voor het grijpen. In het groen met witte opbergding onder het schuine dak zitten knuffels opgeborgen. Ondanks dit ruime aanbod aan dreumesentertainment, vermaakt Sam zich liever op andere manieren in zijn kamer. Alle kleren uit de kast trekken, de luieremmer omkeren en via het krukje over het traphekje proberen te klimmen zijn favoriete bezigheden. 
Anyways, verdere veranderingen zijn het autokleed, de vogelmobiel boven het ledikant en de organiser aan de achterkant van de deur. We hadden eerst kleine groene kleedjes liggen maar die dingen waren levensgevaarlijk omdat je er continu over uitgleed. Serieus, het is echt een wonder dat we hier allemaal nog leven. Voor zijn verjaardag kreeg Sam van zijn oom dit toffe kleed van Ikea. Hij snapt er nog geen snars van dat hij met zijn auto's over de wegen moet rijden maar het ligt blijkbaar wel erg lekker. Ik tref Sam regelmatig languit aan op dit kleed terwijl hij gelukzalig met zijn wang erover heen wrijft. De mobiel was trouwens een cadeau van een kennis uit Costa Rica.
Ook het badje staat nog in Sam z'n kamer. Niet dat hij daar nog in bad gaat overigens, dat zou het einde betekenen van de laminaatvloer. In de badkamer staat het alleen gruwelijk in de weg en in deze kamer is ruimte genoeg. Het badje zelf gebruiken we nog wel af en toe maar de standaard niet meer. Zoonlief klimt namelijk nogal graag uit bad dus dat zou linke soep worden. Het geheel staat dus een beetje stof te vangen maar ach, ooit komt er vast een tweede bébé die we daar lekker in kunnen poedelen.
Waar ik nog naar op zoek ben, is een klein lampje voor 's nachts. Het probleem is alleen dat ik het aan de rechterkant van de kamer wil hebben maar dat ik niets heb om het op te zetten. Mochten jullie nog briljante ingevingen hebben, schroom dan vooral niet om die met me te delen. Ik ben heel benieuwd wat jullie van Sam's kamer vinden. 

woensdag 23 oktober 2013

Dag 27 - Iets dat je boos maakt

Volgens mij ben ik ooit het onderwijs in gegaan zodat ik het grootste gedeelte van de dag lekker de baas kon spelen. Ik heb namelijk een licht autoriteitsprobleempje. Ik kan er niet zo goed tegen als mensen vinden dat ik dingen MOET. Ook het opvolgen van opdrachten en orders behoort niet tot mijn favoriete bezigheden. Ik krijg er gewoon jeuk van als mensen me lopen te commanderen. Het haalt dan ook slechtste in me naar boven.
Het is niet zo dat ik volstrekt onredelijk ben. Wanneer iets me aardig wordt gevraagd (en ik er het nut van inzie...) dan doe ik het gewenste met liefde. Ik ben gewoon nogal gevoelig voor de toon waarop ik word aangesproken. Mijn nekharen gaan domweg overeind staan als ik als een klein kind word behandeld. Hallo, ik kan echt wel zelf nadenken hoor! Behandel me gewoon als een weldenkend volwassen persoon en ik ben als was in je handen. Echt!
Mochten mensen het toch nodig vinden om me als een nitwit te behandelen dan gooi ik meestal mijn kont tegen de krib. Een principe-kwestie! Ik krijg een stoot adrenaline te verwerken waar je u tegen zegt en vervolgens ga ik los. Ook al vind ik het gevraagde in eerste instantie best redelijk, alsnog ga ik er tegenin. En op die momenten mensen, stijg ik altijd boven mezelf uit. Qua bitchiness dan! Ik ben normaal gesproken al niet op mijn mondje gevallen maar in dit soort gevallen ben ik nog tien maal gevatter en alerter. Er valt geen speld meer tussen te krijgen. Janken zullen ze!
Tja, het is geen al te fraaie eigenschap. Inmiddels heb ik het dan ook aardig onder controle. Ik ben door schade en schande wijs geworden, zeg maar. In het onderwijs was deze eigenschap samen met mijn humor mijn redding. Ik heb nooit ordeproblemen gehad. Leerlingen hadden al snel door dat met mevrouw Jess niet te sollen viel. Grappen en grollen kon ik overigens prima handelen, ik was niet zo'n ouderwetse frik met een lik-op-stuk-beleid. Maar echt geouwehoer heb ik nooit getolereerd in mijn klaslokaal. En ja, ik heb ze weleens aan het huilen gebracht. Arme, arme pubertjes!
Ik vrees dus dat er niets ander opzit dan in de toekomst een eigen bedrijf op te starten. Een nieuwe baas ziet me al aankomen. Die wil vast niet opgescheept zitten met dit kleine kreng. En dan ben ik vandaag de dag ook nog eens moeder. Een onvertogen woord over mijn bloedje valt niet in goede aarde, trust me! Dat moederinstinct zit diep kan ik jullie melden. Volgens mij heb ik in het dossier van het consultatiebureau al een aantekening gekregen om me niet aan mijn kop te zeiken met nutteloze adviezen. De laatste afspraken werd ik namelijk poeslief behandeld.
Moraal van het verhaal: ik ben heus wel aardig en welwillend op z'n tijd maar ik laat me niet op mijn kop zitten. Als mijn bloed eenmaal kookt dan ben je de Sjaak. Of dat nu terecht is of niet. Tegenwoordig voel ik het gelukkig goed aankomen en ik heb als docent ook wel geleerd om af en toe eens op mijn tong te bijten. Maar man, wat is dat moeilijk. Eens een bitch, altijd een bitch hè! Herkenbaar of zijn jullie allemaal schatjes?

(Oh by the way, vergeet deze blog niet met een korreltje zout te lezen hè!)

dinsdag 22 oktober 2013

Schatje, liggen de kleertjes al klaar?

Ook de afgelopen twee weken heb ik mijn best gedaan om zo nu en dan een outfitje van Sam op de foto te zetten. Eerdere blogjes over de kleertjes van zoonlief vind je hier en hier. Op het moment zit Sam tussen twee maten in en dat maakt het soms knap lastig om outfits samen te stellen. Verder maakt het onbestendige weer het nu ook niet bepaald makkelijker om te bepalen wat zoonlief aan krijgt. Ik weet zelf al amper wat ik uit de kast moet trekken, laat staan dat ik weet wat ik voor Sam klaar moet leggen. Gelukkig heb ik hem toch weer in de kleren kunnen krijgen dus kijk snel mee naar hoe mijn kind er de laatste tijd bij liep, uhhh... kroop.



Deze dag droeg Sam een gestreept shirtje van Molo. Het is tweedehands maar daarom niet minder leuk. Het is maat 86 trouwens. Ik was zelf een beetje verbaasd dat hij het al bleek te passen. Verder een broek uit de sale van Just Small, een rompertje van Bambino en sokjes van Beebielove. 


Wederom een tweedehands shirtje in maatje 86. Dit exemplaar is van Kik Kid. Het past perfect als ik de mouwen een keertje omsla. Deze romper is van het merk Mimi Lutine en kocht ik tijdens onze vakantie in Frankrijk in de uitverkoop. Er staat een ridder op met een draakje. Het spijkerbroekje is van Zara en de sokjes van Paul Frank.


Praktisch heel deze outfit is gesponsord door mijn ouders. De romper met de tekst Mommy rocks (dûhhh!) namen ze mee uit Amerika. Het overhemd en het broekje kocht mijn lieve mama bij Ter Stal. Het overhemd is trouwens maat 86 en de broek maat 80. Dat gekke kind van mij is een beetje uit verhouding. Oh ja, de sokjes komen bij Zeeman vandaan.


Dit t-shirtje van Name it met een zebra erop was één van mijn favoriete shirts van deze zomer. Het is tweedehands en het staat Sam geweldig. Hij draagt het nu door met een vestje erover. Deze cardigan is van V&D en kocht ik in de uitverkoop bij V&D. Volgens mij betaalde ik er slechts 3 euro voor. Het spijkerbroekje is van de Hema en is nu helaas echt te klein. Ik baal ervan want dit is zo'n fijn broekje! Hij heeft het in ieder geval goed gedragen. De romper met wederom een draakje komt uit een setje dat ik op vakantie in een Franse supermarkt kocht. De sokjes zijn van Bambino.


Deze trui kocht ik vorige week bij de H&M. Ook de tuinbroek is van H&M. Helaas heeft deze broek ook zijn langste tijd wel gehad. Met de banden wat langer afgesteld, past hij nog net. De romper is van GAP en is ook door mijn ouders meegebracht van hun vakantie in Amerika. De sokjes zijn van Paul Frank.


Deze longsleeve met een kangaroe erop is van Just Small. Het joggingbroekje komt uit de uitverkoop bij de Hema. De witte romper is ook van de Hema. Het is zo'n stretch-romper, echt een geweldig ding! Ik heb er al meerdere gehad en ze zijn echt ideaal. De gestreepte sokjes zijn van Beebielove. Samen met het paar van de eerste foto, vormden ze een setje. 


Deze dag droeg Sam zijn gestreepte trui van Just Small voor het laatst. Echt te klein! Dit tweedehands kledingstuk heeft in ieder geval een fijn tweede leven gehad bij ons. Het spijkerbroekje is van Next. De romper met polokraag is van Wibra en kocht ik dit voorjaar voor een bruiloft. Tot mijn spijt is ook dit schattige ding zo goed als te klein. De sokjes zijn tot slot van de Hema.


Deze dag waren we wederom lekker van de tweedehands kleren. Een longsleeve van Molo en een tuinbroek van Zara hebben hier beide een nieuw leven gekregen. Verder droeg Sam een grijze romper van de Hema en sokjes met anti-slip van de Zeeman. 


Dit joggingpak kocht ik afgelopen zomer in de uitverkoop bij H&M. Inmiddels past hij het, yeah! Ik vind het een heel fijn setje om thuis een beetje in te chillen. De gestreepte romper komt bij de Wibra vandaan en ook deze sokjes zijn van de Zeeman. 


Serieus, deze trui is toch te gek? Ik kocht hem vorige week bij de H&M samen met de trui uit de vijfde outfit. De broek is van Zara maar deze keer droeg Sam hem zonder de pijpen omgeslagen. De omslag met camouflageprint kun je dus jammer genoeg niet meer zien. De romper is van de Hema en ook deze sokjes zijn van Paul Frank. Zowel de romper als de sokjes zijn bijna te klein maar zo lang het past, past het.

maandag 21 oktober 2013

Een heus kind



Plots is het duidelijk, glashelder zelfs. Mijn kleine baby is geen baby meer. De geboorte van Sam voelt als de dag van gisteren maar niets is minder waar. Alweer bijna 14 maanden geleden sloot ik de liefste liefde van mijn leven in de armen. Uit mijn buik op mijn hart. Onder mijn hart gegroeid en voor eeuwig de mijne.
Onvoorstelbaar dat dat kleine mannetje zo snel groot wordt. De babytijd is echt voorbij.
Vol verwachting heb ik er naar uitgekeken dat hij zelf at, kroop en stond. Vol bewondering aanschouwde ik de eerste vorderingen en boven verwachting vond ik de eerste vorm van zelfstandigheid. Hoewel ik had verwacht met weemoed terug te denken aan de tijd dat Sam op mijn borst in slaap viel, voel ik enkel liefde als mijn gedachten die kant uit gaan. Want wat was het fijn om heel geleidelijk van samen één naar de verbondenheid van moeder en zoon te gaan. En wat is het ook fijn om je kind de wijde wereld te laten ervaren.
Samen groter groeien. Aan een blik genoeg hebben, een klein handje op mijn borst. Je overgeven aan urenlange knuffelpartijen met dat perfecte lijfje. De geur van je eigen kindje. Sam is zo verschrikkelijk van ons, voor altijd. Langzaamaan wordt hij steeds meer hij en ik opnieuw mezelf. Anders dan voorheen maar nu compleet. Geen onrust meer, slechts het verlangen om voor eeuwig in het nu te verkeren.
Het moederschap is leren loslaten. Mooie herinneringen maken voor later. Vooruit denken en genieten van het heden met het verleden op je netvlies. Mama zijn van het wonderlijkste wonder ter wereld is dynamisch. De puurheid en barmhartigheid waarmee ik mijn zoon liefheb is uniek in zijn soort. Niets zuiverder dan het hart van een moeder. Niets volmaakter dan deze liefde. Hoe bijzonder is het om iedere dag opnieuw te beseffen dat je meer van dat kleine wezentje houdt dan gisteren.

zondag 20 oktober 2013

And the winner is...



Herinneren jullie je nog deze winactie in samenwerking met HippeMamaShop? De afgelopen twee weken kon je meedingen naar een knuffel van Jellycat naar keuze. Ik ben heel trots dat ik vandaag de winnaar mag aankondigen van deze ontzettend gave prijs. Ik heb lootjes gemaakt met daarop de namen van de mensen die meededen en Sam heeft de volgende persoon getrokken... *tromgeroffel*... Liesje.
Liesje, of eigenlijk baby Thirza, van harte gefeliciteerd met deze prachtige prijs! Neem even contact met mij op via de mail. Je vindt hier mijn gegevens. Wanneer je mij je adres laat weten dan regel ik met Miriam van HippeMamaShop dat Beatrice Bunny zo snel mogelijk naar je toe komt. Alvast heel veel knuffelplezier!

Deze blog is tot stand gekomen in samenwerking met HippeMamaShop

zaterdag 19 oktober 2013

Mirror shots





Donderdag besloot ik dat het weer eens tijd werd om een outfit te delen op le blog. Zodoende nam ik de bovenstaande foto's van mezelf in de spiegel. Toen ik zwanger was, deelde ik elke week kiekjes van mijn outfits omdat ik het leuk vond om mijn buik te showen. Eenmaal bevallen ging de lol er een beetje vanaf. Niet dat ik geen buik meer had om te showen, integendeel zelfs, maar zo zonder baby erin was dat toch iets minder speciaal. Ook was ik nogal zoekende naar mijn kledingstijl. Niets paste me meer en ik voelde me door mijn veranderde lijf nergens prettig in. Een jaar na dato heb ik mezelf weer hervonden.
Voordat ik zwanger raakte, kleedde ik me vrij sportief. Gympjes, vestjes van Adidas, surfarmbandjes en dergelijk waren helemaal Jess. Ik werd altijd jonger ingeschat dan ik was maar dat interesseerde me eigenlijk geen zak. Eenmaal achter de kinderwagen, vond ik het ineens niet zo tof meer om aangezien te worden voor een tienermoeder. Tevens vond ik mijn sporty kledingstijl niet zo goed meer matchen met mijn niet zo sporty lijf. Tel daar een veranderde kledingmaat en het geven van borstvoeding bij op en de kledingcrisis was compleet. Zoals zoveel nieuwbakken moeders, was ik mezelf kwijt. Heel. Erg. Kwijt!
Inmiddels heb ik mijn curves omarmd en gewoon een fijne nieuwe garderobe aangeschaft. Ik ben en blijf nu eenmaal een spijkerbroekenmeisje dus nog steeds kun je mij uittekenen in een jeans. Wel heb ik tegenwoordig een aantal tuniekjes en vestjes in huis. Niet alleen een stuk volwassener maar ook een stuk verhullender dan strakke t-shirts van Billabong en hoodies waar je tieten niet meer in passen. Win-win-situatie!  Ik begin steeds meer fan te worden van de hippiestijl met een sportieve twist.
Afgelopen donderdag droeg ik een donkerblauw wikkelblousje/tuniekding. Ik kocht het anderhalve week geleden voor de begrafenis van mijn opa. Ik geloof dat het van Vila is by the way. Nadat ik het op de begrafenis had gedragen, wilde ik het in eerste instantie achterin de kast gooien zodat ik niet meer aan die dag zou worden herinnerd. Maar ja, dat vond ik ergens toch behoorlijk zonde. Ik besloot het dus toch maar te gaan dragen in plaats van het achterin mijn kast te laten verrotten. 
Ik combineerde dit blousachtige ding met een skinnyjeans van H&M die ik een paar weken na mijn bevalling kocht. Eronder droeg ik een wit tanktopje van Primark en verder een paar bruine enkellaarsjes. Om het bruin van mijn boots terug te laten komen, deed ik een ketting om van de mannenafdeling van Primark. Sam vond die ketting jammer genoeg net zo leuk als ik want hij heeft die dag niets anders gedaan dan mij ermee proberen te wurgen. Ik weet dus weer precies waarom ik de kettingen heb afgezworen. Zo irritant! Al met en al een vrij simpele outfit waar ik me desalniettemin heel goed in voel. Yeah! (note to self: maak die verrekte spiegel toch eens schoon!)

Vandaag is de laatste dag dat je mee kunt doen aan mijn winactie in samenwerking met HippeMamaShop. Je kunt hier lezen hoe je meedingt naar een knuffel van Jellycat naar keuze. Good luck!

vrijdag 18 oktober 2013

10 redenen waarom ik niet afval

Herinneren jullie je nog mijn goede voornemens? Jezus, wat een enorme struggle! Ik doe hard mijn best om de laatste zwangerschapskilo's kwijt te raken maar het is verdraaid lastig. Het is maar goed dat ik geen aanleg heb om dik te worden want heel veel zelfbeheersing heb ik niet. Onder het motto ken je zwaktes, vandaag een lijstje met 10 redenen waarom ik niet afval.

- Toen mijn opa overleed, had ik appeltaart en een English breakfast nodig. Om mijn verdriet een beetje in goede banen te leiden, zeg maar.

- Toen ik 13 1/2 maand na mijn bevalling eindelijk een keer ongesteld werd, had ik een zak chips nodig. En cola uiteraard. Die twee kan ik niet zo goed los van elkaar zien.

- Zoals je uit de voorgaande punten kunt opmaken, heb ik altijd een briljant excuus om het op een vreten te zetten.

- Vijf stuks fruit op een dag is natuurlijk best gezond, maar uhhh... ook best veel. Zeker omdat ik ernaast ook gewoon lekker door blijf hamsteren.

- Ik hoor stemmetjes in mijn hoofd. De stemmen van de koekjes en borrelnootjes in de kast welteverstaan. Ze roepen: eet me, eet me, eet me! Onweerstaanbaar!

- Ik blijf die borstvoeding maar als excuus gebruiken. Gelul, want zoonlief eet inmiddels borden vol vast voedsel weg. (Zal wel in zijn genen zitten...)

- Wanneer je ergens kunt kiezen tussen gebak OF een broodje, dan ga ik meestal voor gebak EN een broodje. En cola...

- Andere mensen schijnen hun hongergevoel te kunnen stillen met water. Ik niet helaas! Liters werk ik weg maar shit joh, nog steeds trek!

- In mijn hoofd heeft zich het achterlijke idee genesteld dat je van gezond voedsel ongelimiteerd mag eten.

- Ik ben nu eenmaal een Bourgondiër in hart en nieren. Ik word gewoon verdomd gelukkig van eten! I can't help myself!

Vergeet niet om mee te doen aan mijn winactie in samenwerking met HippeMamaShop. Je kunt hier lezen hoe je meedingt naar een knuffel van Jellycat naar keuze. Good luck!

donderdag 17 oktober 2013

Where the magic happens...










Een van mijn doelen van DZP luidt: blogposts plaatsen met foto's van ons huis. Toen ik gisteren onze slaapkamer had opgeruimd, besloot ik dat het moment daar was om af te trappen met deze reeks. Voor je het weet is het namelijk weer een teringzooi. Ik ben een gruwelijke chaoot die zich wel thuis voelt in een zwijnenstal en krijg het altijd voor elkaar om binnen een kort tijdbestek ergens een puinhoop van te maken. Het is een gave! Snel dus maar een paar foto's gemaakt om de nette staat van onze slaapkamer vast te leggen.
Ik ben een groot fan van witte muren en lichte vloeren. Alle wanden in huis zijn wit en op de eerste verdieping hebben we een lichte laminaatvloer gelegd. Bij het inrichten van de slaapkamer had ik een rustige kamer voor ogen met her en der wat strandinvloeden. Op zich is dat gelukt al is het wel wat voller dan ik oorspronkelijk voor ogen had. (Ik snap nooit zo goed waar mensen in al die woonbladen hun troep bewaren...) Wat wel echt enorm veel ruimte scheelt, is dat Sam sinds de zomer op zijn eigen kamer slaapt. Ik kan dus weer fatsoenlijk mijn bed uitstappen zonder me langs een ledikant te moeten manoeuvreren.
De eye-catcher van onze slaapkamer is een canvas met een foto van een huisje op palen in de oceaan. Het zou me heel gaaf lijken trouwens om te kunnen zeggen dat dit een foto is van één van onze reizen. Niets is echter minder waar. Deze leukerd kocht ik een jaar of twee geleden gewoon bij Hornbach. Jammerdebammer! 
Ik ben nog steeds verliefd op ons bed en de bijbehorende achterwand. We kochten het bij Ikea en ik meen dat het nog steeds in de collectie zit. Je kunt het op de foto's niet goed zien, maar onder het bed zitten vier gigantische lades. Ideaal om dingen in op te bergen. Zou niet weten wat ik zonder deze extra bergruimte zou moeten beginnen. 
De aankleding van onze slaapkamer heb ik aangepast op de kleuren van het schilderij boven ons bed. Het dekbedovertrek kocht ik in de uitverkoop bij Leen Bakker en is ontworpen door Henk Schiffmacher. We hebben verschillende overtrekken maar dit is mijn favoriet. Ze zijn overigens wel allemaal wit met een blauwe of zwarte print. I can't help myself, ik houd nu eenmaal van wit. (Best bijzonder eigenlijk want schoonhouden kan ik het niet...) 
Verder zien jullie een lamp met schelpjes van Hornbach (kloteding by the way, hangt altijd scheef!), een kussentje van HK Living en een mand van Hema van Return to Sender. Laatstgenoemde scoorde ik in de sale voor een zeer fijn prijsje. Ik bewaar er plaids en beddengoed  in. De blauwe gordijnen zijn genaaid door mijn mams en het bord met Surfers paradise kocht ik bij Loods 5. 
Het enige waar ik niet zo blij mee ben, is het televisiekastje. Het komt bij een vriend van ons vandaan en op zich misstaat het niet maar ik wil graag iets anders. Ik heb alleen geen idee waar ik precies naar op zoek ben dus voorlopig laat ik het nog maar even staan. Mochten jullie leuke ideeën hebben voor een alternatief, schroom niet om me dat te vertellen in de comments! Ik ben heel benieuwd wat jullie van onze slaapkamer vinden.

Vergeet niet om mee te doen aan mijn winactie in samenwerking met HippeMamaShop. Je kunt hier lezen hoe je meedingt naar een knuffel van Jellycat naar keuze. Good luck!

woensdag 16 oktober 2013

En hij fietst...



Nee, Sam loopt nog niet! Maar hij kan wel een ander kunstje. Sinds een week of twee kan mijn ventje zich namelijk voortbewegen op zijn loopfiets en loopauto. Echt fietsen is het nog niet te noemen maar hij gaat wel als een malle vooruit. Als trotse moeder vind ik dat natuurlijk oh zo knap. Aangezien ik me nooit zo bezighoud met wanneer kinderen iets moeten kunnen, heb ik geen idee of dat zogenaamde fietsen van hem op deze leeftijd normaal is. Ik werd er in ieder geval wel door verrast dat hij dit al bleek te kunnen. Kleine knapperd! 
Sinds Sam een maand of tien is, is hij volledig bezeten van alles met wielen. Tja, het lot van een jongensmama... Zodoende kreeg hij van zijn opa en oma deze zomer een kleine loopauto. Hoogst interessant vond hij het allemaal. Hij snapte er echter nog geen bal van. Urenlang heeft hij met dat ding gespeeld maar erop rijden, ho maar! Het was meer een kwestie van met de wielen prutsen en de klep open en dicht doen. Soms zette ik hem er wel op alleen had hij nog geen idee hoe hij er mee vooruit moest komen.
Voor zijn verjaardag kochten deze opa en oma wederom iets met wielen. Hij kreeg een klein loopfietsje van Puky. Een klein, schattig fietsje waar hij perfect op paste. Zoals te verwachten viel, was Sam enorm gefascineerd door dat geval. Het stond dan ook standaard naast zijn loopauto geparkeerd, midden in de woonkamer. Ja mensen, wij hebben een heus wagenpark hier in huize In a flow around the wold. (Wat ik overigens regelmatig vervloek als ik er weer eens mijn nek over breek!) Als we Sam op deze hippe driewieler zette, zat hij er trots op heen en weer te hupsen maar bleef verder vrolijk staan waar hij stond. Nog geen centimeter vooruit kwam hij met die fiets. Maar ach, hij was er lekker zoet mee dus ik vond het al lang prima. Zoonlief heeft namelijk de spanningsboog van een garnaal dus wanneer hij ergens langer dan een minuut mee speelt, valt het wat mij betreft al in de categorie topspeelgoed.
Zo'n twee weken geleden vielen we opeens bijna van onze stoel van verbazing. Sam. Racete. Door. De. Kamer. Op. Zijn. Fiets! Huh?!? Zoonlief staat er niet om bekend dat hij alles heel vlot doet dus deze ontwikkeling hadden we niet aan zien komen. Maar goed, des te leuker is het natuurlijk. Ik heb zo'n vermoeden trouwens dat mijn kleine man later theatermaker ofzo wordt. Zijn voorliefde voor het verrassingseffect is namelijk fenomenaal. Sam doet werkelijk waar nooit iets volgens het boekje en altijd alles anders dan anders.
Anyways, sindsdien is het hek van de dam. Sam scheurt en botst door de hele woonkamer heen op zijn wagenpark. Want nadat hij ontdekte dat hij vooruit kon komen op zijn loopfiets, moest ook zijn loopauto eraan geloven. Hij krijgt het trouwens zelfs voor elkaar om op zijn koffertje van Trunki door de kamer te rijden. Laatstgenoemde ziet er niet uit overigens, gezien het feit dat hij niet met twee voeten tegelijk bij de grond kan. Hij hangt er dus schuin op en zet zich steeds af met een voetje. Ik kan hem zo verhuren aan het circus. Een lading schmink erop en gaan met die banaan.
Om mijn interieur nog een beetje te redden, ga ik regelmatig even met Sam naar buiten om hem daar te laten rondrijden. Meneer kan namelijk niet sturen. Hij kent enkel de modus op volle kracht vooruit en hij stopt pas als hij ergens tegenaan botst. Het bovenstaande filmpje dateert van vorige week. Dit was de eerste keer dat we met de loopfiets op het woonerf gingen rijden. Nog een beetje onwennig maar wel heel erg leuk. Inmiddels gaat het al een stuk sneller en soepeler. Damn, wat wordt dat kind van mij alweer groot!

Vergeet niet om mee te doen aan mijn winactie in samenwerking met HippeMamaShop. Je kunt hier lezen hoe je meedingt naar een knuffel van Jellycat naar keuze. Good luck!

dinsdag 15 oktober 2013

Capture the color

Vorige week werd ik door Marcella en Evey genomineerd voor de Capture the colour photobloggin' competion. Ik vind dit een hele leuke tag dus ik voel me heel erg vereerd dat ik mee mag doen. Mijn dank is groot Marcella en Evey! Wiehoe! 
Deze wedstrijd is opgezet door Travel supermarket. Het idee is als volgt: plaats 5 reisfoto's op je blog die volgens jou het beste de kleuren rood, blauw, groen, geel en wit weergeven. Vervolgens nomineer je zelf 5 andere bloggers om mee te doen en laat je Travel supermarket via e-mail of twitter weten dat je mee hebt gedaan. 


Wit - Onze huurauto in de dichte mist. We waren in de regen op weg naar de krater van de vulkaan Irazù in Costa Rica. Ik vond het bijna magisch om in deze omstandigheden omhoog te rijden en waande me in een kruising tussen Jurassic Park en Lord of the rings


Geel - De Trevifontein in Rome bij avond. Deze foto werd geschoten door een leerling tijdens een excursie naar Rome. Ik ken deze stad erg goed en blijf er keer op keer naar terugkeren. Bij ieder bezoek gooi ik een muntje over mijn schouder in de Trevi. Wanneer je dit doet, kom je weer terug in Rome namelijk.


Groen - Deze foto maakte ik afgelopen zomer in Annecy. Wat een prachtige stad is dat! Ik ben echt verliefd op al die oude straatjes met prachtige gebouwen en bruggetjes. Het water in het meer van Annecy is helderblauw maar het water in de grachten van de stad is groen. 


Rood - Een prachtig uitzicht op een rode rotspartij in Nevada in de buurt van de Hoover Dam. In de verte zie je een helicopter vliegen. Wij reden hierheen vanuit Las Vegas. Een echte aanrader mocht je tijdens je bezoek aan Sin City ook nog iets anders willen doen dan het casino bezoeken.


Blauw - Deze foto nam ik 's morgens vroeg op het strand van Dominical in Costa Rica. Dominical is een surfdorpje aan de westkust en is bekend vanwege de goede omstandigheden om te surfen. Ik heb al vaker over deze plaats verteld op mijn blog. Het is er geweldig, niet in de minste plaats vanwege het prachtige blauwe water. 

Ik ben inmiddels het overzicht een beetje kwijt geraakt van welke bloggers genomineerd zijn om mee te doen aan deze wedstrijd. Het kan dus zomaar zijn dat ik iemand dubbel tag. In ieder geval ben ik heel benieuwd naar de foto's van JaneLimoentjeFabianneAnouk en Jesdiny.

Vergeet niet om mee te doen aan mijn winactie in samenwerking met HippeMamaShop. Je kunt hier lezen hoe je meedingt naar een knuffel van Jellycat naar keuze. Good luck!
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...