Sam 13 maanden

Eigenlijk had ik donderdag al een blogje willen plaatsen met deze titel. Toen logeerde ik echter met Sam bij mijn ouders en had ik geen tijd om er even voor te gaan zitten. (Nou ja, dat had ik wel maar ik besloot mijn tijd anders te besteden...) Ik heb namelijk heel wat te vertellen. Dat kind van mij wordt hartstikke groot en kan opeens zoveel. Deze maand heb ik echt afscheid genomen van het babytijdperk. 

Ik zag deze zomer best op tegen Sam zijn eerste verjaardag. Niet omdat ik dat niet leuk vond, juist wel, maar ik zag op tegen het afsluiten van de babytijd. Deze mijlpaal confronteerde me ermee dat ik zelf een jaar na de geboorte nog steeds niet volledig hersteld ben. Nu we in jaren gaan denken en niet meer in maanden of weken, voelt dat onbewust als een moment om weer door te gaan met het leven van alledag voor zover we dat nog niet deden. Niets geen ieniemienie baby meer, maar gewoon een stoere dreumes. Een kind zoals zovelen hebben. Ik ben geen kersverse mama meer, nope, ik ben gewoon moeder.

Hoewel ik er dus enorm tegenop zag om de verjaardag van mijn zoon te vieren, is het me allemaal reuze meegevallen. De dag zelf was leuk en emotioneel tegelijk. Een dag met een lach en een traan. De maand die volgde was er sprake van een enorme ontwikkeling. Opeens zie ik hoe de baby plaatsmaakt voor een heus mannetje. Een klein ventje met een eigen wil en een enorme ontdekkingsdrift. Sam wordt groot, echt groot. Nou ja, bij wijze van spreken dan hè!

Mijn kleine kuiken doet niets anders dan de hele dag door het huis heen racen, klauteren, spelen enne...vallen. Hij loopt tegenwoordig langs tafels, banken, muren, stoelen, deuren, kasten en weet ik veel wat nog meer. Soms steekt hij even over van de salontafel naar de bank of staat hij met twee handen los om vervolgens een luierlanding te maken. Ook loopt hij als een kievit door de kamer achter alles wat schuift of rolt. Sam staat en stapt steeds stabieler dus het zou me niet verbazen als ik binnenkort kan melden dan meneer loopt haha! Ik push hem overigens niet, ik wacht gewoon rustig af tot zoonlief zover is. (Maar ik ben wel enorm benieuwd!)

Hij klimt en klautert overal bovenop om er vervolgens weer vanaf te lazeren. We zijn al heel wat bulten en blauwe plekken rijker. Sam letterlijk en ik figuurlijk op mijn arme moederhart. Toch weerhoudt dit hem niet van zijn stuntpraktijken. Dat wordt nog wat vrees ik. Niets is hem namelijk te gek. Zelfstandig op het keukentrapje klimmen, been there, done that. Meneer speert nu de gewone trap op richting zijn slaapkamer. Watervlug is hij, met de nodige stuiterpartijen tot gevolg. Ai! Ook het klimmen op stoelen, tafels, kasten, stofzuigers, prullenbakken, opbergbakken, buggy's, plantenbakken verloopt niet geheel zonder kleerscheuren. Vooral nu hij geleerd heeft dat je van alles op kunt stapelen en er op kunt gaan staan om een hoger doel te bereiken. Een lege doos in je loopwagentje is nu eenmaal niet de gewenste, stabiele basis om het hoogste vak van de Expedit (= vakkenkast van Ikea) te bereiken. Oh Lord! Zucht...

Verder begint hij echt te spelen. Voor zijn verjaardag heeft hij een autogarage gekregen met een aantal auto's erbij en daar is hij niet bij weg te slaan. Hij zit er heel schattig op zijn knietjes voor en rijdt met de auto's door de garage heen. Ook zijn werkbank en hamer van hamertje tik zijn een groot succes, net als zijn blokken. Auto's blijven echter wel zijn eerste liefde. Wanneer hij iets met wielen in het oog krijgt, is hij niet meer te houden. Een echte jongen dus. Ik noem hem al gekscherend mijn kleine bouwvakker of klauterkabouter. (Of schijtkabouter, maar dat is weer een ander verhaal!)

De grootste verandering deze maand is wel zijn eetgedrag. Sam had er een paar maanden geleden nogal een handje van om niet te willen eten. Sinds we op vakantie zijn geweest is er sprake van een enorme omslag. Hij vreet als een malle! Hij eet praktisch iedere avond met de pot mee en de boterhammen zijn niet aan te slepen. Ik snap zelf ook niet helemaal wat er in hem is gevaren. Ik geniet er in ieder geval maar met volle teugen van want voordat je het weet is het weer gedaan met de pret. Want zeg nu zelf, wat is er fijner dan een kind dat helemaal wild wordt van boterhammen met oude kaas, geitenkaas of hummus? Of een kind dat smult van broccoli, een lekker stukje vis of een framboos. Ik vind het zalig in ieder geval en geniet me helemaal rot. 

Wereldborstvoedingsweek

Wereldborst... watte? Wel, Wereldborstvoedingsweek! Tot eergisteren had ik daar ook nog nooit van gehoord. Via via kwam het mij ter oren en als borstvoedingsmama heb ik besloten om daar toch maar eens een blogje aan te wagen. Ik geef eerlijk toe dat ik het heel dubbel vind om op deze manier aandacht te vragen voor iets dat eigenlijk heel normaal is. Het voeden van je kind middels moedermelk vind ik niet bepaald nieuwswaardig omdat ik het als normaal beschouw. Ik weet immers niet beter. Al dertien hele maanden lang pomp ik zoonlief namelijk vol met moedermelk. Hij houdt ervan!

Ik ben niet zo'n moeder die altijd vertelt dat ze haar kind borstvoeding heeft. Of dat zoonlief met zijn dertien maanden nog steeds van de milkbar geniet. Of hoe hilarisch het is dat hij tegenwoordig langs de bank naar me toeloopt en me al staande bij mijn tata's grijpt om te drinken. Ik heb er niet zo'n behoefte aan om dat continu te vertellen, niet in de minste plaats omdat er regelmatig gezeik ontstaat of er lacherig over wordt gedaan. Heel irritant omdat dat soms voelt als een persoonlijk aanval op mijn keuze. (Niet dat borstvoeding een keuze was met een die-hard flesweigeraar overigens...)
Ook vind ik het niet fijn als er om gelachen wordt. Normaal gesproken neem ik mezelf niet zo serieus maar dit vind ik over het algemeen niet heel grappig. Ik ben er namelijk heel trots op dat ik Sam nog steeds zelf voed. Het mooie en fijne gevoel dat het geven van borstvoeding mij geeft, voelt plotseling raar aan als mensen het om te gieren vinden. Nu snap ik heus wel dat mensen het geinig vinden omdat het over borsten gaat. Maar ja, het gaat wel over mijn tieten hè!
Ik heb het er al vaker over gehad dat ik de keuze voor flesvoeding prima begrijp. De eerste maand heb ik een aantal keer op het punt gestaan om te nokken met die borstvoeding. Toen het eenmaal goed op gang was en ik me weer een stuk beter ging voelen, vond ik het echter fantastisch allemaal. Natuurlijk speelt mee dat ik nooit gedoe heb gehad met borstvoeding. Op een verstopping in mijn rechterborst na, acht maanden na de bevalling nota bene, is het al die tijd van een leien dakje gegaan. Geen ontstekingen, geen kloven, helemaal noppes, nada, niente! Ik heb Sam er gewoon aan gehangen nadat hij geboren was en dat doe ik vandaag de dag nog steeds. Mijn productie is dusdanig sterk dat ik een aantal maanden extra gekolfd heb om er een tweeling van bij te voeden. Om over mijn stash in de vriezer nog maar niet te spreken! Wanneer het niet zo soepel verloopt, kan ik daarentegen heel goed in de keuze voor flesvoeding komen. Ik ben van mening dat iedere moeder een keuze maakt, die goed is voor zowel haar als het kind. Niemand is erbij gebaat als je er zelf aan onder doorgaat, toch?
Wat ik wel zwaar irritant vind, zijn de oordelen die borstvoedingsmoeders en flessenmama's hebben over elkaar. Als borstvoedingsmoeder heb ik al tal van opmerkingen en vragen* over me heen gehad die ik echt niet fijn of ronduit raar vind. Wat is er mis met leven en laten leven. Ik doe dit, jij doet dat. Whatever! Ik zeur niet dat jij je kind de fles geeft, jij zeikt niet dat ik een borstvoedingsfanaat ben. Zo moeilijk is dat toch niet? Ik kan me zo langzamerhand voorstellen dat wanneer je niet zo stronteigenwijs bent als ik, je er de brui aan geeft.
Wereldborstvoedingsweek dus! Een week waarin om aandacht wordt gevraagd voor het geven van borstvoeding. Niet alleen omdat het zo handig is om je tieten te gebruiken waar ze voor bedoeld zijn maar ook omdat er nog zoveel misverstanden bestaan wanneer het om borstvoeding gaat.

*
Ga je Sam voeden tot hij 16 jaar is?
Ja, gezellig toch die moeder-zoon-momentjes!
Wanneer ga je nu eens stoppen met die borstvoeding?
Als ik dood ben, denk ik!
Word je er geil van als Sam aan je borsten zuigt?
Nee! Jij wel, vermoed ik aangezien je de behoefte hebt om deze vraag te stellen.
Bijt Sam wel eens in je tepels?
Soms, maar ook daar word ik niet geil van.
Vind je het niet raar om nog steeds borstvoeding te geven?
Heel gek! Ik moet me maar aanmelden bij het circus, vind je niet?
Wanneer ga je Sam echt eten geven?
Nooit! Als je borstvoeding geeft, eet je kind geen boterhammen joh!
Doe je dit om je kind klein te houden?
Wie wil er nu niet voor altijd een ieniemiene baby? Te lief toch!
Is je vriend niet jaloers?
Eerlijk zullen we alles delen. Vriendlief komt niets tekort!
Heeft je vriend wel eens moedermelk gedronken?
Ik heb het hem wel aangeboden maar hij wil het pas proberen als er bier uitkomt.
Ben jij van de borstvoedingsmaffia?
Bek houden, anders verlink ik je. Capice?

Schatje, liggen de kleertjes al klaar?

In april kwamen er twee blogjes online waarin ik de outfits showde die ik een week lang had klaargelegd voor Sam. Deze blogjes kun je hier en hier teruglezen. De afgelopen maanden heb ik diverse verzoeken gekregen om dat weer eens te doen. Blijkbaar vindt men het heel erg leuk om te zien wat ik mijn kleine man aantrek. Aangezien ik de beroerdste niet ben, heb ik deze week wederom wat foto's gemaakt van Sam zijn outfits. Nu het weer is omgeslagen, kan hij zijn nieuwe kleding voor het najaar aan dus extra leuk om eens te laten zien in welke combinaties Sam de afgelopen dagen door het huis racete. Enjoy!

Deze gestreepte trui is van Just Small. Ik heb hem tweedehands dus hij is niet meer verkrijgbaar. Jammer genoeg is deze trui bijna te klein. Het spijkerbroekje kocht ik vorige week bij Hema. De losse bretels zijn van H&M. Ik schafte ze deze zomer aan om aan een kort broekje te doen voor een bruiloft. De romper komt uit een pakketje rompers dat ik tijdens onze vakantie in een Franse supermarkt kocht. De sokken zijn van de Hema. 

Deze longsleeve kocht ik twee weken geleden in de sale in een winkel genaamd Ter Stal bij mijn ouders in het dorp. Het broekje is van Zara en is een maatje 78. Deze jeans zit Sam helemaal perfect! Verder een grijze romper van de Hema en sokjes met anti-slip van Zeeman.

Ook deze longsleeve kocht ik bij Ter Stal in Papendrecht. Het spijkerbroekje is van Hema en begint nu helaas echt te klein te worden. Dit was echt mijn favoriete broek. Nog maar snel een paar keer aantrekken dus! De romper is ook van de Hema en de sokjes wederom van Zeeman. (Jullie beginnen vast al te merken dat ik zo zijn mijn voorkeuren heb haha!)

Deze broek is van Next, net als het shirt. Het shirtje komt uit een set van drie stuks dat hoort bij het broekje. Ik kocht deze set al in het voorjaar maar Sam draagt deze kleding pas sinds de zomer. Het bleek nogal groot uit te vallen namelijk. Aangezien het nu geen weer meer is voor korte mouwen, draagt Sam z'n shirts door met een vestje erover of gecombineerd met een romper met lange mouwen. Deze dag droeg hij er een cardigan van H&M bij. Verder had hij een romper van de Hema aan en sokjes van Bambino.

Ik ben gek op tuinbroekjes. Dit exemplaar is van Zara en is tweedehands. Aangezien het een maat 82 betreft, is deze net iets te lang. Met de pijpen opgerold kan het echter prima. Vind het zo zonde om kleding in de kast te laten hangen tot het precies past. De romper is van de Primark en de sokjes met Batman-logo van de H&M. Vind die sokjes echt supergaaf maar helaas zakken ze enorm af. Boehoe! In de praktijk draagt hij ze dus niet zo vaak.

Deze longsleeve is ook van Ter Stal. Lekker origineel haha! Ik kocht het samen met de andere twee longsleeves die je in de tweede en derde outfit ziet. Het spijkerbroekje met bretels is ook nieuw. Ik kocht het onlangs bij Zeeman. De romper komt bij C&A vandaan en heeft een opdruk van Kermit de Kikker. Eigenlijk houd ik niet zo van kleding met allerlei tekenfilmfiguren maar voor Kermit maak ik een uitzondering. Kermit is cool haha! De sokjes zijn trouwens, heel verrassend, van de Zeeman.

Deze gestreepte trui is nog een kraamcadeautje. Ik heb geen idee waar het is gekocht maar het staat Sam in ieder geval erg leuk. Deze dag wederom het spijkerbroekje van Hema dat bijna te klein is. Verder droeg Sam een grijze romper van de Hema en sokjes met anti-slip van Paul Frank. De sokjes komen uit een set van meerdere sokjes die ik bij Kruidvat kocht tijdens mijn zwangerschap.

I am so guilty, guilty, guilty...

Ik ben altijd heel open en eerlijk, zowel in het dagelijks leven als online. Vandaag deel ik daarom een lijst met confessions met jullie. Bij tijd en wijlen ben ik namelijk een enorme slons, een stinkerd en een kreng tegelijk. Ben benieuwd waar jullie je zo nu en dan schuldig maken! Of ben ik soms de enige chaotische viezerik in blogland?

- Veel te lang douchen. Hmmm...

- Veel teveel douchegel gebruiken. 

- Onder de douche plassen. Kom op, wij hebben alleen een wc op de benedenverdieping!

- Wildplassen!!!

- Bezwijken voor grote glazen Coca Cola. Fuck Cola Light!

- Coca Cola drinken bij het ontbijt.

- Het ontbijt overslaan. Voor 10:00 kan ik namelijk echt geen eten door mijn strot krijgen. 

- Mijn neus helemaal uitboren. 

- Drie keer per dag yoghurt eten. Na mijn zwangerschap ben ik deze craving niet meer kwijt geraakt. 

- Mijn mail checken op de wc. 

- Pas na de lunch mijn badjas verruilen voor een toonbare outfit. 

- Die broek met vlek gewoon weer opnieuw aantrekken omdat hij zo lekker zit. 

- Het geboortecertificaat van je kind kwijt zijn. Oeps!

- Keihard kotsen omdat ik mijn grenzen niet ken op hardloopgebied. 

- Kind omkopen met telefoon tijdens het verschonen. 

- Drie afleveringen van Prison Break kijken terwijl het huis een bende is. 

- Tegen vriendlief zeggen dat het nog niet nodig is om zijn haar te doen met de tondeuse omdat ik te moe ben om van de bank af te komen. 

- De pan uitlikken!

- Een andere route naar de supermarkt nemen als de buurvrouw buiten staat. (Ze snapt het woord haast niet en als Sam echt zo hard groeit als zij beweert dan is hij volgende maand twee meter. Zucht...)

- Vriendlief vragen om mijn telefoon te bellen omdat ik niet weet waar ik hem gelaten heb. 

- Vergeten om mijn medicatie in te nemen en me dan zwaar kak voelen. Iets met eigen schuld, dikke bult? 

- Een puinhoop van mijn kledingkast maken. Vriendlief wilde per sé een eigen kast. Zegt genoeg, denk ik!

- De katten wegjagen als ze achter me aan lopen als ik de deur uit ga. Ook al is het een uiting van liefde, het is zo irritant! Als het aan hen ligt, gaan ze gewoon mee naar de Appie. 

- Ananas eten terwijl ik daar allergisch voor ben. Hallo gevoelloze tong en tintelende lippen! 

- Zeggen dat ik het heel druk heb, terwijl ik eigenlijk gewoon moe ben. Of lui whatever...

- Puisten uitknijpen en openkrabben. 

- Het geluid van de Toet Toet garage en de bijbehorende auto's uitzetten. Vast ook heel leerzaam zonder die takkeherrie!

- Een boxer van vriendlief aantrekken omdat ik geen schoon ondergoed meer heb.. of niet kan vinden... of gewoon te lui ben om het te zoeken...

Zo, nu zijn jullie aan de beurt!

Kraamcadeaus

Wat kan een mens binnen een jaar tijd een enorme hoeveelheid babyspullen verzamelen! Geen idee waar het allemaal vandaan is gekomen maar we hebben het in huis. Aangezien Sam inmiddels een jaar oud is, gebruiken we veel dingen al niet meer. Tijd om wat orde te scheppen dus! Ik schakelde mijn schoonmoeder in om de te kleine kleertjes te strijken en op te bergen in plastic boxen. Zelf zocht ik de rest van de spullen uit. Alles liet ik door mijn handen gaan en al snel kwamen de herinneringen weer boven.

Lichtelijk emotioneel bekeek ik de dingen die ik had gekocht toen ik zwanger was en de spulletjes die we kregen voor onze ongeboren baby. Lieve kleine kleertjes, zacht babyspeelgoed, wiegdekentjes, een knuffelgirafje, een muziekdoosje... En ook kleding die totaal niet mijn smaak is (of liever gezegd niemands smaak), tweedehands spullen uit het jaar nul, spuuglelijke knuffels en ga zo maar door. Ik besloot de bezem er eens goed door te halen en met pijn in mijn hart deed ik de dingen weg die al ruim een jaar lagen te verstoffen. Zonde want het is waarschijnlijk met zorg uitgezocht en gegeven. 

Toen ik zwanger was, werd me regelmatig gevraagd wat men kon kopen als de baby geboren was. Op dat moment hield ik me daar totaal niet bezig omdat ik hele andere zaken aan mijn hoofd had. Ik antwoordde steeds dat het me niet uitmaakte en dat ik overal blij mee was. Daar was niets van gelogen want ik ben een dankbaar object om cadeautjes aan te geven. Ik vind namelijk praktisch alles leuk om te krijgen en alleen het gebaar al maakt me zo blij als een kind. (Tel daar de zwangerschapshormonen bij op en je kunt je voorstellen dat ik gehuild heb van geluk bij het aanschouwen van de lelijkste dingen!) Toch ben ik er het afgelopen jaar een beetje op terug gekomen dat ik alles leuk vind om te krijgen. Dit gezien de kraamcadeautjes die ik heb mogen ontvangen. Even los van het feit dat ik overal heel dankbaar voor ben, bleek niet alles even mooi en handig bij nader inzien.

Eenmaal zwanger kon ik niet veel verder kijken dan de bevalling. Het enige dat me bezighield, was dat die baby er een keer uit zou moeten. Kraamcadeautjes waren dan ook een ver-van-mijn-bed-show en ik had me er totaal niet in verdiept. Stom! Zo moeilijk was het namelijk niet geweest om met mijn dikke buik de website van Ik en Ik door te klikken. In deze webshop vind je namelijk alles wat je maar kunt bedenken voor je kleine uk. Van accessoires tot meubels voor de babykamer, kleertjes, speelgoed, flessen, slabbers en ga zo maar door. En dus ook meer dan genoeg kraamcadeaus!
Hieronder heb ik een top-10 gemaakt van mijn favoriete producten uit de webshop van Ik en Ik. Ik laat jullie tien dingen zien die ik graag had willen krijgen in mijn kraamtijd of die ik daadwerkelijk heb gekregen. Hopelijk kunnen jullie hier je voordeel mee doen. Nu ik een jaar mama ben van een prachtig ventje, durf ik namelijk wel te beweren dat ik op de hoogte ben van de ins & outs in babyland. 

Het standaard kraamcadeautje is toch wel een kledingsetje voor de nieuwe baby. Ook ik heb veel kleertjes voor Sam gekregen. Ik vond het vooral fijn om kledingstukken te krijgen die van een lekker zacht stofje waren gemaakt en die niet te uitgesproken waren. Het merk Lief! was één van mijn favorieten toen Sam net was geboren. Waar je mij als nieuwbakken moeder heel blij mee maakte, waren rompers. Daar kun je er niet genoeg van hebben namelijk want die kleintjes produceren vieze luiers bij het leven met de nodige ongelukjes als gevolg.

Badcapes en wikkeldekens heb je nooit genoeg voor een pasgeboren baby. Voordat Sam geboren was, had ik er een aantal in huis gehaald. Bij nader inzien bleek de stapel die ik zelf had aangeschaft niet te volstaan. Je baby ligt namelijk vaak onder een dekentje. Afgezien van het feit dat je baby de dekens in een noodtempo onderspuugt en kwijlt, is het handig om op verschillende plekken een exemplaar te hebben liggen zodat je niet steeds mis grijpt. Een erg praktisch cadeau dus en ook nog eens leuk om te geven. De bovenstaande wikkeldeken is van Snoozebaby trouwens.

Ik had zelf geen badjasje aangeschaft toen ik zwanger was. Maar goed ook bleek achteraf, ik kreeg er namelijk twee cadeau. Ik vind een badjasje vooral handig als je lekker gaat zwemmen met je kleine. In tegenstelling tot een badcape blijft een badjasje goed om je baby heen zitten als je hem of haar draagt. Doordat een badjas niet snel te kort is, kun je het lang gebruiken. Sam draagt nog steeds dezelfde als toen hij vier maanden was. Dit witte badjasje is van Woezel en Pip en kan zowel voor een babyboy als een babygirl.

De eerste maanden sleur je overal je luiertas mee naartoe. Ik had een bomvol exemplaar met luiers, doekjes, schone kleertjes, speelgoed, knuffeltjes, crèmes en weet ik veel wat nog meer. Het is heel vaak voorgekomen dat ik die hele tas op zijn kop moest zetten om bijvoorbeeld een schone luier te vinden. Pas na een half jaar kwam ik de oplossing tegen voor deze ellende. Een soort van etui welke je kunt vullen met dingen die je bij de hand wil hebben. Ideaal! Dit exemplaar is van Koeka en is tevens te verkrijgen in andere kleuren.

Waar je niet direct bij stil staat, is dat een pasgeborene binnen een mum van tijd toe is aan vast voedsel. De tijd dat je bordjes, schaaltje en lepeltjes nodig hebt, breekt sneller aan dan je voor mogelijk houdt. Zeker wanneer kindjes meerdere maaltijden per dag gaan eten, is het handig om diverse bordjes en bestekjes in huis te hebben. Anders blijf je de hele tijd afwassen! Deze set van Mepal is dan ook een erg welkom kraamcadeautje. Sterker nog, ik zou hem nu graag nog steeds willen voor mijn zoon van een jaar oud.

Ik ben een echte jongensmama. Mijn woonkamer is inmiddels overgenomen door een lading auto's, garages en andere dingen met wielen. Zoonlief schuift het liefst de hele dag door het huis met auto's. A man needs his wheels haha! Die fascinatie zit er al vrij vroeg in, kan ik jullie vertellen. Vanaf een maand of acht, waren wielen enorm interessant. Deze houten vrachtauto met oplegger van Janod is dan ook een schot in de roos als kraamcadeautje voor een klein jochie. Houten speelgoed is altijd erg leuk en daarnaast tijdloos. Dit is nu echt een voorbeeld van een cadeau dat ik graag had gekregen in mijn kraamtijd.

Toen Sam een paar weken oud was, heb ik daadwerkelijk een houten houten vormenstoof gekregen. Uiteraard kon zoonlief daar niet direct mee spelen maar het bleek toch een heel fijn cadeautje te zijn. Je kunt er al vrij snel samen mee spelen door te laten zien dat de blokjes in het doosje kunnen, torentjes te bouwen van de blokjes en het juiste blokje door de verschillende openingen van het deksel doen. Deze zomervakantie namen we de vormenstoof mee op vakantie en Sam heeft werkelijk waar, nergens anders mee gespeeld. Dit speelgoed behoort vandaag de dag echt tot zijn lievelingsspeelgoed. Het leuke daaraan is, is dat ik als hij ermee speelt altijd terugdenk aan de gever van dit cadeau.

De geboorte van je kind is een uniek en bijzonder moment. Vanaf dat je ukkie in je armen ligt, krijg je de eretitel mama. Ik vond het heel speciaal dat ik na een ellendige zwangerschap, opeens moeder was. Ik kan me nog herinneren dat ik het heel leuk vond om douchegel speciaal voor mama's te krijgen. Naast dat het natuurlijk gewoon een fijn cadeautje is, is het heel fijn om ook iets voor jezelf te krijgen. Het is immers een hele prestatie, zo'n kind op de wereld zetten. Als je dan ook nog eens fijne producten krijgt die speciaal voor mama's zijn, dan is dat helemaal super. Deze set van Lief! met douchegel en bodycrème valt dan ook in de categorie topcadeautjes. 

Veel kraamvrouwen krijgen manden met kleine cadeautjes erin. Op de één of andere manier heb ik die nooit gekregen maar van veel nieuwbakken mama's in mijn omgeving hoor ik dat dit erg leuk is om te krijgen. Vaak worden deze sets samengesteld door de gever zelf. Vind je het echter lastig om op jacht te gaan naar leuke spullen voor in de door jou te geven kraammand dan kun je ook gewoon een pakket bestellen. Bij Ik en Ik vind je diverse kraammanden in verschillende prijsklassen. Persoonlijk vind ik deze kraammand het einde. Er zit een knuffeltje in van Nijntje, een lekker babyproduct van Lief!, een tuitbeker van Mepal, een schattig babymutsje en een badcape, slabber en spuugdoekje van het mooie merk Koeka.

En als je ondanks mijn (briljante ahum, ahum...) adviezen nog steeds geen flauw benul hebt wat je moet kopen of vragen, ga dan gewoon lekker voor een cadeaubon. Ik en Ik verkoopt ze in allerlei prijsklassen dus je kunt het zo duur maken als je zelf wilt. Ik vond dit echt ideale cadeautjes om te krijgen omdat ik iets kon uitzoeken wat ik daadwerkelijk nodig had en mooi vond. Kortom, succes gegarandeerd!

Mocht je trouwens kraamcadeautjes of andere baby- en kinderspulletjes in de kast hebben liggen waar je niets mee doet, dan kun je altijd overwegen deze op Ik en Ik marktplaats te plaatsen. 

Deze blog is tot stand gekomen in samenwerking met  Ik en Ik.

Look-a-like

Al sinds zijn geboorte krijg ik te horen dat Sam zo op zijn vader lijkt. Hartstikke leuk natuurlijk; voor de papa! Eerlijk is eerlijk, ik kan de mensen die dat zeggen geen ongelijk geven. Zoonlief lijkt namelijk ook best veel op zijn vader. Ze delen hun lichaamsbouw, lengte, ogen, karakter en nog veel meer. Ook qua gezicht zie ik veel van mijn vriend terug in Sam.

Twee weken geleden maakte ik echter een foto van opzij van mijn zoon en opeens zag ik mezelf. Wat nou, hij lijkt op zijn vader! Hij lijkt ook op mij haha! Als bewijs heb ik een babyfoto van zowel mezelf als mijn vriend opgezocht. Het bovenste kiekje betreft die bewuste foto van Sam, op de tweede foto is mijn vriend als baby te zien en op de derde foto kun je mij bewonderen als kleine ukkepuk. Zien jullie ook wat ik zie?

Liebster blog award

Onlangs kwam ik erachter dat ik voor de derde keer de Liebster Blog Award heb gewonnen. Je kunt hier en hier de eerdere blogs bekijken. Deze keer kreeg ik de eer van Stephanie en Gwen. Thanks! Ik heb besloten om deze keer de tag niet door te geven aangezien ik zo langzamerhand niet meer weet welke bloggers ik de eer moet geven. Vind het heel lief om deze award te ontvangen maar anders blijf ik bezig. Het staat je natuurlijk vrij om deze tag over te nemen op je eigen blog. Het krijgen van de Liebster Blog Award houdt het volgende in:

De Liebster Blog Award is een min of meer fictieve award die bedoeld is om de wat kleinere blogs met relatief weinig volgers onder de aandacht te brengen. Als genomineerde beantwoord je elf vragen van degene die jou heeft genomineerd, om vervolgens zelf elf vragen te bedenken die je weer aan elf andere bloggers voorlegt.

Aangezien twee mensen mij genomineerd hebben, betekent dat voor mij niet elf vragen beantwoorden maar tweeëntwintig. Ik ga dus snel van start!

Wat maakt jouw blog zo speciaal?
Uhhh, ik durf eigenlijk niet te beweren dat mijn blog speciaal is. Wat ik vooral hoop is dat mensen kunnen waarderen dat ik heel open en eerlijk ben. Via mijn blog krijg je een goed beeld van wie ik ben en waar ik voor sta. Verder blog ik vooral over mijn zoontje en de dingen die mij interesseren. Wanneer je dezelfde zaken als ik leuk vind, kan ik me voorstellen dat mijn blog een fijne plek is om lekker te lezen over van alles en nog wat.

Als je moet kiezen tussen beauty en fashion, waar kies je dan voor?
Ik heb geen typische fashion- of beautyblog al heb ik wel diverse blogjes over deze onderwerpen geschreven. Als ik echt zou moeten kiezen, zou ik denk ik voor fashion gaan. Ik vind het namelijk leuker om kleding te kopen dan beautyspulletjes.

Wat zijn je hobby's?
Ik houd ervan om te reizen en te sporten. Verder vind ik het geweldig om dingen te ondernemen met mijn gezin en vriendinnen. Gewoon lekker erop uit gaan dus! Lekker uit eten, een boswandeling maken, de dierentuin bezoeken whatever! Ook vind ik het fijn om een goed boek te lezen, te koken en natuurlijk te bloggen.

Hoe zou je jouw kledingstijl omschrijven?
Ik houd van een sportieve look en ik ben dol op spijkerbroeken. Ik heb geen bijzondere kledingstijl en ben ook niet heel trendy. Wel vind ik het leuk om nieuwe kleding te kopen en er vrouwelijk en een tikkeltje stoer uit te zien. Voor een avondje uit of een feestje vind ik het leuk om een jurkje en hakken te dragen maar normaal gesproken, ben ik niet uit mijn skinnyjeans te slaan en loop ik voornamelijk op sneakers.

Wat zou jij kiezen als je één exclusief product (bijvoorbeeld een designertas) gratis zou mogen uitzoeken op beauty- en/of fashiongebied?
Lastige vraag want ik heb niet heel veel met designermerken. Niet omdat ik het niet mooi vind maar omdat ik het geld er niet voor over heb. Als ik iets gratis zou mogen uitzoeken zou ik denk ik voor een mooie winterjas gaan. Het liefst een legergroene parka met een grote capuchon. Zo'n jas om in te wonen en die je jaren kunt dragen.

Wat zijn je favoriete series?
Op dit moment ben ik helemaal verslaafd aan Prison Break en Dexter. Jammer genoeg ben ik nu bezig met het laatste seizoen van Dexter. Balen, want ik ben echt helemaal hooked aan deze serie. Ik houd me altijd aanbevolen, mocht je een gave nieuwe serie hebben ontdekt trouwens.

Wat zijn je favoriete blogs?
Onderaan de side-bar aan de rechterkant van mijn blog vind je een lijstje met links van blogs waar ik graag lees. Uiteraard lees ik meerdere blogs, maar dat zijn toch wel de sites die ik frequent een bezoekje breng.

Wat staat erop jouw bucketlist?
Ik heb nooit echt een bucketlist opgesteld. Wel ben ik met het Day Zero Project gestart in juli. De lijst met doelen die ik daarvoor heb opgesteld, kun je hier vinden.

Wie is jouw celebritycrush?
Haha, leuke vraag! Ik vind Jason Statham wel fijn om naar te kijken op dit moment. Wentworth Miller, Matt Damon en Daniel Craig vind ik ook wel tot de categorie mancandy behoren. Oh, en Bruce Willis in zijn jonge jaren met dat kort geschoren haar en een stoppelbaardje. Mmm...

Waar koop jij meestal je kleren?
Ik ben en een blijf een groot fan van H&M en Primark. Lekker origineel, I know! Verder koop ik mijn kleding eigenlijk overal en nergens al gaat mijn surfhartje nog steeds sneller kloppen van merken als Billabong, O'Neill, Roxy, Brunotti en Protest.

Wat zijn je favoriete vakantiebestemmingen?
Ik vind het altijd erg leuk om een land te bezoeken waar ik nog nooit geweest ben. Ik houd ervan om nieuwe culturen te ontdekken en het gevoel om ergens voor het eerst voet aan de grond te zetten. Toch zijn er plekken in de wereld waar ik graag naar terugkeer omdat ik het er heel fijn vind. Zo ben ik dol op de Verenigde Staten en op Italië. Beide landen heb ik al vaker bezocht en steeds heb ik gevoel dat ik daar thuis hoor.

Heb je groene vingers?
Uhhh, nee! Een plant gaat eigenlijk al dood als ik er slechts naar kijk. Deze zomer heb ik geprobeerd om verse kruiden te kweken maar ondanks dat basilicum als onkruid uit de grond zou moet schieten, gebeurt dat dus niet als ik een poging waag. Thank God, woon ik samen met een man die werkelijk gifgroene vingers heeft en die ervoor zorgt dat onze tuin er prachtig bij ligt. Ik geef eerlijk toe dat ik soms een beetje moe word van zijn gezever over perfecte gazons en het bijhouden van klimop maar hij doet het maar mooi. Topvent!

In wat voor huis woon je?
Ik woon in een hoekhuis met een garage eraan vast. Het is een eensgezinwoning met een ruime achtertuin en een klein voortuintje. We wonen in een redelijk groene wijk vlakbij het winkelcentrum. Behoorlijk burgerlijk en totaal niet bijzonder maar wel een leuke plek om te vertoeven.

Wees eerlijk: volg je Goede tijden, slechte tijden?
Nee! Met mijn hand op mijn hart beweer ik dat ik deze soap niet volg. Geen enkele soap trouwens, ik vind er echt niets aan namelijk.

Wat is je lievelingsrecept? Deel dit recept.
Volgers van mijn blog weten inmiddels wel dat ik gek ben op eten en koken. Ik heb niet echt een lievelingsrecept maar risotto valt wel in de categorie overheerlijke gerechten. Net als mijn inmiddels befaamde tonijnsteak is dat eten waar ik bij kan watertanden. Zo lekker!

Wat is de moeilijkste beslissing die je ooit hebt moeten nemen?
Er zijn zeker zaken geweest waarover ik in het verleden heb getwijfeld. Daar hoorden ook moeilijke beslissingen bij. Achteraf bezien heb ik toentertijd de juiste keuzes gemaakt en ben ik heel bij met waar ik op dit moment sta. Op het moment zelf was het lastig om de knoop door te hakken maar als ik er nu aan terugdenk was dat helemaal niet het geval. Het heeft me veel ervaring en wijsheid gebracht dus ik heb nergens spijt van. No regrets!

Wat is je mooiste herinnering?
Daar heb ik ooit eens een blogje over geschreven in het kader van de 30 dagen challenge. Je kunt er hier meer over lezen.

Kun je toelichten wat buitenspel is? Zo ja, ga je gang.
Appeltje, eitje! Wanneer de aanvaller voorbij de laatste verdediger staat en dan de bal krijgt aangespeeld. Ik woon samen met een sportdocent van een sportopleiding. Het zou dus wel heel gek zijn als ik dit niet zou weten.

Word je (ook) onrustig van een te volle wasmand?
Haha, nee! Ik heb de pest aan huishoudelijke taken en ik kan er echt niet wakker van liggen als mijn huis niet op orde is. Zolang het niet vies is en een beetje leefbaar, vind ik het wel gezegend. Onrustig word ik er dus zeker niet van! Vriendlief is hier trouwens verantwoordelijk voor de was. Naast dat ik het echt een verschrikking vind, ben ik er ook nog eens heel slecht in. Ik stop namelijk de verkeerde dingen bij elkaar, vergeet de was op te hangen en verpest ladingen kleding omdat ik een beetje loop te klungelen.
Mijn vriend word overigens wel een beetje onrustig als de wasmand te vol is. Die vent van mij is echt een natte droom op huishoudgebied namelijk. Alle was is netjes gesorteerd in drie wasmanden, we hebben verschillende droogrekken en een droogmolen, hij gaat speciaal naar de Kruidvat als de grote flessen wasmiddel in de aanbieding zijn en houdt er een heel systeem op na waar ik geen snars van begrijp. Heb ik al gezegd dat ik enorm veel van hem houd ;-)

Heb je een verborgen talent? Zo ja, wil je het met me delen?
Nee, dan is het namelijk geen verborgen talent meer. Dûhhh!

Welk boek ben je momenteel aan het lezen?
Op dit moment ligt het boek Liever rechtop sterven dan op je knieën leven van Abraham Moszkowicz op mijn nachtkastje. Ik heb het al een paar maanden geleden gekocht maar ben er pas recent in begonnen. Er valt vrij weinig over te vertellen aangezien ik pas net het eerste hoofdstuk heb gelezen. Tot nu toe vind ik het wel veelbelovend.

Hoe vaak per dag open je de facebook-app op je telefoon?
Het verschilt een beetje per dag. De ene dag alleen 's morgens als ik wakker word maar op een druilerige dag wanneer ik vooral een beetje in huis keutel, veel vaker. Het is ook zo makkelijk hè, even met je vinger naar dat blauwe icoontje haha!

Update DZP

Sam en ik in onze tent in augustus 2013

 

 

Inmiddels houd ik me alweer een poosje bezig met DZP, oftewel Day Zero Project. Om precies te zijn sinds 1 juli. Hoog tijd voor een update dus! Na het blogje waarin ik de aanvang van deze monsterklus aankondigde, heb ik er namelijk niet meer over geschreven. Stom, want nu heb ik jullie heel veel te vertellen. Be prepared voor een lang relaas over doelen en ander geneuzel.

Om te beginnen heb ik inmiddels 101 doelen geformuleerd. (Op 1 juli bleef de teller steken op een schamele 30 doelen. Ai!) Ik heb deze lijst hier gepubliceerd en daarmee kon ik gelijk het eerste doel dat ik voor mezelf had opgesteld, Bedenk 101 doelen en publiceer ze op deze blog, afstrepen. Goed bezig!
Op persoonlijk gebied kan ik het doel Een jaar lang borstvoeding geven afstrepen. Ik vind het een hele prestatie en ben er best een beetje trots op dat dit me is gelukt. Het was bij tijd en wijlen lastig en het heeft me hier en daar ook letterlijk bloed, zweet en tranen gekost. Ik voel me dan ook een echte powerwoman nu ik officieel langvoedster ben. Yeah! Hier, hier, hier en hier kun je het één en ander lezen over mijn borstvoedingsavonturen. Verder kun je de zoekfunctie gebruiken om nog meer te lezen over het wel en wee van een jaar borstvoeding.
Wat betreft mijn woonomgeving heb ik twee doelen behaald. Te weten De afzuigkap vervangen en/of schoonmaken en Minimaal 25 kledingstukken op marktplaats zetten. Het schoonmaken van de afzuigkap was een ranzige rotklus waar ik al een tijdje tegenaan zat te hikken. Tijdens onze vakantie in Frankrijk waren mijn schoonouders zo lief om op de poezen te passen en mijn schoonmoeder besloot toen gelijk ons huis lekker te poetsen. Ook die smerige afzuigkap heeft ze toen een flinke beurt gegeven. Niet mijn verdienste dus maar ik ben er wel heel blij mee!
Ook heb ik een klein beginnetje gemaakt met het uitzoeken van mijn kledingkast. Ook een klus waar ik tegenop zie omdat het gruwelijk veel werk is. Vraag me serieus af hoe ik in godsnaam aan al die kleding ben gekomen. En waarom ik het allemaal heb meegenomen toen we gingen verhuizen. .. Anyway, de stapel kleren die weg mag, heb ik op marktplaats geslingerd. Tot op heden nog niets verkocht helaas. Boehoe!
Ik had ook een flinke lading doelen opgesteld met betrekking op onze Sammie. Vier stuks heb ik inmiddels kunnen afstrepen. Op dit vlak gaat het dus lekker! Ik heb de volgende doelen behaald: Sam op zijn eigen kamer laten slapen, Sam met de pot mee laten eten, Sam's eerste verjaardag vieren en Met Sam naar de dierentuin. Mocht je het interessant vinden dan kun je hier, hier, hier en hier de blogjes lezen die ik schreef over deze doelen.
Van de doelen die ik opstelde onder de noemer reizen, behaalde ik er eentje. Kamperen in een tent met Sam kan worden afgevinkt. Begin dit jaar kochten wij een grote tent en daarmee zijn we twee keer op stap geweest. Het betrof een zogenaamde proefkampeersessie in Mourik en natuurlijk een onvergetelijke zomervakantie in Frankrijk. Hier kun je meer lezen over Sam's allereerste nachtje in een tent. Over de vakantie zijn verschillende blogs online gekomen dus wanneer je ons wilt zien genieten in onze kampeerkloffies, gebruik dan even de zoekfunctie. Het laatste raad ik je niet aan als je op dit moment te kampen hebt met een herfstdip.
Het doel Weer op hetzelfde gewicht (58 kilo) komen als voor mijn zwangerschap heb ik nog niet bereikt. Passende hardloopschoenen aan laten meten hangt daar echter wel mee samen en dat doel mag ik wel afvinken. In juni begaf ik me met mijn dikke kont naar een gespecialiseerde hardloopwinkel in Amersfoort en sindsdien ben ik in het bezit van deze hippe patta's van Mizuno.
Ook op bloggebied heb ik de nodige dingen bereikt. Ik heb een filmpje opgenomen, andere bloggers ontmoet, een winactie georganiseerd en last but not least, mijn blog voorzien van een pagina op facebook. (Hint, hint, hint!) De doelen Een filmpje opnemen voor mijn blog, Meeten met minimaal twee andere bloggers, Een facebook-pagina aanmaken voor mijn blog en Een winactie organiseren kunnen van mijn to do-list. Check, check, dubbel check! Mocht je meer willen lezen over hoe ik deze doelen behaalde, gebruik dan wederom de zoekfunctie want er zijn diverse blogjes over verschenen.
Naast dat ik een aantal doelen heb kunnen afvinken, ben ik achter de schermen ook druk bezig met andere doelen. Zo let ik goed op mijn eten om mijn gewicht van voor de zwangerschap weer te bereiken, mijn voorraad moedermelk in de vriezer slinkt geleidelijk en ben ik druk bezig met het opruimen van de zolder en de garage. Tevens heb ik al een flinke lading boeken gelezen en ook al een aantal films gezien. De te kleine babykleding is zo goed als uitgezocht en ik heb al heel wat kookboeken doorgespit op zoek naar lekkere bakrecepten.
Verder gaat het de laatste tijd ook best lekker met mijn blog. Mijn bezoekersaantallen stijgen en het aantal volgers groeit gestaag. Dank daarvoor trouwens! Ik ben na anderhalf jaar bijna klaar met de 30 dagen challenge, heb samengewerkt met diverse bedrijven en andere blogs en heb een winactie georganiseerd. Ook heb ik me de afgelopen maand ingelezen over de overstap naar een eigen domein. Op dit moment duizelt het me nogal dus ik moet me nog eens even bezinnen over hoe ik dat ga aanpakken. Ik ben echt een stumper op computergebied namelijk. Mocht iemand ervaring hebben met hoe je een blog verhuist en host, dan houd ik me in ieder geval aanbevolen. Vrees dat ik dat niet alleen voor elkaar ga krijgen. Ik kan hele gezellige verhaaltjes schrijven maar van programmeren en dergelijke heb ik echt geen kaas gegeten.
Voor nu laat ik het even bij dit gewauwel. Er staat nog heel wat op stapel en ik hoop volgende maand weer een update te kunnen schrijven met mijn vorderingen. Tot nu valt het me niet tegen wat ik heb bereikt. Toch knijp ik hem wel of ik daadwerkelijk al deze doelen ga behalen. Eerlijk is eerlijk, ik ben geen kei in het afronden van dingen. Ben benieuwd wat de toekomst in petto heeft. Ciao!

Unpublished bump pics part 6

 

 

Vandaag eindelijk het laatste blogje in de serie bump pics. In totaal staan er nu zes blogjes online van de zwangerschapsshoot die ik vorig jaar deed toen ik 34 weken en 1 dag zwanger was van Sam. De eerdere delen kun je hier,  hier, hier, hier en hier bekijken. 

Zoals ik bij de vorige blog al vertelde, kan ik weinig meer vertellen over deze foto's dan dat ik in de voorgaande delen al gedaan heb. Je raakt een keer uitgepraat hè, over die dikke buik! Ook deze keer houd ik het dus kort en krachtig. Tot snel peoples!

Kakverhalen

Jullie moeten weten dat ik niet van poep houd. Logisch, want als je daar wel iets mee hebt, valt dat is de categorie fetisjisme als ik me niet vergis. Een regelrechte schijthekel aan kak heb ik dus! En toen werd ik mama... Ondanks dat ik het niet zo op poep heb, heb ik het afgelopen jaar met liefde billetjes gepoetst. Lezen jullie mee met mijn poepavonturen? Oh ja, niet verder lezen indien je zit te eten.

Mijn eigen producties spoel ik zonder ze een blik waardig te keuren door het toilet. Opgeruimd staat netjes! Die luiers van Sam zijn daarentegen een ander verhaal. Daar valt niet aan te ontkomen! Toen hij net geboren was, produceerde hij een keer per week een spuitluier tot in zijn nek. Lang leve de borstvoeding! Dat betekende een keer per week de vieze kleertjes van zoonlief af pellen, alles schoonpoetsen en weer lekker een schone luier omdoen en andere kleertjes aantrekken. Als Sam zijn wekelijkse ontploffing achter de rug had, was ik net zo opgelucht als hij. Voordat de kak zich aandiende, had hij er namelijk flink last van. Arm ding! Die lucht nam ik voor lief! 

Eenmaal begonnen met vast voedsel, bleken wij een ware luierkunstenaar in huis te hebben. Picasso was er niets bij! Iedere moeder kan, denk ik, beamen dat een combinatie van worteltjes en moedermelk bijzondere tafereeltjes oplevert in de luier. Ik heb zelfs foto's van deze tweekleurige poep naar vriendlief ge-apt. De eerste keer gepureerde courgette leverde ook een gedenkwaardig verschoonmomentje op. Knalgroene poep met donkergroene puntjes! Kortom, poep bleek soms best hilarisch te zijn. 

Na alle gepureerde meuk kwam het moment dat Sam dingen ging eten met stukjes. Al snel leerde we dat zaken als maïs, kidneybonen en blokjes courgette helaas niet verteerd worden. Die vitamientjes die jij met moeite in je baby hebt gekregen, racen binnen no-time door dat spijsverteringskanaaltje heen en belanden in dezelfde vorm weer in de luier. Een kwestie van afspoelen en hergebruiken haha! Meerdere keren hebben mijn vriend en ik boven een luier van Sam gehangen om te checken of dat nu echt maïskorrels waren die we daar in de poep zagen zitten. Om vervolgens in een deuk te liggen. 

Inmiddels verlang ik soms terug naar de tijd dat Sam slechts een keer in de week een luier vol poepte. Niet alleen omdat ik tegenwoordig een keer of vier per dag de kak van zijn billen sta te bikken maar vooral omdat hij toen zo lekker stil lag. Een luier verschonen is namelijk een ware veldslag omdat zoonlief echt niet meewerkt. Hij doet niets anders dan op zijn buik draaien, proberen weg te kruipen, spartelen en huilen. Ook probeert hij steeds de vieze luier te pakken als ik deze openmaak. Arghhh! 

Sinds een week heeft Sam ontdekt dat het superleuk is om zijn piemel vast te houden. De enige mogelijkheid daartoe die je hebt als baby is als je onder de douche gaat of verschoond wordt. Onder de douche gaat hij maar lekker zijn gang, tijdens het verschonen levert dit het nodige gedoe op. Dat fluitje zit namelijk ook vaak onder de kak en als meneer dan in zijn kruis zit te graaien, zitten zijn handjes er vervolgens ook onder. Diezelfde handjes gaan daarna richting zijn hoofd en de rest laat ik fijn aan jullie verbeelding over. 

Iedere keer dat ik dus het idee heb dat er een halve kinderboerderij over de vloer kruipt, ga ik over tot de volgende acties. Sam zo snel mogelijk in de houdgreep nemen voordat de poep zich buiten de luier begeeft. Afleiden met heel veel liedjes zingen en omkopen met mijn telefoon en de afstandsbediening. Vooral geen knuffel geven aangezien deze al diverse keren heeft mogen kakhappen. Door de mond ademend, de luier openen terwijl de beentjes bij elkaar blijven. (Dan kan hij minder makkelijk bij zijn jodokus!) Een paar billendoekjes tussen de nog steeds gesloten beentjes proppen en op gevoel de poep daar wegpoetsen. Eventueel een beenklem toepassen en de rest van de kak weghalen. En vooral door blijven zingen tot de kleine man weer in de kleren zit!

Indien er sprake is van zure luiers of anderszins bijzondere poep, zet ik Sam onder de douche. Hem schoonspoelen werkt vaak sneller dan een halve verpakking doekjes gebruiken. Niet dat dit nu zo handig is overigens, maar je moet wat hè! Stel je een dreumes voor die onder de poep in racemodus door een gladde douchebak kruipt. Binnen een paar seconden is alles zeiknat. Vervolgens moet dit monster afgedroogd worden en dat vindt hij minstens net zo erg als een luier verschonen. Sam gaat een jaar na dato nog steeds uit van het feit dat omdat hij nakend ter wereld kwam, hij geen kleren aan hoeft. 

En toch vind ik het moederschap geweldig. Vooraf had ik nooit kunnen bedenken dat ik poep zo hilarisch zou vinden bij tijd en wijlen. Ik geef eerlijk toe dat ik op de momenten zelf niet altijd even blij ben maar achteraf vertel ik altijd grinnikend aan vriendlief wat Sam die dag nu weer geflikt heeft. Poeh poeh, poeperdepoep!

Bloggersmeet

Al een poosje volgen Gwen en ik elkaars blog. Een paar weken geleden stuurde Gwen mij een mailtje om wat uitgebreider te reageren op een blogje. Al snel waren we heel gezellig heen en weer aan het mailen. We kwamen erachter dat we allebei in het midden van het land wonen en zodoende werd het idee geboren om elkaar eens te meeten. Zo gezegd, zo gedaan! Vorige week maandag stond Gwen bij me op de stoep met haar dochtertje Olivia op de arm.

We hebben een hele gezellige ochtend en middag gehad. Gwen is in het echt precies zoals online. Net als ik moeder van een kleine kabouter en lekker nuchter in de omgang. We hadden meer dan genoeg gespreksstof, niet verwonderlijk met twee spraakwatervallen bij elkaar. Ik heb nogal de neiging om alsmaar door te kakelen en gelukkig bleek Gwen precies dezelfde eigenschap te bezitten. 

Die twee monsters van ons vonden elkaar ook hartstikke leuk. Sam was helemaal in zijn sas dat er een ander kindje op visite kwam en dook gelijk bovenop Olivia. Ze werd helemaal bekeken en natuurlijk was Sammie helemaal onder de indruk van haar haar. (Logisch, want dat heeft hij zelf niet haha!) Al snel begon Olivia gezellig rond te tijgeren, werden mijn katten achterna gezeten door twee koters in plaats van één, viel Sam honderd keer te pletter, werd het net ingeschonken sapje van Gwen vakkundig gelanceerd door Sam en veranderde mijn woonkamer in een kinderparadijs. Note to self: twee kinderen maken twee keer zo snel, twee keer zoveel zooi!

Op een gegeven moment hadden zowel Olivia als Sam even rust nodig. Olivia was namelijk een beetje verkouden en Sam had de halve nacht lopen spoken omdat er een tandje zat te etteren. Gwen stelde voor om Olivia even in de box te zetten. Wat ik toen zag, daar valt mijn mond nog steeds van open. Olivia. Speelde. In. De. Box! WTF? 

Ik heb Sam verteld dat hij goed moest opletten want deze manier van vermaak snapt hij niet zo goed. Als ik Sam in de box zet, is het eerste wat volgt een hevig protest en vervolgens gooit hij van alles uit de box. Na een aantal minuten legt hij zich schijnbaar neer bij zijn gedwongen opsluiting. Niets is echter minder waar. Na een paar minuten begint hij namelijk speelgoed op te stapelen zodat hij daar op kan klimmen in een poging om te ontsnappen. Olivia was daarentegen heel zoet met wat blokjes in de weer. Superlief!

Anyway, nadat de kids even een klein time-out-momentje hadden gehad, schoven ze weer gezellig samen over de vloer. Sam helemaal onder de indruk van het roze speelgoed dat in de luiertas van Olivia bleek te zetten en Olivia in haar nopjes met al het nieuwe speelgoed dat Sam voor zijn verjaardag had gekregen. Dat ze echter allebei toe waren aan een dutje bleek wel toen ze tegen het middaguur huilerig werden en in hun oogjes begonnen te wrijven. Toen ze ook nog eens synchroon hun luier vol kakten en dito werden verschoond, besloten de mama's dat het mooi was geweest. Gwen en Olivia gingen naar huis en Sam naar zijn bed. 

Over hippe mama's en aapjes

Sam is een echte jongen en jongens houden van grote dingen. Aangezien hij op dit moment in zijn knuffelfase zit, is hij nu dan ook bezeten van een gigantische teddybeer en een nog grotere hondenknuffel. Superschattig want hij duikt echt bovenop deze knuffels en knuffelt ze helemaal plat met een gelukzalig smoelwerkje. Schattig maar niet zo heel praktisch. Thuis vind ik het prima als hij zich vermaakt met zijn grote knuffelbeesten alleen ik zag de bui al hangen dat hij ze binnenkort ook overal mee naartoe zou willen nemen. Tja, zo'n beer van pakweg een centimeter of 70, is nu eenmaal niet zo handzaam. Ik zag het al helemaal voor me dat ik die beer vast zou klikken in de buggy en Sam er dan bij op schoot haha! 

Een paar weken geleden kwam ik in contact met Miriam van HippeMamaShop. Ik legde haar mijn probleem voor en vertelde dat ik op zoek was naar een kleinere knuffel die ik makkelijker kon meenemen. Het moest een hele zachte knuffel zijn want dat is blijkbaar hetgeen waar Sam op valt. Zijn favoriete beer en hond zijn namelijk ook überfluffy. Ik had al eerder geprobeerd om hem ervan te overtuigen dat zijn Dikkie Dik-knuffel ook heel lief was en dat hij ook een erg lief kleiner beertje bezat. Daar wilde hij echter niets van weten dus ik kon niet aankomen met de eerste de beste knuffel. Het moest een hele speciale zijn!

Miriam dacht met mij mee en vertelde me dat het merk Jellycat hele zachte knuffels in het assortiment had. Dit is een van oorsprong Brits merk dat zich voornamelijk richt op het produceren van luxere knuffels. Ik bekeek het aanbod van dit merk in haar webshop en koos een heel lief aapje uit voor Sam. Het was nog lastig kiezen want er waren gigantisch veel poepige kleine vriendjes. De aap vond ik echter het beste bij Sam passen omdat het best een stoer knuffeltje is en aangezien hij alweer een jaar is, wilde ik een niet al te baby-achtige knuffel voor hem. 

Vorige week stond de postbode voor de deur met een doos van HippeMamaShop. Uiteraard ging ik deze direct met Sam openen en uitpakken. We waren beiden enorm benieuwd. In de doos trof ik Sam's nieuwe knuffel aan, een extra cadeautje en een lief briefje van Miriam. Ik gaf Sam het aapje terwijl ik het briefje las en het mooie notitieboek van Nijntje bekeek dat als verrassing bij mijn pakketje zat. Voordat ik het wist, zat Sam al op het aapje te soppen en met het staartje te prutsen. Een goed teken dus. Op de bovenstaande foto's zien jullie hoe het nieuwe vriendje van mijn kleine man eruit ziet. Is het geen schatje? Oh ja, de goede lezer kan mijn daadwerkelijke voornaam op het briefje van Miriam ontwaren.

Volgende maand mag ik trouwens een knuffel van Jellycat verloten onder mijn lezers. Binnenkort zal ik deze winactie aankondigen in een apart blogje. Stay tuned!

Deze blog is tot stand gekomen in samenwerking met HippeMamaShop.

Baddertijd #3

Eigenlijk stond er een wat uitgebreider blogje voor vandaag op de planning maar die houden jullie nog even van me tegoed. Ik ben namelijk ziek, boehoe. Ik heb keelpijn, een hoofd vol snot en ben misselijk. Bah! Om het af te maken, kampt Sam met dezelfde symptomen. Jullie begrijpen dat deze combinatie nu niet bepaald het toppunt van geluk is. Zeker omdat uitgerekend vandaag mijn ouders op vakantie zijn, mijn schoonmoeder jarig is, vriendlief hard aan het werk evenals de buren. Ik moet het dus alleen fiksen met mijn brakke hoofd!

Een blog in de categorie baddertijd dus. Zoals ik hier al vertelde, was ik zo'n anderhalve week geleden bij mijn ouders. In tegenstelling tot onze woning, is mijn ouderlijk huis uitgerust met een bad. Toen ik nog thuis woonde, maakte ik er weinig gebruik van. Stom, want inmiddels heeft de ervaring me geleerd hoe ontspannend een beetje dobberen in een lekker sopje is. You don't know what you got until it's gone! 

Sam vindt, jong als hij is, in bad gaan het toppunt van geluk. Een bezoek aan opa en oma is dus niet compleet zonder een fijne plonspartij. Zo ook vorig week. Deze keer ging hij alleen in bad in een badring die mijn moeder voor hem had gekocht op marktplaats. Mooi dat hij het vond. Klauterkabouter als hij is, klom hij er na een minuut of vijf wel uit maar goed, leuk was het wel. Een gezellige kiekje dus van mijn eigenwijze monster in de bubbels. 

And the winner is...

Herinneren jullie je de winactie nog van vorige week? Van de webshop Sans-online mocht ik 40,- euro shoptegoed verloten onder mijn lezers. Een hele fijne prijs als je het mij vraagt. De winnaar die mag gaan shoppen bij deze webshop is... *tromgeroffel*... Marcella Molenaar.
Lieve Marcella, wil je even contact opnemen met mij via de mail. Ik zal er dan voor zorgen dat je een code krijgt die je kunt gebruiken om iets uit te zoeken bij Sans-online. Gefeliciteerd!

Deze blog is tot stand gekomen is samenwerking met Sans-online.