woensdag 24 april 2013

England, here we come!



Over twee dagen is het zo ver, dan gaan we naar Engeland. We gaan een bruiloft bijwonen van een goede vriend in Blackmoor. We vertrekken vrijdagavond met de auto naar Calais om daar de trein te pakken. 's Avonds laat zullen we als het goed is aankomen in ons hotel in Godalming.
Twee jaar geleden bezochten we Engeland voor het laatst. We reisden toen af naar Devon voor de bruiloft van zijn tweelingbroer. De bovenstaande foto's zijn toen genomen. Het was een heerlijk uitstapje en ik kijk erg uit naar het weerzien van onze vrienden. Het bruidspaar van twee jaar geleden heeft inmiddels ook een zoontje genaamd Arthur. Aankomend weekend zullen we dan ook kennismaken met dit kleine mannetje. Can't wait!
Op dit moment moet ik nog even moed verzamelen. Op dit moment zijn vriendlief en ik namelijk ziek. Maandagnacht begon mijn vriend met overgeven en ik dinsdagavond. Lekker dan! Zulke dingen komen nooit uit maar ik hoop dat we over twee daagjes weer fitter zijn want in deze toestand wordt het wel een hele onderneming. We zitten nu allebei als een dweil op de bank en het enige dat we doen is voor Sam zorgen.
Sam heeft vooralsnog nergens last van. Zit daar overigens wel een klein beetje over in want stel dat hij onderweg of in Engeland ziek wordt. Hij is nog zo klein en je zit dan toch in het buitenland. Maar goed, laat ik maar niet teveel op de zaken vooruit lopen. Vrijdag gaan we naar Engeland, punt! We gaan een superweekend tegemoet en zullen veel oude bekenden gaan zien. Yeah!

maandag 22 april 2013

Dag 22 - Je relatie



Ik heb een relatie met Maarten. Ik leerde hem kennen in Sort, een idyllisch dorpje in de Spaanse Pyreneeën. Tijdens mijn vakantie was ik beland op een prachtige camping langs de rivier Noguerra Pallaresa. Een paradijs op aarde! In de week dat ik daar was, leerde ik Maarten kennen die daar aan het werk was. Hoe meer ik van hem te weten kwam, des te leuker vond ik hem. Ik besloot echter geen werk van hem te maken omdat ik dacht dat hij vast iedere week een ander schatje had. Daar voelde ik me een beetje te goed voor.
Eenmaal terug in Nederland baalde ik als een stekker. Ik was namelijk echt verliefd op hem! Ik voegde hem als vriend toe op facebook en binnen een paar uur kreeg ik een lang bericht van hem met de uitnodiging om op date te gaan. Hij voelde precies hetzelfde voor mij als ik voor hem. Er viel een last van mijn schouders haha!
Een week later zocht hij me op in Rotterdam. Ik nam hem mee de Euromast op en liet hem Rotterdam zien. 's Middags reden we naar Scheveningen en pas diep in de nacht bracht hij me thuis. Een week later was onze tweede date. Hoe die dag verliep lees je hier. Ik wist al vrij snel dat dit 'm was, die zogenaamde prins op een witte knol.
Maarten is mijn soulmate. Dat klinkt behoorlijk cliché maar ik heb er geen andere woorden voor. We hebben hetzelfde gevoel voor humor, denken hetzelfde over heel veel zaken en voelen elkaar goed aan. We staan allebei relaxt in het leven en maken ons niet zo snel druk. Ik kan mezelf zijn bij hem en hij bij mij. Hij is net als ik idolaat van sporten en we zijn allebei gek op reizen.
Wat Maarten extra leuk maakt is dat hij heel lief en zorgzaam is. Hij staat altijd voor me klaar en is er voor me als dat nodig is. Als ik mijn handen vol heb aan Sam dan doet hij de boodschappen, als ik er even doorheen zit, knuffelt hij me en als ik ziek ben dan koopt hij tijdschriften voor me en ruimt mijn braaksel op. Zo lief! Tegelijkertijd is hij ook een stoere sportleraar en buitensportinstructeur. Een echte man die van mannendingen houdt zoals motorrijden en bergen beklimmen. Kortom, Maarten is de ideale vriend! Ik ben iedere dag weer zo blij en dankbaar dat wij een relatie met elkaar hebben. Ik kan me geen leven zonder hem voorstellen, hij is de liefde van mijn leven. Enne, niet onbelangrijk, hij maakt hele mooie baby'tjes!
Toen ik Maarten leerde kennen, kwam mijn leven in een stroomversnelling. Ik wist nooit zo goed hoe ik mijn toekomst voor me zag maar opeens was het duidelijk dat het in ieder geval een leven zou zijn als vriendin van. We wilden bij elkaar zijn en ik nam dan ook de beslissing om mijn baan op te zeggen en te verhuizen zodat we konden gaan samenwonen. De beste beslissing van mijn leven want wat is het heerlijk om iedere dag wakker te worden naast degene van wie je houdt. Inmiddels is kleine Sam geboren en ben ik verliefder dan ooit op m'n vent want wat is het schattig om hem bezig te zien met onze zoon. Ik smelt als ik zie hoe teder hij met ons kind omgaat. Wat prijs ik me gelukkig met mijn vriend en zoon. Schatje, I love you! 

zondag 21 april 2013

Bloggersmeet








Afgelopen woensdag ging rond een uurtje of elf de deurbel. Ik deed open en zag voor het eerst de blogster Floor in levende lijve. Ze was op de fiets gekomen vanaf het station in Amersfoort. Even later ging weer de deurbel. In de verwachting dat het Maris was met haar kindjes, deed Floor open omdat ik Sam in mijn armen had. Het bleek alleen de postbode met een pakketje van Zalando haha! Weer een paar minuten later ging de deurbel opnieuw en deze keer stond dan echt Maris inclusief koters voor de deur.
Een mini-blogmeet dus! Eindelijk zag ik de gezichten achter twee van de blogs die ik al bijna een jaar volg. Heel gek om elkaar eindelijk eens te ontmoeten maar ook heel erg leuk en vertrouwd. Je weet immers al heel veel over elkaar omdat je elkaars blog leest. Het was dan ook helemaal niet gek dat Floor en Maris ineens bij me op de bank zaten.
Zoals ik al zei, was het hartstikke gezellig. We aten taart, dronken thee en kletsten wat af. Uiteraard werden we continu afgeleid door brullende baby Sam (tandjes!) en ondernemende baby Mila. Gewoon zoals dat altijd gaat met ukkies. Emily is trouwens het liefste meisje ever! Ze kan echt heerlijk spelen en is heel gezellig. Ik wil nu ook gelijk een meisje erbij haha! De tijd vloog voorbij en toen alle kindjes slaap kregen, namen we afscheid van elkaar.
Kortom het was een geslaagde ochtend! Op de bovenstaande foto's zien jullie een impressie van onze ontmoeting. Ik kwam er helaas achter dat ik vergeten ben om mezelf op de foto te zetten. Maar goed, zo krijgen jullie toch een beetje een beeld van al die gezelligheid hè? Maris en Floor, het was heel erg leuk om jullie in het echt te zien. Tot de volgende keer!

donderdag 18 april 2013

Bezoek CB



Dinsdag was het weer tijd voor een onderhoudend bezoekje aan het consultatiebureau. Eerlijk is eerlijk, ik zag er een beetje tegenop. Mijn laatste afspraken bij het consultatiebureau waren namelijk niet zo gezellig. Sam volgde niet zijn lijntje, had eczeem, er waren vermoedens van een voedselallergie, hij rolde nog niet en blablabla! Ik had het idee dat het allemaal wel losliep maar daar dacht de wijkverpleegkundige anders over. Met lood in m'n schoenen dus, stapte ik daar van de week binnen.
Wat een verschil met mijn laatste bezoekjes! Ze vonden de kleine man goed aangekomen, hij groeide op andere fronten ook goed en er viel geen onvertogen woord over zijn lichamelijke ontwikkeling. Jeejjj! Wat was ik een trotse mama afgelopen dinsdag. Het geeft toch wel een goed gevoel als de zogenaamde deskundigen tevreden zijn over je baby. Ik vond het nogal frustrerend toen er de laatste keren commentaar was op zijn eetgedrag. Hij moest dit al eten en dat al en zus en zo. Maar ja, als je het er als ouders zijnde gewoon niet inkrijgt ondanks dat je alles uit de kast trekt, arghhhh! Of dat hij al van alles moest doen zoals rollen en het niet deed. Tja, dat kun je ook niet afdwingen hè. Gelukkig kon ik ze deze keer in die toko vertellen dat Sam dat allemaal wel kon maar dat hij gewoon een beetje lui is. Dat heeft hij van zijn vader haha! We zien hem namelijk heus wel eens rollen maar hij vindt het vaak wel best om gewoon ergens te liggen en te spelen met een speelgoedje. Het is gewoon een chill-baby! Toen ik vertelde dat hij inmiddels achteruit tijgerde, kreeg mijn luie donder bijna applaus van de verpleegkundige. Dat hoefde hij namelijk nog niet te doen, nou dat hadden we nog nooit gehoord over Sam.
Sam weegt nu trouwens +/- 7800 gram en is 71,5 centimeter. Zijn precieze gewicht kan ik jullie niet vertellen want deze muts is natuurlijk vergeten om zijn groeiboekje mee naar huis te nemen. Dat moet ik nog even ophalen, oeps! Qua lengte loopt hij op de middellijn, qua gewicht iets eronder en zijn hoofdomtrek is huge! Dat laatste hoefde ze ons natuurlijk niet te vertellen, dat konden we zelf ook wel zien haha! 
De bovenstaande foto is een beetje onscherp maar levert wel het bewijs dat Sam zich tegenwoordig achterwaarts voortbeweegt. Het is natuurlijk heel moeilijk om een baby vast te leggen die sneller dan het licht gaat, ahum!

woensdag 17 april 2013

Goddelijke cheesecake





Gisteren stond ik in de keuken om een overheerlijke cheesecake te maken. De blogsters Floor en Maris kwamen namelijk vanmorgen langs en ik laat mijn gasten nooit de deur uitgaan zonder ze vol te stoppen met taart of ander eten. Aangezien bijna iedereen cheesecake lust, besloot ik dit succesnummer op tafel te toveren. Het recept is enigszins bewerkelijk omdat je de taart moet terugkoelen in een uurtje of 8. Je kunt dus niet gelijk je tanden in grote punt zetten, zodra de cheesecake de oven uitkomt. Het resultaat is het wachten echter meer dan waard! Oh ja, mocht je deze taart niet kunnen opeten in een paar dagen, dan kun je bijvoorbeeld ook de helft invriezen. Dit is puur theoretisch hè, want bij ons heeft er nog nooit een stuk cheesecake de vriezer vanbinnen gezien. Maar goed, dat je even weet dat het kan!

Ingrediënten:

250 gram kandijkoeken
100 gram boter
900 gram monchou
150 gram slagroom
150 gram crème fraiche
250 gram suiker
4 eieren
2 vanillestokjes
snufje zout
bakspray

Verwarm de oven voor op 160 graden. Vet een springvorm met een grote diameter in met bakspray. Zorg ervoor dat de monchou op kamertemperatuur is voordat je begint. 
Verkruimel de kandijkoeken in een keukenmachine. Het gaat op zich ook wel met de hand maar dan duurt het heul, heul lang! Smelt de boter in de magnetron op een laag vermogen en meng dit door de koekkruimels. Verdeel deze massa over de bodem van de springvorm en druk het geheel goed aan.
Klop met een mixer de monchou romig. Voeg vervolgens de suiker eraan toe en blijf rustig doorkloppen. Schraap de inhoud van de twee vanillestokjes eruit en mix deze ook door de monchou met suiker gevolgd door een snufje zout. Blijf nu gewoon vrolijk verder mixen en voeg één voor één de eieren toe. Tot slot voeg je er de slagroom en de crème fraiche aan toe. 
Schep dit mengsel bovenop de bodem van koekkruimels en strijk de bovenkant glad met de achterkant van een lepel. Bak de taart een uur in de voorverwarmde oven. Laat de taart een zo'n drie uur afkoelen buiten de oven en daarna nog minimaal vijf uur in de koelkast. Eet smakelijk!

dinsdag 16 april 2013

Schat, liggen de kleertjes al klaar?

Vorige week sprak ik een vriendin die een dochtertje heeft van een paar een weekjes ouder dan Sam. Al vrij snel kwam ons gesprek op kleertjes, babykleertjes welteverstaan. We hadden het over de grote hoeveelheid kleding van ons kroost en over de walgelijke combinaties die papa's kunnen maken. Zonder dat we het van elkaar wisten, bleken we allebei setjes kleren klaar te leggen voor onze mannen. Want tja, die kinderen van ons hebben hele lieve vaders maar als het op kleding aankomt, is er toch wat hulp van de moeders nodig.
Voordat Sam was geboren, had ik niet verwacht dat ik me heel erg bezig zou houden met babykleding. Ik dacht: je trekt gewoon iets de kast, whatever, ze spugen het onder en groeien er zo uit. Een aantal ervaren moeders waarschuwden me tijdens mijn zwangerschap dat als de baby eenmaal was geboren, je daar heel anders over dacht. En, hoe kan het ook anders, ze hadden gelijk haha! Toen Sam was geboren wilde ik dat hij leuke kleertjes had want hij was toevallig wel de mooiste baby die er was. Niet alleen ik vond dat, ook zijn oma's en tantes waren het roerend met me eens. Dus wordt er geshopt voor de kleine man! Ik kan mijn moeder of schoonmoeder niet zien, zonder een tas nieuwe rompers, sokjes, pyjama's of weet ik veel wat nog meer te krijgen. Vrienden zonder kinders vinden het ook maar al te leuk om op de H&M kinderafdeling rond te snuffelen. Oh ja, en zelf vind ik het ook leuk om af en toe iets nieuws te scoren. Kortom, Sam barst van de kleren. Verwende baby!
Aangezien hij groeit als kool, zoek ik regelmatig zijn kast uit. Dingen die bijna te klein zijn, trek ik dan nog een laatste keer aan omdat ik het anders zo zonde vind. Hij past nu nog een paar dingen in maat 68 maar meestal heeft hij kleertjes in maat 74 aan. Ik probeer op die manier al zijn kleding regelmatig te gebruiken. 
Naar aanleiding van ons gesprek, hielden mijn vriendin en ik elkaar deze week via whatsapp op de hoogte van de outfits van onze baby's. Bloedserieus! Te erg eigenlijk haha! Vanmorgen bedacht ik dat ik dat wel even moest delen in een blog. Ooit hield ik me bezig met het lesgeven aan pubers, tegenwoordig kom ik niet veel verder dan het maken van matching babyoutfits. Ohhh boy, het leven van een huismoeder!



dinsdag:
shirt H&M (via MP) / spijkerbroekje Hema / rompertje Bambino / sokjes H&M


woensdag:
overhemd Lief! (via MP) / spijkertuinbroek Hema / romper C&A / sokjes Small Paul


donderdag:
shirt Beebielove (via MP) / cardigan Zeeman / joggingbroekje H&M / romper Kruitvat / sokjes Bambino


vrijdag:
longsleeve Mexx (via MP) / vestje Noppies (via MP) / broekje Hema / romper Zeeman / sokjes Bambino



zondag:
polo Lief! (via MP) / broekje Mexx / romper Bambino / sokjes Bambino



maandag:
longsleeve H&M / joggingbroekje H&M / romper Zeeman / sokjes Bambino


dinsdag:
longsleeve Noppies / cardigan Just Small (2e hands) / broekje Little Feet (via MP) / romper Hema / sokjes Hema


woensdag:
shirt Timberland (via MP) / spijkerbroekje Hema / romper Bambino / schoentjes Timberland (via MP) / sokjes Bambino

Ik hoop dat jullie dit een leuk blogje vonden. Ik ben heel benieuwd wat jullie ervan vinden? Laat het me weten bij de comments.

maandag 15 april 2013

Max Factor # 45 Fantasy Fire



Ja ja, ik lak nog steeds met zekere regelmaat mijn nagels! Mijn obsessie voor nagellak houdt nog steeds stand. Hoewel ik mijn nagels altijd kort heb, vind ik het toch wel leuk om ze te voorzien van een kleurtje. Het lakken op zich vind ik nog steeds een lastig karweitje maar het gaat me steeds beter af. Oefening baart dus wel degelijk kunst!
Gisteren lakte ik mijn nagels met het kleurtje Fantasy Fire van Max Factor. Eigenlijk houd ik niet zo van paars maar deze kleur vind ik wel mooi. Er zitten kleine glitters in die voor een subtiel glanzend effect zorgen. Pretty! Jammer genoeg had deze nagellak drie laagjes nodig voor een dekkend resultaat. Het duurde dus erg lang voordat mijn nagels droog waren. Niet erg handig voor mensen met weinig geduld, zoals ik. Een ander nadeel vind ik het ieniemienie kwastje van deze lak. Samen met het kleine dopje waaraan je het kwastje moet vasthouden, maakt dit het lakken van je nagels een ware kunst. Wat een pietepeuterig gedoe! Gelukkig weegt het mooie resultaat wel op tegen de nadelen. Toch moet ik eerlijk bekennen dat ik deze lak niet snel weer zou pakken uit mijn stash.

zaterdag 13 april 2013

Cadeautjes van Zalando



Vorige week stuurde een vriendin mij een whatsapp met daarin de vraag of ik vrijdag thuis was. Nou ja, aangezien ik tegenwoordig dag in dag uit met Sam keutel, is dat meestal wel het geval. Zo ook, afgelopen vrijdag. Aan het einde van de morgen zou ze even langsfietsen voor een kop koffie en om een verrassing te brengen. Zoals jullie wel zullen begrijpen, was mijn belangstelling gewekt. Een verrassing is natuurlijk altijd leuk maar ik had geen flauw idee wat ze voor me in petto had.
Nu moet je weten dat die vriendin ook een oud-collega is. De verrassing was dan ook niet van haar maar van een aantal andere voormalige collega's. Eigenlijk betrof die zogeheten verrassing gewoon een kraamcadeautje van een maand of zeven te laat. Door omstandigheden was men er nog steeds niet aan toe gekomen om dit presentje aan mij te geven. (Door mijn zwangerschap zijn er op mijn werk nogal wat verhoudingen op scherp gezet, zodoende is het contact niet om over naar huis te schrijven.) Ik had wel een kaart gehad van al mijn collega's maar verder weinig meer vernomen. (En oké, ik was nogal pissig dat er geen eens een kraamcadeautje vanaf kon...) Maar mensen, ik neem alles terug, want mijn collega's hadden wel degelijk iets voor mijn kleine man gekocht. Alleen door miscommunicatie was het in de kast blijven liggen tot iemand het vorige week weer vond en met het schaamrood op de kaken aan mijn vriendin vroeg of ze dat aan mij wilde geven.
Zo gezegd, zo gedaan. Ze stapte op de fiets naar Leusden en we dronken koffie en ze vertelde me de laatste roddels. En toen toverde ze een cadeaubon van Zalando uit haar tas ter waarde van 50 euro. Hij is fijn! Dat noem ik nog eens een aangename verrassing. Geen lelijke babykleertjes, geen speelgoed dat ik zelf nooit van mijn leven zou uitzoeken en geen verzorgingsproducten waar Sam niet tegen kan. Nee, gewoon een tegoedbon waarmee ik lekker zelf kon shoppen. 
Ik heb er nog even over getwijfeld of ik iets voor mezelf ervan zou kopen maar uiteindelijk vond ik dat ik dat echt niet kon maken. Toch maar winkelen voor zoonlief dus! Zo als het een echte vrouw betaamt, scrolde ik vandaag de hele site van Zalando door. Na lang wikken en wegen, bestelde ik de bovenstaande kleding voor Sam. Ik kocht een paar babysandalen van Teva uit de sale, een zomers setje van Nike en een shirtje van Name-it met surfboards. Lief hè? Oh ja, wanneer je je aanmeldt voor de nieuwsbrief krijg je 5 euro extra korting op je bestelling. 

vrijdag 12 april 2013

Dag 21 - Je toekomst



Ik bleef het schrijven van dit blogje voor de 30 dagen challenge maar uitstellen en uitstellen omdat ik geen vastomlijnd beeld heb van de toekomst. Ik ben namelijk iemand die vooral van dag naar dag leeft. Tel daarbij alles wat er afgelopen jaar gebeurd is op, en het moge duidelijk zijn dat de invulling van de rest van mijn leven open ligt.
Waar ik op dit moment nogal mee bezig ben is het krijgen van een tweede of eventueel een derde kind. Over een paar jaar wil ik dolgraag nog een bébé baren, of twee! Aangezien een goede zwangerschap bij mij niet vanzelfsprekend is, loopt mijn hoofd daarvan over op het moment. Want tja, wat is wijsheid? Het is om het even of ik mijn leven riskeer of een zorgeloze zwangerschap tegemoet ga. Letterlijk een dilemma van leven of dood. De eerste maanden van Sam's leventje riep ik om het hardst dat ik nooit van mijn leven meer zwanger zou worden. Inmiddels ben ik daar wel op terug gekomen want wat is het geweldig, zo'n kind. Ons gezin is nog niet compleet. Hoe dit echter in de toekomst allemaal gaat lopen, geen idee! Eerst nog maar een poosje genieten van Sam.
Ook wat betreft werk ligt de toekomst nog open. Een baan in het onderwijs zit er niet in voorlopig, dus heb ik afscheid genomen van mijn werkgever. Wat ik wel wil gaan doen, I don't know! Misschien wil ik wel voor mezelf beginnen. Helaas is dit niet de beste periode om dat te gaan doen vanwege die crisis. Daar moet ik me dus nog eens heel goed in gaan verdiepen de aankomende tijd. Eerst maar eens herstellen en mezelf weer terugvinden.
Misschien dat ik nog wel eens wil trouwen met vriendlief. Heb me daar nooit zo mee bezig gehouden eigenlijk maar het lijkt me toch wel leuk. We hebben tenslotte samen een kind. Ook heb ik de leukste vent op aarde dus waarom niet? Mijn zwager en schoonzus trouwen over een paar maanden en nu ik zie hoe zij er mee bezig zijn, spreek het me toch wel aan, een bruiloft. Wie weet, ooit...
Het komt er op neer dat ik een getrouwd leven voor me zie, een gezin met twee koters en een parttime baan. Hoe cliché! Toch is de liefde die ik voel voor mijn familie, vriend en kind het ultieme geluk. Noem me een burgertrut, I don't care! Geen avontuur kan op tegen de arm van je kerel om je heen. Geen reis kan op tegen je kind aan de borst en in wat voor kast van een huis je ook woont, het is niets waard als je niemand hebt om het mee te delen. Mijn toekomst zal draaien om mijn naasten en ik hoop zeker honderd te worden zodat ik nog jaren van hen kan genieten. Make love, not war!

donderdag 11 april 2013

Homemade shoarmapizza




Gisteren wilde ik graag pizza eten en mijn vriend graag shoarma. Ik had geen zin om eten te bestellen dus besloot ik zelf iets lekkers klaar te maken. Toen ik naar de supermarkt liep, besloot ik een shoarmapizza te maken. Best of both worlds! Dit bleek een goede zet want het was me toch een partij lekker. Daarnaast is het ook nog eens supersimpel en snel te maken omdat je een Turks brood als pizzabodem gebruikt en kant-en-klare shoarmareepjes. Je zou kunnen overwegen om het vlees zelf te kruiden maar dit vlees was in de aanbieding en dat vond ik deze keer ook wel prima! Nadat mijn vriend gisteren klaar was met eten, zei hij dat hij dit snel weer een keer wilde eten. Dat geeft dus wel aan dat het echt een lekker gerecht is.

Ingrediënten voor 2 pizza's:

Turks brood
450 gram shoarmareepjes
350 gram gezeefde tomaten
2 rode uien
rode paprika
2 eieren
geraspte kaas
knoflooksaus
rucola
olijfolie
oregano

Verwarm de oven voor op 200 graden. Verhit een koekenpan met een scheutje olijfolie erin en bak daarin de shoarmareepjes gaar in 5 minuten. Snijd ondertussen de rode uien in ringetjes en de paprika in blokjes.
Snijd met een broodmes het Turkse brood doormidden zodat er twee bodems ontstaan. Bestrijk het brood met de gezeefde tomaten maar laat het buitenste randje vrij. Bestrooi de pizza met wat oregano. Smeer de buitenste rand van de pizza in met een beetje olijfolie.
Verdeel de shoarmareepjes, uienringen en stukjes paprika over de pizza's. Zorg ervoor dat je in het midden van de pizza's een holletje vrij laat voor het ei. Strooi vervolgens wat geraspte kaas over het beleg van de pizza. De kaas zal in de oven smelten en ervoor zorgen dat de ingrediënten aan de pizza 'plakken'. Breek als laatste een eitje in het midden van de pizza.
Bak de pizza's op een bakplaat in het midden van de oven. Ze zijn klaar als het eiwit is gestold. Dit duurt ongeveer 12 minuten.Voordat je pizza's serveert spuit je er wat knoflooksaus overheen en leg je er wat rucola op. Eet smakelijk!

woensdag 10 april 2013

Had to share



Aan het einde van deze maand gaan wij met z'n drietjes een weekend naar Engeland. Voor de fun maar in de eerste plaats om een bruiloft bij te wonen van goede vrienden. Vorige week schoot ons opeens te binnen dat  we een paspoort moesten aanvragen voor Sam. Hadden we nog helemaal niet aan gedacht, stom haha! Dus moest onze gup op de foto. 
Gistermorgen ging ik snel even naar de plaatselijke fotograaf. Na te zijn ontvangen door een sekreet van een vent, blijkbaar word je heel zuur van het werken in een fotozaak, mochten we doorlopen naar een kleine studio. Daar stond een hele aardige fotografe klaar om mijn kleine man te vereeuwigen. God, wat was ik blij dat die chagrijnige vent de foto's niet ging nemen. Hij leek me niet zo goed met kinderen namelijk. 
Het was duidelijk dat de fotografe vaker pasfoto's maakte van baby's want het liep gesmeerd. Binnen een paar seconden zat Sam op een kruk ondersteund door yours thruly net buiten beeld. Voordat hij met z'n ogen kon knipperen, was hij al gekiekt. Hoppa! Ik vind het net Bambi die verschrikt in de koplampen van een auto kijkt maar dat zal wel iets van doen hebben met de enorme flitser die werd gebruikt. Desalniettemin ben ik erg blij met het resultaat. Het is namelijk wel mijn kleine verschrikte hertje. Lief hè? Moest dit gewoon even met jullie delen

maandag 8 april 2013

About how we're doin'




Poehpoeh, we zijn er weer. Back in business dan hè, Sam en ik! Ik en mijn zoon hebben vorige week de nodige pyjamadagjes gehad maar inmiddels dragen we alweer een paar daagjes gewone outfits. We zijn nog niet topfit maar functioneren in ieder geval weer.
Sam is alweer twee dagen koortsvrij maar nog wel hangerig. Het liefst zit hij de hele dag bij mij op schoot. Gezellig natuurlijk maar niet erg praktisch. Hij heeft zowaar vanavond een flinke portie bruine bonen weg gebuffeld en hij is wat minder lamlendig. Van zijn fruit, z'n pap en zijn broodkorstjes moet hij nog niet veel hebben. Het is vooral borstvoeding wat de klok slaat. We zitten de laatste dagen weer op zo'n 8 à 9 voedingen op een dag. Maar goed, hij is in ieder geval weer happy. Is ook wat waard, een blije baby. Ik dacht trouwens dat hij last had van doorkomende tanden maar tot op heden nog geen nieuwe tand te zien. Hmmm, zal wel één van de zoveel kinderziektes zijn geweest want het was ook geen verhoudheid of zoiets.
Na behoorlijk wat gegoogle kwam ik er dit weekend achter dat mijn borstontsteking vermoedelijk geen borstontsteking was maar een verstopping. Aha! Van de huisarts kreeg ik te horen dag het om een ontsteking ging maar de symptomen matchte niet helemaal daarmee. Fijn zo'n huisarts! Toen Sam ruim een week oud was, heb ik een beginnende borstontsteking gehad dus ik weet wat het is. Een verstopping is net zo pijnlijk maar voelt wel anders aan. Ik miste de koorts, de rode plek en de harde schijf. Ik had wel een hele harde plek in mijn oksel maar het was geen schijf. Na flink wat lezen op diverse sites en flink wat gepeur in mijn borst kwam ik erachter dat het toch echt een melkklier was die me parten speelde, een van enorme proporties en een erg geïrriteerd exemplaar, dat wel! Mijn borst bleef ook vol aanvoelen nadat Sam gedronken had en met kolven kreeg ik ook niet alle melk eruit. Om gek van te worden!
Van de huisarts had ik afgelopen vrijdag een antibioticakuur voorgeschreven gekregen. Aangezien ik de vorige keer zieker werd van die pillen dan van de borstontsteking zelf, besloot ik die kuur te bewaren als
uiterste redmiddel. (Mijn maag en darmen reageren niet zo lekker op antibioticakuurtjes!) Toen ik er eenmaal achter was, dat ik een enorme verstopping in mijn borst had zitten, besloot ik alle huis-tuin-en-keukenmiddeltjes uit te proberen om te voorkomen dat ik alsnog een ontsteking zou kregen. En peoples, ik heb wat geëxperimenteerd de afgelopen dagen. Ik ben zowat een lactatiekundige inmiddels. Als eerste checkte ik of ik een melkblaar had want die zou ik kunnen doorprikken. Nope! Vervolgens ging ik aan de slag met borstcompressie maar dat was te pijnlijk. Toen greep ik naar de warme kruiken voor een voeding en de ice-packs na een voeding. Dat werd hem ook niet. Grrr... Tot slot was ik er zo klaar mee dat ik de overige tips allemaal achter elkaar uitvoerde. Ik ging voordat ik Sam zijn laatste voeding gaf onder een kokend hete douche. Onder de douche hield ik de achterkant van een elektrische tandenborstel op de verstopping. (Die tandenborstel is waterbestendig trouwens, voor het geval je je dat mocht afvragen. Ik was niet van plan mezelf te electrocuteren!) Na het douchen propte ik een (schone) luier onder mijn oksel met een handdoek eroverheen zodat het een beetje ging broeien. Vervolgens ging ik op bed boven Sam hangen om hem te voeden zodat ik de zwaartekracht mee zou hebben. Een beetje zoals een kalf bij zijn moeder uit de uier drinkt. Tot slot ramde ik een ice-pack onder mijn arm en ging ik slapen. Oh Lord, ik hoop dat jullie geen beelddenkers zijn by the way! Het goede nieuws was wel dat de pijn de volgende morgen een stuk minder was. Het had dus effect gehad. Dit ritueel heb ik dus nog een paar keer herhaald in de afgelopen twee dagen en de verstopping lijkt steeds kleiner te worden. Met een beetje geluk kom ik er vanaf zonder die ellendige antibiotica vanaf. Fingers crossed!

zondag 7 april 2013

Mirror shots



Vanmorgen besloot ik één van mijn nieuwe broeken van de Primark aan te trekken. Omdat het zonnetje zo lekker in onze slaapkamer naar binnen scheen, besloot ik gelijk even wat foto's te maken van mijn outfit voor mijn blog. Foto's lukken nu eenmaal beter als de zon schijnt.
Ik combineerde mijn legergroene skinny met een witte tanktop van Primark en een witte longsleeve van H&M. Verder draag ik mijn Timberlands. Die schoenen staan al een paar jaar in de kast en nu zijn ze opeens in de mode. Lekker makkelijk! Jammer genoeg zitten ze niet zo lekker, vandaar dat ik ze zelden draag.
Toen ik vanmorgen wakker werd, deed mijn rechterborst minder pijn dan gisteren. Hopelijk is die borstontsteking aan het afnemen. Het doet nog wel zeer maar het is niet meer zo pijnlijk als een paar dagen geleden. Ik voel me ook weer wat beter gelukkig. Mijn bh wil ik echt nog niet aan dus ik draag van die sporttopjes die de boel lekker stevig bij elkaar houden. (Vandaar dat mijn borsten er op de foto een beetje samengepropt uitzien!) Sam was vanmorgen trouwens ook koortsvrij en heeft zowaar wat gegeten. We krabbelen dus weer een beetje op hier.

zaterdag 6 april 2013

Ask me anything - The answers



In eerste instantie was ik van plan om de antwoorden van mijn Ask me anything-blogje te beantwoorden in een filmpje. Helaas mislukte dit keer op keer! Ik beantwoord de vragen nu dus maar in een gewoon blogje omdat er anders wel erg veel tijd tussen het stellen van de vragen zit en de het beantwoorden daarvan. Binnenkort ga ik me maar eens wat meer verdiepen in het maken van filmpjes en het bewerken daarvan en dergelijke. Ik vind het namelijk wel erg leuk om zo nu en dan een filmpje te plaatsen.

In je stukje 'over mij' staat onderaan 'go with the flow!'. Hoe lukt je dat? Dat wil ik graag weten, hihi? Ik ben zelf een controlfreak en zou juist wel wat meer op me af willen laten komen en gewoon wat minder geforceerd door het leven willen gaan. 
Dat is gelijk een lastige vraag. Ik ben van nature een ontspannen persoon en sta relaxt in het leven. Een controlfreak ben ik niet, dus er is denk ik sprake van een heel ander uitgangspunt. Ik maak me niet zo snel druk om dingen die er in mijn ogen niet zo veel toe doen. Wanneer ik toch gefrustreerd dreig te raken, bedenk ik me wat ik daar nu mee opschiet. Meestal kan ik concluderen dat ik er vooral mezelf mee heb omdat gefrustreerd raken een vervelende situatie over het algemeen niet oplost.
Verder ben ik tevreden met mezelf. Ik ben wie ik ben, en als anderen mij niet leuk vinden, I don't care! Ik heb jaren op een middelbare school voor de klas gestaan en als ik me alles had aangetrokken wat ik daar om mijn oren heb gekregen, dan zat ik nu depressief in een hoekje te huilen. Ik trek me eigenlijk nooit wat aan wat andere mensen van me vinden en dat scheelt een hoop gedoe.
Daarnaast laat ik me graag verrassen. Het is niet nodig om alles maar te willen regelen. Ik vind het veel leuker om dingen op me af te laten komen. Dit voorkomt een hoop teleurstellingen en zorgt voor onverwacht bijzondere momenten. De kunst van het loslaten, staat bij mij hoog in het vaandel.

Waarom heb je besloten te gaan bloggen?
Een paar jaar geleden begon ik met het bezoeken van blogs. Ik startte toen ook met een andere blog maar omdat ik niet precies wist wat ik daar mee wilde, was deze blog geen lang leven beschoren. Toch bleef ik het blogwereldje interessant vinden.
Toen ik zwanger raakte van Sam ging het al vrij snel niet goed met me. Met een zwangerschapsduur van 14 weken kwam ik in de ziektewet terecht. Al vrij snel werd duidelijk dat ik tot mijn bevalling niet meer mocht werken. Er werd me rust voorgeschreven, heel veel rust. Dat was in maart en ik was uitgerekend in september. Ik had dus heel wat tijd te doden.
Ik dacht: wanneer ik nu geen blog begin, dan doe ik het nooit! Straks heb ik een kind en dan heb er voorlopig geen tijd meer voor. Zo gezegd, zo gedaan dus! Daarnaast leek het me erg leuk om mijn zwangerschap vast te leggen als document voor later.

Welk wasmiddel en welke wasverzachter gebruik je?
Ik gebruik geen wasverzachter omdat ik het niet nodig vind. Mijn moeder deed dat ook nooit dus ik weet eigenlijk niet beter. Het is serieus nog nooit bij me opgekomen om het te kopen.
De laatste jaren gebruik ik bijna altijd wasmiddel van Robijn. Ik heb diverse merken geprobeerd maar dit merk bevalt me het beste.

Had je ook een meisjesnaam bedacht? Zo ja, welke?
Bij de 20 weken-echo kregen we te horen dat we een jongetje zouden krijgen. We hebben nooit definitief de knoop doorgehakt over een meisjesnaam maar waarschijnlijk hadden we voor de naam Lisa gekozen. Ik was helemaal verliefd op die naam.

Hoe ben je begonnen met surfen?
Als kind was ik een enorme waterrat. Ik heb de dagen afgeteld tot mijn eerste zwemles, zo graag wilde ik leren zwemmen. Ik heb al mijn zwemdiploma's gehaald en heb ook lang diverse watersporten beoefend. Van reddingszwemmen tot synchroonzwemmen. I did it all! Water heeft dus altijd een enorme aantrekkingskracht op me gehad.

Ben je van plan om ver te gaan reizen met je kindje of ga je nu anders reizen omdat je een kindje hebt?
Je ontkomt er niet aan om anders te gaan reizen. Omdat Sam nog heel klein is, moeten we we veel rekening met hem houden en zijn we continu met hem bezig. Wanneer hij iets groter en zelfstandiger is, willen we zeker een aantal verre reizen met z'n drietjes maken.
Mijn ouders hebben mij en mijn broertje altijd meegenomen naar verre bestemmingen. Ik vind het absoluut van grote waarde dat kinderen ook andere culturen leren kennen. Ik wil dan ook graag dat Sam een verre reis bewust meemaakt. Dat duurt nog wel een paar jaar dus tot die tijd houden wij het bij vakanties in Europa. Ook leuk!

Ben je weer aan het werk en/of ga je weer aan het werk?
Op dit moment ben ik niet aan het werk. Op termijn wil ik wel graag weer aan de slag maar aangezien ik nu Sam heb, wil ik niet fulltime werken. Ik denk aan 2 à 3 dagen in de week. Op dit moment is een baan in het onderwijs niet realistisch omdat ik nog aan het herstellen ben van de de gevolgen van HELLP en eclampsie. In mijn hoofd heeft zich een ideetje genesteld om voor mezelf te beginnen maar dat is nog niet eens een plan te noemen. Het is dus allemaal nogal vaag! Voorlopig werk ik dus aan mezelf en mijn herstel terwijl ik ondertussen zorg draag voor Sam. Ook een hele baan als je het mij vraagt!

In wat voor soort huisje woon je?
Wij wonen in een eengezinswoning in Leusden. We hebben een hoekhuis met daarnaast een garage met vliering waar al onze sportspullen staan opgeslagen. We hebben veel opbergruimte en een ruime tuin. Ons huis is niet heel groot maar voldoet op dit moment prima voor ons gezin. We wonen naast een sloot met hoge bomen en het winkelcentrum is slechts een minuut lopen. Ideaal! Op de bovenstaande foto zie je een foto van de voorkant van ons huis. (Die geboorteslinger is inmiddels weg!)

Wat vind je het leukste aan bloggen?
Bloggen is mijn uitlaatklep. Het geeft me rust om zaken van me af te schrijven en op een rijtje te zetten. Verder vind ik het heel prettig om een eigen plekje te hebben op het wereldwijde web. Wat ik ook erg leuk vind, is dat ik inmiddels al heel veel lieve en aardige mensen heb leren kennen!

Wat is je levensmotto?
Mijn levensmotto is Go with the flow! Zoals ik bij het beantwoorden van de eerste vraag al uitlegde, is dit een motto dat prima aansluit bij mijn karakter en levensstijl. Ik houd van deze manier van leven!

Wat is je eerste herinnering?
Daar heb ik een poosje geleden een blogje over geschreven voor de 30 dagen challenge. Mijn eerste herinnering betreft een vakantie in Portugal toen ik anderhalf jaar oud was. Het hele verhaal kun je hier lezen.

Kun je (goed) zingen?
Iedereen kan zingen haha! Hmmm, ik ben geen groot talent vrees ik. Ik kom uit een heel muzikaal gezin en mijn moeder zingt daadwerkelijk de sterren van de hemel. Ik heb geen onaardige stem maar ben niet zo toonvast, zullen we maar zeggen. Wijs houden, is een beetje een issue. Ik zing wel graag voor Sam. Ik vind het belangrijk dat hij muziek meekrijgt in z'n opvoeding omdat ik daar zelf vroeger altijd enorm van heb genoten. Gelukkig heeft hij een opa en een oom die staan te popelen om hem gitaar te leren spelen. Nu maar hopen dat Sam hun muzikale genen heeft geërfd.

Kijk jij ook zo uit naar het voorjaar?
Haha, jazeker! Kom maar op met dat mooie weer. Ik heb het gevoel dat ik door mijn zwangerschap de hele lente en het voorjaar van 2012 heb gemist dus ik kan niet wachten om de schade in te halen.

Wat zou je nog heel graag willen in de toekomst?
Wat een lastige vraag! Ik wil nog zoveel! Wat ik op dit moment heel belangrijk vind, is herstellen van mijn bevalling. Daarop ligt mijn focus nu. Verder zou ik over een paar jaar heel graag een broertje of zusje willen voor Sam. Daarnaast wil ik heel graag nog een keer naar Australië en een keer naar Hawaii. Ook zou ik mijn motorrijbewijs willen halen en een parachutesprong maken.

Wat zal de eerste echte vakantiebestemming worden van jullie drieën?
Aan het einde van deze maand gaan we met z'n drietjes naar Engeland om een bruiloft bij te wonen van goede vrienden. Of dat echter echt een vakantie is? In februari hebben we een hele grote tweedehands tent gekocht waarmee we deze zomer op vakantie willen gaan. We hadden namelijk alleen twee kleine tenten waarmee je eigenlijk niet met een baby op reis kunt. Het staat dus vast dat we gaan kamperen maar we zijn er nog niet helemaal uit waar we naartoe willen. Mijn vriend wil graag naar de bergen, ik wil graag naar het water. Daarnaast zouden we het leuk vinden als er een grote stad in de buurt is. We moeten de bestemming nog even uitvechten dus haha!

Waar zie je jezelf over 5 jaar?
Ik hoop dan een gezin met twee of drie kinderen te hebben. Misschien dat ik dan een eigen bedrijfje heb opgezet. Ik heb geen plannen om te verhuizen dus waarschijnlijk wonen we dan nog steeds in ons huisje in Leusden. Ik hoop dan in de tussentijd wat mooie reizen te hebben gemaakt met Sam, mijn vriend en eventuele andere mini-me's.

Wat zou je doen als je een miljoen zou winnen?
Ik zou er verstandig mee omgaan. Het grootste gedeelte zou ik dus gewoon op de bank zetten. Wel zou ik een nieuwe auto kopen en lekker op vakantie gaan. Misschien dat we dan ook wel een groter huis zouden kopen dan waar we nu in wonen. Uiteraard zou ik ook lekker een dagje gaan winkelen zonder dat ik heel erg op de prijskaartjes hoef te letten. Ik zou er in ieder geval geen gekke dingen mee doen, dat vind ik eeuwig zonde!

Wat voor een baan heb/had je?
Daar heb ik onlangs een blogje over geschreven. Ik ben sinds een paar jaar docente Nederlands op een middelbare school. Je kunt er hier meer over lezen.

Hoe gaat het met je? Lukt het je om alles weer op te pakken? En hoe?
De ene dag gaat het beter dan de andere dag. Er zit zeker vooruitgang in mijn herstel maar het gaat met kleine stapjes. Op sommige momenten frustreert me dat enorm maar op andere momenten kan ik ook genieten van de dingen die alweer goed gaan. Ik verlang wel heel erg naar mijn oude ik. Mijn lichaam belemmert me nog in zoveel dingen en daar ben ik soms zo enorm klaar mee. Ik leer dus heel veel wijze lessen op dit moment. Dat is goed natuurlijk, maar ook wel confronterend.
Mijn nachtmerries nemen gelukkig wel iets af door de therapie die ik volg. Ik heb er nog steeds heel veel moeite mee en er is nog heel wat werk te verrichten. Ik ben van heel ver gekomen na de bevalling dus het is logisch dat het niet heel snel weer op orde is. Wel hoop ik er ooit vanaf te komen. Na het krijgen van een kind zal je nooit meer helemaal jezelf worden omdat je een moeder bent geworden. Ik heb er echter wel de nodige littekens aan over gehouden op mijn ziel omdat het behoorlijk traumatisch is geweest. Ik heb diepe dalen gekend maar daardoor zullen de pieken des te hoger zijn, zullen we maar zeggen.

Wat is je mooiste surfervaring?
Ik denk dat mijn mooiste ervaring op dat gebied het moment is geweest waarop ik voor het eerst op een surfplank stond en ik bleef staan. Na behoorlijk wat keren in het water te zijn gevallen is het gevoel te worden meegevoerd door je plank fantastisch. Ik kan het op geen andere manier beschrijven dan als ultieme vrijheid!

Wat is de allermooiste plek waar je ooit bent geweest?
Meestal vind ik de mooiste plek op aarde mijn laatste vakantiebestemming haha! De laatste plek waar ik ben geweest die erg veel indruk op me heeft gemaakt is Montezuma in Costa Rica. Ook ben ik verliefd op Key West, het zuidelijkst gelegen eilandje onder Florida, en op Sort, een plaatsje in de Spaanse Pyreneeën.

Ik hoop dat jullie het leuk vonden om mijn antwoorden op de gestelde vragen te lezen. Mocht je nog een andere vraag hebben, stel hem gerust hieronder bij de comments.

donderdag 4 april 2013

Au!!!

Dinsdagmorgen werd ik wakker met een pijnlijke oksel. Vast een ingegroeid haartje ofzo, dacht ik. Of een ontstoken talgkliertje. Aan het einde van de dag deed ik mijn bh los omdat het anders zo strak zat. Ik besteedde er niet zoveel aandacht aan want ik kon er toch niet zoveel aan veranderen.
Tot ik 's nachts om half 3 wakker werd van een stekende pijn in mijn oksel. Niet te harden gewoon. Ik wist niet meer hoe ik moest liggen. In de badkamer maakte ik een washandje nat om op de pijnlijke plek te leggen. Opeens kwam het besef dat dit wel eens iets met borstvoeding te maken kon hebben.
Om het zekere voor het onzekere te nemen, besloot ik om Sam wakker te maken om hem te laten drinken. Dat gaf een klein beetje verlichting maar helaas was het niet zaligmakend. Gistermorgen heb ik dus gelijk de dokter gebeld omdat ik erg bang was voor een borstontsteking. Daar zit je natuurlijk nooit op te wachten, zeker niet als je al ruim 7 maanden borstvoeding geeft.
Na enorm lang in de wachtkamer te hebben gezeten, dat schijnt normaal te zijn, was ik eindelijk aan de beurt. Het verhaal uitgelegd en al snel werd mijn oksel betast door de dokter. Het was geen borstontsteking maar een geïrriteerde melkklier tussen twee spieren in. Deze geïrriteerde klier ligt erg diep, precies op de grens tussen mijn rechterborst en -oksel. Het is (nog) geen abces gelukkig. Maar wat een pijn mensen, ik durf te beweren dat ik best een hoge pijngrens heb maar dit is geen pretje! Omdat het geen ontsteking is, kan de dokter er nu niets aan doen. Voorlopig is het dus vooral veel aanleggen en de borst goed laten legen. Wanneer Sam niet goed drinkt, moet ik nakolven. En niet onbelangrijk, heel veel pijnstillers!
Sam heeft sinds gisteren koorts en geen trek in vast eten. In dit geval een geluk bij een ongeluk want hij wil vooral mamamelk tanken op het moment. Ik vermoed dat er weer tandjes op komst zijn want echt grieperig oogt hij niet. Ook kauwt hij weer fanatiek op alles wat hij te pakken krijgt. Z'n vingers, mijn telefoon, billendoekjes, bijtringen, Sophie de Giraf, de afstandsbediening whatever!
We hebben vandaag dus een pyjamadag achter de rug. Samen aan de paracetamol en heel veel voeden in bed en op de bank onder een dekentje. Verder ga ik een paar keer per dag onder de warme douche. Door de warmte kan de melk goed stromen. Ik houd goed in de gaten of ik zelf koorts krijg want dan moet ik aan de bel trekken. Tot op heden voel ik me nog niet beroerd en heb ik ook geen harde schijven of iets dergelijks in m'n borst. Ik ga alleen door de grond als ik Sam moet optillen. Ik hoop zo met m'n hele hart dat het over gaat en snel ook. Ben zo bang voor een borstontsteking. Op dit moment vind ik het geven van borstvoeding even echt niet leuk! Oh ja, ik hoop natuurlijk dat Sam ook snel een beetje opknapt. Zo'n zielig klein jongetje doet m'n moederhart zeer! Arm ding!

dinsdag 2 april 2013

Shoplog Vero Moda, Mac Denim, Action, Shoeby, Kruidvat, Etos en Primark

Afgelopen week heb ik eindelijk nieuwe kleren voor het voorjaar gekocht. Dat was heel hard nodig want ik pas niet veel meer van mijn oude kleding. Ondanks dat ik niet heel erg veel zwaarder ben dan voor mijn zwangerschap heb ik wel een ander lijf gekregen. Ik heb vooral veel basics gekocht en een paar modieuze items om de boel wat op te spicen. Doordat ik nu weer nieuwe basiskleding heb, hoop ik ook wat oude kledingstukken op een nieuwe manier te combineren. Het zou fijn zijn als ik dingen dan toch nog kan dragen. 
Heerlijk om weer eens uitgebreid voor mezelf te shoppen. Ik moest wel erg wennen om naar een ander soort kleding te kijken dan voordat ik zwanger werd. Mijn doel was om wat meer vrouwelijke kleding te kopen dan voorheen maar toch mijn oude stijl trouw te blijven. Ik droeg voor mijn zwangerschap altijd graag een t-shirt met print op een jeans maar dat is nu niet meer zo charmant vanwege hier en daar wat babyvetjes die nog zijn blijven plakken. Geinige shirtjes heb ik dus heel bewust links laten liggen en ik ben op zoek gegaan naar tuniekjes en wat wijder vallende tops.
Ik sloeg mijn slag bij de Vero Moda, Mac Denim, Kruidvat, Action, Shoeby en de Primark. In deze shoplog laat ik de dingen zien die ik voor mezelf heb gekocht. De foto's zijn niet van een hele goede kwaliteit omdat de zon het ene moment heel fel scheen en er het andere moment donkere wolken voor trokken. Maar goed, het gaat om het idee! Ik kocht bij Primark ook nog dingen voor Sam en mijn vriend maar hey, dit is mijn blog! Mochten je die dingen toch nog heel graag willen zien, laat het me dan maar weten, dan zal ik er nog even wat foto's van schieten.


Bij ons in Leusden zit een heel leuk boetiekje genaamd Mac Denim. Er hangen altijd erg mooie dingen in de etalage en al een paar weken zag ik steeds deze top hangen als ik boodschappen ging doen. Vorige week besloot ik hem dus te gaan passen en ik was verkocht. Het merk ken ik trouwens niet.


Toen ik vorige week bij mijn ouders was, ben ik weer eens langs de Primark gegaan. Mijn ouders wonen daar een kwartiertje rijden vandaan dus dan ga je er wat makkelijker heen. Ik heb flink ingeslagen daar. Ik kocht onder andere deze lading tanktopjes in verschillende kleuren. Ik draag bijna iedere dag zo'n topje ergens onder.


Bij de Primark kocht ik ook een witte longsleeve en een wit shirt met korte mouwen. Ze zijn lekker lang dus je kunt ze goed in je broek stoppen. Dat is voor mij echt een pré want ik heb een bloedhekel aan een blote rug als ik buk.


Deze tuniek met schedels kocht ik ook bij Primark. Op de foto lijkt dit ding vrij vormeloos maar eenmaal aan, staat het echt wel leuk, trust me!


Bij Shoeby kijk ik meestal wel even rond maar tot vorige week had ik er nog nooit iets gekocht. Deze keer kocht ik een mooi zandkleurig shirtje met een zakje erop. Eigenlijk vond ik 20 euro wel erg duur voor zo'n simpel shirt maar hij viel zo mooi dat ik hem toch maar gekocht heb. 


Bij de Primark kocht ik een legergroene tregging en een legergroene skinny. De tregging is wat donkerder van kleur dan de jeans. Bij Mac Denim kocht ik naast het topje met de ster ook deze groene jeans van Esprit. Het riempje kreeg ik gratis bij de broek. Ik wilde graag wat gekleurde broeken omdat ik vorig voorjaar helemaal verslingerd was aan mijn gekleurde positiebroeken van Asos.


Sinds kort zit er in het winkelcentrum vlakbij mijn ouders een Vero Moda. Toen ik daar langs liep, moest ik er even een kijkje nemen. Ik zag deze gebreide truitjes van Only op een tafel liggen. Op de achterkant zit een rij knoopjes. Het tweede artikel kreeg je voor de helft van de prijs vandaar dat ik deze trui in twee kleuren meenam. Ik draag ze met een wit topje eronder en dan kan ik Sam borstvoeding geven onder mijn trui. Ideaal om buiten de deur mee te voeden. Hij is namelijk nogal snel afgeleid tegenwoordig.


Bij de Primark kocht ik ook een zandkleurige longsleeve met een borstzakje en een wat wijder vallend shirt in het legergroen met tevens een borstzakje. Ik ben een groot fan van deze kleuren en dit zijn van die basics die altijd van pas komen.


Op de afdeling met badmode van de Primark vond ik deze strapless zomerjurk en een witte tuniek. De tuniek is erg leuk over een bikini of als jurkje. 


Ik houd van stoere accessoires en kon bij de Primark in eerste instantie niet leuks vinden. Tot ik op de herenafdeling deze setjes met armbanden en ketting tegenkwam. I like!


Een bikini van de Primark. Ik vind hem eigenlijk een beetje tuttig maar dit was de enige bikini die ze in mijn maat hadden. Bye. bye stoere surfchick, hallo mama! Ik had echter geen zin om een vermogen uit te geven aan een bikini die ik volgend jaar niet meer pas. Ik heb namelijk toch wel een hoopje dat mijn boobies iets krimpen wanneer ik stop met het geven van borstvoeding. Voor nu voldoet dit exemplaar dus prima en eerlijk is eerlijk, een bikinitop met een paar stevige beugels is toch wel fijn op dit moment.


Bij de Primark kocht ik ook deze sandaaltjes voor de zomer. Ik ben dol op dit soort schoentjes. Als ik niet weet wat ik aan moet trekken, kies ik vaak voor een jeans, een witte top en sandaaltjes. Supersimpel maar altijd goed! Ik heb vorig jaar na de zomer veel oude sandalen weggegooid omdat ze stuk waren dus dan is het extra fijn om nieuwe exemplaren te kopen.


Tot slot ging ik bij mijn ouders ook nog even langs de Kruidvat en de Action. Bij de Kruidvat kocht ik dit haarmasker van Elvive en bij de Action een conditioner van Andrélon, twee sets gezichtmaskertjes en een nagellakdroger.


Tot slot kocht ik bij de Kruidvat een boek van Carry Slee, een verzamelalbum van Jan, Jans en de kinderen (een gevalletje jeugdsentiment haha!) en een zonnebrand voor baby's van No Ad om te zorgen dat Sam niet verknetterd. Bij de Etos kocht ik een nieuw bruin oogpotlood en een nieuw wenkbrauwpotlood van hun huismerk.

maandag 1 april 2013

30 dagen squat challenge



Op internet kwam ik de laatste dagen regelmatig de 30 dagen squat challenge tegen. Onder andere op de blog van Anouk. Toevallig had ik het afgelopen zaterdag met de meiden van mijn hardloopgroepje over de squat. Ooit was dit namelijk mijn favoriete oefening. Voordat ik zwanger werd, ging ik regelmatig naar de sportschool en squatte ik me suf in het krachthonk. 
Op mijn hoogtepunt squatte ik 3x10 sets met een halter van 70 kilo op mijn nek. Op dit moment kan ik me niet voorstellen dat dit ooit weer tot de mogelijkheden gaat behoren. Dat neemt echter niet weg, dat squatten ideaal is om een strakke booty te krijgen. Het is namelijk een omvangrijke oefening waarmee je heel veel spieren tegelijk aanpakt. Wanneer je volgens een schema aan krachttraining doet, gelden squats in combinatie met deadlifts als een volledige work-out. Om maar even aan te geven wat een complexe oefening het eigenlijk is.
Iedere zaterdagmorgen ga ik hardlopen met een paar meiden die ik heb leren kennen bij zwangerschapsgym.  We hebben allemaal een baby van een maand of zeven en een conditie om te huilen. Dat schept een band. Onder het hardlopen, nou ja...hardlopen is een groot woord, hebben we het heel gezellig met elkaar. We kletsen wat af over fruithapjes, striae en overgewicht. We zijn het erover eens dat we flink aan de bak moeten om een beetje bikini-proof te worden. We hebben allemaal nog de nodige babyvetjes op onze flanken zitten en ook onze benen en buik kunnen wel wat strakker. De squat zou dus een ideale oefening zijn voor onze post-zwangere-lijven.
Dusss... wij gaan deze uitdaging aan! Vanaf vandaag doen wij mee aan de 30 dagen squat challenge. Uiteraard gaan we er vanuit dat als we heel, heel hard ons best doen we aan het einde van de maand net zo'n derrière hebben als op het bovenstaande plaatje. Daar doen we het allemaal voor en met minder nemen we absoluut geen genoegen. Ik heb zojuist 50 squats gedaan en ik moet zeggen, het valt me niet tegen. (Misschien dat ik enigszins afgeleid was van de pijn doordat ik steeds kiekeboe moest roepen als ik omhoog kwam om te voorkomen dat Sam ging huilen in de box, hmmm...) Ik ben wel enorm benieuwd hoe het morgen met de spierpijn is gesteld. Ik houd jullie op de hoogte!
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...